Onderwijssalarissen en bindingstoelage.
Nu de scholen weer begonnen zijn en er weer berichten in de media verschijnen over het onderwijs: de zomervakantie moet korter, het OESO- onderzoek, plannen van minister Plasterk voor de universiteiten en de brief in de Volkskrant van Anke Hamstra – de Jong over de bindingstoelage, voel ik mij toch geroepen om te proberen een en ander in perspectief te zetten.
De bindingstoelage, waar mevrouw Hamstra het over heeft, geldt voor leraren die in een LC -of LD-functie zitten. In de nieuwe functie-mix met nieuwe salarisschalen in het onderwijs is het maximum voor een leraar LC € 4.251,-, het maximum voor een LD is € 4.718,-. .
De leraar die benoemd is in schaal LC of LD en die op of na 1 januari 2009 gedurende vijf jaar bezoldigd is geweest op het mximum van zijn salarisschaal, ontvangt voor het eerst in augustus 2009 een bindingstoelage van resp. € 1.524,- of € 1.692. Deze nieuwe bindingstoelage vervangt de oude bindingstoelage van € 331,- per jaar. Docenten in een LC of LD-functie die reeds een bindingstoelage ontvingen, maar nog niet voldoen aan het vijfjaarscritirium van de nieuwe bindingstoelage, blijven de oude ontvangen totdat zij in aanmerking komen voor de nieuwe bindingstoelage.
Vooral in het VMBO zijn de meeste LC- en LD-functies voor het management, de docent die alleen lesgeeft, mentor is, werkweken, schoolavonden, excursies, kerstvieringen, en paasontbijten organiseert, zit dus in een LB-functie met het bijbehorende maximumsalaris van € 3.749,-.
Aan de LB-leraar wordt deze nieuwe bindingstoelage pas toegekend indien hij vanaf 1 januari 2009 gedurende vijf jaar bezoldigd is geweest in het maximum van zijn salarisschaal.
Maar nu komt het: leraren in een LB-functie die in de oude salarischalen al op hun maximum zaten (LB 18) werden per 1 januari 2009 ingeschaald in de nieuwe schaal 11, dat was toen maximum € 3.635,-. Pas per 1 augustus 2009 krijgen zij schaal 12, de nieuwe maximumschaal.
Zij komen dus volgens de nieuwe criteria pas met ingang van 2014 in aanmerking voor de nieuwe bindingstoelage en kregen zij de oude bindingstoelage van € 331,- per jaar, voor een fulltimer.
Om nu dit hele verhaal concreet te maken, zal ik het illustreren met mijn eigen situatie.
Ik werk in het onderwijs sinds november 1986. Net ná de HOS-nota, pech gehad.
Sinds augustus 2003 zit ik dus in de maximumschaal en in die zes jaar is mijn salaris slechts door veranderingen in de CAO nog € 100,- gestegen.
Sinds januari 2009 is mijn ABP jaarloon met €1846,- bruto gestegen, dit betekende echter dat ik netto € 12,- per maand minder verdien, pech gehad.
De oude bindingstoelage die ik heb ontvangen afgelopen augustus was in mijn geval € 116,-, per jaar. De nieuwe bindingstoelage ga ik in augustus 2014 ontvangen, ik zit dan, hopelijk achtentwintig jaar in het onderwijs en ben dan vijftig jaar oud.
Als ik in die tussentijd gewoon les blijf geven, excursies, werkweken en kerstvieringen organiseer en niet in het management kom, mag ik daarna nóg zeventien jaar in een LB-functie werken, totdat ik de nieuwe AOW-leeftijd van zevenenzestig jaar heb bereikt.
Dit is dus concreet de uitwerking van het ‘convenant leerkracht!’ om het beroep van leraar aantrekkelijker te maken.
Daar komt dan nog bij dat wij, in ieder geval op mijn school, allemaal meer uren lesgeven, minder tijd krijgen voor voorbereidende werkzaamheden en ouderavonden, grotere klassen hebben, werken in lokalen met inventaris die nodig vernieuwd, gerepareerd of verbeterd zouden moeten worden, geldgebrek, zodat steeds meer ‘leuke’dingen geschrapt worden, om zo maar even wat dingen te noemen.
Dan mogen minister Plasterk, staatsecretaris van Bijsterveld, de VO-raad, de BVE-raad en ook de vakbonden zich wel eens realiseren, dat vooral die docenten, die al jaren op hun maximum in een LB-functie les geven en de scholen in de afgelopen twintig jaar ondanks alle bezuinigingen en onderwijsveranderingen draaiende hebben gehouden, wel veel van hun vak zullen houden, want alleen voor de bindingstoelage en het salaris in een LB-functie zal je iemand, die niet ECHT om het onderwijs en zijn leerlingen geeft, niet voor het onderwijs behouden.
53% meer
Beste juf (is dat trouwens niet iets voor het basisonderwijs, uit je verhaal maak ik op dat je in het voortgezet onderwijs werkt),
Het maximum in schaal LB is 3739 euro, het minimum is 2445. Het maximum is dus 53% meer dan het minimum. Voor hetzelfde werk krijg jij dus 53% meer betaald dan jouw jongere collega. Is dat volgens jou redelijk?
De jaarlijkse periodiek – zin of onzin?
Mark stelt een legitieme vraag, en wel naar de redelijkheid van de jaarlijkse periodieken binnen een salarisschaal. Waarom niet gewoon elke docent eenzelfde bedrag per lesuur betalen, of hij nu 22 of 62 jaar oud is? Waarom moeten leraren zonodig groeien in salaris, ze doen toch allemaal hetzelfde (lesgeven), ongeacht de anciënniteit?
Tegen deze scepsis is wel wat in te brengen. Vooral pragmatische argumenten, vrees ik. Maar in een niet-ideale wereld tellen die ook en geven soms zelfs de doorslag.
Zo is het de vraag of leraren zich nog wel langer dan pakweg zes jaar aan het onderwijs laten binden, als hun salaris geen enkele ontwikkeling kent. Je kunt best, i.p.v. eerst 2400 en na 12 jaar 3700 euro betalen, iemand zijn hele carrière lang 3050 euro betalen. In de eerste jaren is dat lekker. Helaas heeft diezelfde werknemer er dan na zes jaar, en wel tot z’n pensioen, nadeel van. En is de kans aanzienlijk dat hij dan zij heil elders zoekt. Want we zijn Gekke Gerritje niet.
Ook is het een feit dat in andere beroepssectoren (vnl. de dienstensector en de overheid) jaarlijkse periodieken gemeengoed zijn. Zou het onderwijs die afschaffen, dan kunnen ze helemaal tabee zeggen tegen de slimmere werknemers, want die kunnen immers rekenen.
Dan een inhoudelijk argument: als het waar is dat leraren leren van praktijkervaring, worden ze in de loop van hun carrière steeds betere of betrouwbaarder werknemers. De lessen die je na tien jaar geeft zijn dan van betere kwaliteit dan die in het begin van je carrière. Daar mag een kwaliteitsbewuste werkgever dus ook meer voor neertellen.
Tot slot het pragmatische argument dat een beginner van 22 in zijn levensfase met minder geld toekan dan een middelbaar docent met drie opgroeiende kinderen en een hypotheek. Ook dat principe is niet exclusief in het onderwijs van toepassing.
dubbele salariskorting bij jonge leraren
Als leraren door praktijkervaring beter les gaan geven komt dat behalve door toegenomen inzicht waarschijnlijk ook door toegenomen routine. Die heeft een beginnend docent nog niet. Les voorbereiden en correctiewerk kosten hem per les meer tijd dan zijn ervaren collega. Het is daarom beter dat een beginnend leraar voor een full time baan minder lessen hoeft te geven zonder dat zijn andere taken daarom verzwaard worden. En dat is dan ook de reden waarom hij minder salaris hoeft te krijgen. Doordat hij weinig lessen geeft kunnen die beter worden en blijft de schade van hun mindere ervaring voor de leerlingen beperkt. Dat is te vergelijken met werk buiten het onderwijs waar een jongere collega minder productief is en ook minder salaris krijgt. Op deze website heb ik gelezen dat jonge leraren werd aangeraden om geen full time te nemen omdat die te zwaar zou zijn. Als hij dat doet krijgt hij echter een dubbel een salarisvermindering op grond van zijn geringere ervaring en dat is niet fair.
Seger Weehuizen
Én toegenomen bagage…
“…door toegenomen inzicht waarschijnlijk ook door toegenomen routine.”
Én door toegenomen bagage.
onderwijssalarissen
Deze juf ging in haar eerste baantje werken voor nu omgerekend €365,-, schaal 7.0.
Om een inkomen waar enigszins van te leven viel bij elkaar te sprokkelen heb ik jarenlang op twee, drie scholen tegelijk gewerkt, tsja de jaren 80…
Ik wil dus maar zeggen, I had my share.
Iedereen zielig
Achteraf, na 25 jaar, alsnog mijn deelneming, juf. Je vertelt overigens niet hoe omvangrijk (in fte) dat eerste baantje was, welk jaar dat was, hoe oud je was, en of je al bevoegd was voor de taak die je aannam. Factoren die er toe doen, dunkt me. Waarom zou een bevoegd docent schaal 7 accepteren?
In 1976 verdiende ik met mijn eerste baantje 11 gulden (5 euro) per volle werkdag. Ik was 12 en pelde vier kistjes bollen in 8 uur tijd.
Toen ik 14 was verdiende ik met mijn tweede baantje 2,75 gulden (1,25 euro) per uur, bollen in zakjes stoppend die naar Duitsland en Amerika werden geëxporteerd. Daarmee bekostigde ik na 10 weken werken mijn eerste cassettedeck en luidsprekers, waarbij ik een versterker cadeau kreeg van mijn vader. Die was in 1935 op zijn 13e begonnen met werken en verdiende in 1978 1800 gulden (820 euro) per maand, waarvan hij een gezin te onderhouden had.
Tijdens mijn studie verdiende ik 4,50 gulden (2,05 euro) per uur ’s avonds in een restaurant en ’s nachts in een café, zodat mijn rentedragend studieloon binnen de perken bleef.
Als afgestudeerde en daarna aio verdiende ik in 1991 1250 gulden (570 euro), waarvan ik een studerende echtgenote te onderhouden had. Aio’s oftewel briljante afgestudeerden waren toen de enige Nederlanders die onder het minimumloon mochten verdienen.
Ik wil maar zeggen: in het onderwijs heeft kwaliteit kennelijk altijd op een koopje gemoeten. Wie echt goed kan leren, wil altijd wel in het onderwijs of in de wetenschap werken en kan dus slecht worden betaald. Is er aanleiding de salarissen nog verder te korten, dan nemen werkgevers zonder uitzondering genoegen met mindere kwaliteit. Sneu maar waar.
Zeg nou zelf: waarom zou je een dure bevoegde docent aannemen als je voor de helft een goedkope student kunt huren? Er is toch geen haan die er naar kraait.