In de Volkskrant schrijft Astrid Boon over rust reinheid en regelmaat.
Opmerkelijk citaat:
Dat er ‘in veel lessen geen taakgerichte werksfeer’ heerst en ‘de lestijd zowel door leerlingen als docenten niet efficiënt gebruikt wordt’, wordt bevestigd door lesobservaties van de Onderwijsinspectie. Die constateert dat bij docenten ‘niet overal sprake is van een mentaliteit om het maximale uit leerlingen naar boven te halen’. Over lestijd die niet besteed wordt aan lesgeven, schrijft Mira, een ijverig meisje van 14 jaar teleurgesteld het volgende in haar mentorschriftje: ‘Laatst toen we de les Duits binnenkwamen, gingen twee jongens elkaar stompen en toen moest er een huilen. Daarna hebben we de hele les erover gepraat om ervan te leren.
Herkenbaar
Dit is heel herkenbaar.
Het ging op mijn scholen niet veel anders, met dat verschil dat ik het gelukkig nooit heb meegemaakt dat iemand tijdens de les werd gestompt (op het vbo zat er 1 extreem agressieve Antilliaan die na de fusie van het vbo en de mavo ook sommige mavisten mishandelde) en dat de leraren niet de hele les verspilden aan zo’n pedagogisch praatje.
Op de havo en het vwo heb ik geen fysiek geweld gezien, wel kwam het enorm veel voor dat leraren tijdens de les de strijd aangingen met leerlingen met steeds weer dezelfde slapstick als gevolg. Leerling verstoort de les te veel, leraar waarschuwt, leerling gaat door, leraar waarschuwt weer, leerling gaat door, leraar stuurt de leerling de klas uit, leerling gaat niet, leraar haalt conrector, leerling weigert, conrector dreigt en uiteindelijk gaat de leerling mee met de conrector.
Daarnaast, en dat was i.m.o. de oorzaak van deze slapsticks, waren er weinig leraren in staat om de lessen rustig te laten verlopen. Dat iemand eens iets tegen zijn buurman zegt is geen probleem, zolang het over de les gaat. Het is niet meer normaal wanneer meer dan de helft van de leerlingen continue aan het kletsen is met als gevolg dat veel leraren elke les 10 minuten (bij wijze van spreken, ik heb niet de tijd opgenomen) verspilden met er op aan te dringen om toch eens rustig te werken.
Te weinig vakinhoud van die leraren? Te weinig pedagogische kwaliteiten? Te saaie lessen omdat iets voor de 4de keer wordt herhaald voor die paar zwakkere leerlingen die het nog niet hebben begrepen?
Ik weet het niet, wel weet ik dat ik ook leraren heb meegemaakt bij wie de lessen wel ordelijk verliepen waaruit ik de conclusie trek dat het wel degelijk mogelijk is.
Ook ik wilde vooral meer rust en meer uitleg.
de orde in de klas
Bart, orde houden is bijna te beschouwen als een vaardigheid die los staat van de vakkennis van een leraar.
De orde bewaren, is een merkwaardig fenomeen. Sommigen hebben ‘vanzelf’ orde, anderen mislukken daar volledig in, ondanks grote intellectuele begaafdheden, weer anderen moet het moeizaam leren.
Dan weer hebben sommigen weinig orde, maar is er wel respect in de klas voor de leraar, waar perfecte orde-houders op totale minachting kunnen rekenen. Maar waar andere perfecte orde-houders dan weer enorm gerespecteerd kunnen worden.
Het is m.i. het eerste wat een leraar moet weten: hoe bewaar je de orde. Pas dan kan het echte onderwijzen beginnen.
Maar, zoals criminaliteit werd opgelost door van alles niet langer crimineel te noemen, wordt het ordeprobleem ‘opgelost’ door rumoer gedurende de hele dag geen probleem meer te vinden.
Terwijl iedereen weet dat voor goed leren goede concentratie nodig is, en dat voor goede concentratie rust en zo min mogelijk afleidende factoren van groot belang zijn.
Maar ja, dat goede leren wordt dus ook maar overboord gegooid.
Orde houden
heeft vooral te maken met sancties. Mond dicht, of… ’n Soort spel, waarin de leerkracht wint. Indien nodig, “straf”. ’t Resultaat is hetzelfde, de leerkracht wint. Zo was het, omdat ouders de leerkracht steunden. Tegenwoordig, helaas, zijn steeds meer kinderen thuis de baas en nemen ze hun ouder(s) mee om op school te klagen over de leerkracht. Tel uit, ’t verlies.
Sancties
Vandaag ook in de Volkskrant een lang en verstandig stuk (volgens mij ook van Astrid Boon) over sancties. Het moet iets zijn wat véél vrije tijd opslokt en behoorlijk vervelend is. Volgens de schrijfster zijn strafregels daarom betere sancties. Ze schrikken gewoon goed af.
Ik kon de link niet vinden, maar anderen zijn daar meestal beter in…………………..
Misschien een goed idee hier eens te discussieren over het nut van sancties.
Sancties
Werken alleen als “alle docenten” zich eraan houden. Dat is ook een probleem; niet alleen de manier van sanctioneren. Zelfs in een gezin is er vaak al verschil van inzicht tussen pa en ma dat door de kinderen wordt uitgebuit.
Management ook
Niet alleen moeten “alle docenten” zich eraan houden, ze moeten daarin ook à priori worden gesteund door het management. Dat is niet bepaald overal het geval (bij ons overigens wel, zeer tot onze vreugde).
regels en orde
Daar wringt hem de schoen. In veel landen om ons heen worden regels en orde gezien als iets waar directies in de eerste plaats voor verantwoordelijk zijn. Hier is iedere leraar in zijn eigen lokaal met zijn eigen (gebrek aan) regels verantwoordelijk voor het beperken van de chaos. Collectieve regels met ruggesteun van directies lijken steeds minder te bestaan.
Mooi stuk van Astrid Boon
Echt weer een prima stuk over de weinig effectieve lestijd. Wat mij betreft ligt er een enorme schuld bij het zogenaamde samenwerken. Mijn leerlingen vinden het aan het begin van de opleiding volkomen normaal om door de klas te lopen als ze aan hun opdrachten moeten werken. Ze kletsen daarbij met iedereen die ze tegen komen. Als je dit verbiedt zijn ze erg verontwaardigd omdat ze zogenaamd zouden samenwerken.
Het probleem is natuurlijk dat er heel soms ook inderdaad best al kletsend wordt samengewerkt, maar je hebt er als docent geen enkele greep meer op, omdat je niet al die kletsende leerlingen kunt controleren. Ik merk vaak dat dit ‘samenwerken’ meer gepaard gaat met het tonen van foto’s op de telefoon of het laten horen van nieuwe nummers op de I-pod. Ik heb het ‘samenwerken’ daarom maar gewoon drastisch verboden.
De eerlijkheid gebiedt mee te delen dat ik wel een concessie heb gedaan. Bij het ‘zelfstandig werken’ mogen ze muziek op hun kop hebben, mits niemand het hoort. Vanaf volgend jaar ga ik ook daar paal en perk aan stellen.