Het vertrouwen opgezegd
Het bestuur van Beter Onderwijs Nederland heeft in vrij harde bewoordingen gereageerd op de regeringsverklaring van september 2009. BON zegt onder meer: ‘Dit kabinet lijkt niet te willen weten welk deel van het geld wordt besteed aan onderwijs en welk deel aan randverschijnselen: de vele overkoepelende besturen en hun bureaus, de talloze projecten, de mislukte onderwijsvernieuwingen en de tientallen aan het onderwijs gerelateerde organisaties, bedrijven en bedrijfjes die hun deel uit de staatsruif meepikken.’
De kritiek van BON is naar mijn oordeel terecht en in feite niet zo erg verschillend van de conclusies van de parlementaire onderzoekscommissie Dijsselbloem die vorig jaar het rapport ‘Tijd voor Onderwijs’ deed verschijnen.
De communicatie van het bestuur van BON met de leden gaat via de website van de vereniging en is daardoor direct en openbaar. Dat is dapper maar het maakt ook kwetsbaar. De lezers en de respondenten zijn vooral leraren en die zijn niet gauw tevreden. In dit geval is men het zeker wel eens met de kritiek van het bestuur maar de conclusie ‘Wij spreken de hoop uit dat deze Troonrede de laatste was van dit kabinet: het onderwijs verdient meer ambitie dan dit kabinet ooit kan bieden’, die conclusie gaat sommige lezers te ver. Want, zegt men, het regeringsbeleid kent ook andere terreinen dan onderwijs en daarover spreekt het bestuur zich, impliciet, nu ook uit.
Voor dit standpunt is iets te zeggen maar anderzijds, als politici en bestuurders weten dat de negatieve beoordeling van het onderwijsbeleid toch niet beslissend is voor het stemgedrag, werkt dat hun arrogantie in de hand. Ik wijs op het merkwaardige gegeven dat de leden van de Algemene Onderwijsbond , bijna 80.000 leden, als ze geënquêteerd worden, door de jaren heen de ministers en staatssecretaressen van Onderwijs waarderen met duidelijk onvoldoende cijfers – van Deetman tot Plasterk, maar dat de bestuurders van die bond nooit het vertrouwen in de bewindslieden hebben opgezegd, integendeel dat ze maar al te graag van hun politieke contacten gebruik hebben gemaakt om carrière te maken: zie Ella Vogelaar, zie Jacques Tichelaar. Hetzelfde gebeurt uiteraard in de christelijke zuil.
De arrogantie van de macht komt niet in gevaar, zoals onlangs mevr van Bijsterveldt liet zien. Die reageerde op brieven van de AOb over de buitenissige beloningen van bestuurders bij onderwijsinstellingen met de opmerking dat de bond maar naar de rechter moet gaan om die beloningen aan te vechten, in plaats van steeds maar ‘briefjes’ aan haar te schrijven: ‘Even een beetje lef, zou ik zeggen richting AOb.’ Het is dezelfde soort arrogantie als die van Deetman indertijd die vond dat leraren die menen dat ze te weinig verdienen dan maar moeten vertrekken uit het onderwijs.
Er blijkt ook uit dat de bewindslieden op Onderwijs er helemaal geen behoefte aan hebben een eind te maken aan de ‘unholy alliance’ die er tussen hen en de bestuurders bestaat. Minister van der Hoeven kreeg daarvoor in 2006 het cijfer 4,4 van de AOb leden, mevr van Bijsterveldt hetzelfde cijfer in 2008.
Ze zullen zich ook niet laten afschrikken door die verklaring van het BON bestuur. Maar dat heeft wel, zoals dat heet , een belangrijk signaal afgegeven: ”wij zijn niet omkoopbaar, niet het eigenbelang maar het belang van het onderwijs staat bij ons op de eerste plaats’.
Het is wel te hopen dat dit soort integriteit veld wint.
Cornelis Verhage
Unholy alliance
De ‘unholy alliance’ bevat niet alleen tussen bewindsleiden en onderwijsbestuurders, maar ook kamerleden, vakbondsbestuurders, onderwijs’onderzoekers’, werknemers van onderwijsadviesbureaus. Ja, eigenlijk vrijwel iedereen die zich met het onderwijs bemoeit maar geen leraar is. En zelf vele leraren bevinden zich in de ‘unholy alliance’, vooral degenen die on- of onderbevoegd zijn.
onzalige naïviteit
Nu even kijken naar de tegenpartij van het onzalig verbond (unholy alliance), BON. Hoogst verontrustend is dat er bijna geen ouders lid van zijn en dat is zo kenmerkend dat sommige contribuanten aan deze discussie laten zien dat zij zich aan collegae denken te richten. Er schijnen wel ouderverenigingen te zijn maar ik hoor ze nooit protesteren tegen de verloedering van het onderwijs. Misschien zijn zij ook al opgenomen in de Unholy Alliance zoals in “Le rhinocéros” van Ionescu steeds meer mensen gelijk de rhinocerossen gaan denken. Eén reden voor de inertie der ouders is op deze site al eens genoemd: meer ouders hechten waarde aan het ontvangen van een diploma dan aan de waarde ervan. Zo lang het diploma van hun kind even weinig waard is als dat van andere kinderen heeft hun oogappel een redelijke kans in op een baan, denken ze. Ze zien niet in dat als slecht onderwijs tot economische neergang leidt het juist extra belangrijk is dat hun oogappel een waardevol diploma heeft. Misschien kan BON een “nous alertons” in de krant krijgen die de ouders waarschuwt. Zoals Émile Zola een “j’accuse” kon laten afdrukken. Kern daarvan zou moeten zijn dat in het geval van een ernstige economische malaise de zwakken onvoldoende beschermd kunnen worden omdat de sterken zich niet zullen willen laten kaal plukken. En die kunnen tegenwoordig overal in de wereld terecht!
Seger Weehuizen
@malmaison
Ik ben het niet helemaal met u eens. Vooreerst denk ik dat vele ouders er van overtuigd zijn dat het er in de scholen nog min of meer aan toegaat zoals het er aan toe ging toen zij zelf nog in de schoolbanken zaten. We mogen niet vergeten dat de verschrikkelijke onderwijsvernieuwingen in het voortgezet onderwijs en middelbaar beroepsonderwijs, en hiermee doel ik op de ophokuren, studiehuis, zelfwerkzaamheid, 3 dagen stage per week, competentie-gedoe tussen de 5 en de 9 jaar oud zijn. Ouders hebben dus geen ervaringskader zoals wij docenten dat wel hebben. Komt daarbij dat de weinige ouders die zich wel verzetten, en daar kennen we voorbeelden van hier op het forum, of genegeerd worden, of weggezet worden als hopeloos ouderwets en in één enkel geval geíntimideerd worden. Ook zij hebben geen invloed ondanks medezeggenschapsraden enz… Het is om het nu eens populair uit te drukken een beetje zoals Marco Borsato, wie wil nu geloven dat de onderwijsbestuurder het niet goed voor heeft met zijn kind, net zoals M.B. nog altijd niet kan geloven dat er ook mensen zijn die misbruik van vertrouwen een tamelijk normale zaak vinden. Meestal worden de ogen pas geopend als het te laat is. Ik ben het met u eens. Het zou een speerpunt moeten zijn voor BON én zijn leden, dus niet alleen het bestuur, om laten we het even ‘de buitenwereld’ noemen blijvend te informeren over de wantoestanden in het onderwijs en dat kan gaan van de exorbitante zelfverrijking van de bestuurders tot de voor mijn part geestelijke kindermishandeling in scholen die op basis van onduidelijke en niet bewezen zweef-liegerige theorieen weigeren om degelijk onderwijs te verstrekken.
BON zou vervolgens ook
kunnen aangeven dat naast slechte (?) bestuurders en zweef-liegerige theorieen er akelige ontwikkelingen in het basisonderwijs gaande zijn, m.b.t. de werkdruk. Als daar niet op gereageerd wordt, worden voor vo en hoger de rapen nog veel gaarder.
Daar heb je gelijk in
Leo, Bedankt voor de aanvulling.
“Warnschrift”; @Jerimoon
Een geschrift dat ik maar met het niet bestaande Duitse woord “Warnschrift” zal aangeven (“Warnruf” bestaat wel; kan iemand een krachtig Nederlands woord bedenken? Ik ben slechts een β) omdat ik niet zoals in “schotschrift” het accent op schuld wil leggen, zou goed kunnen beginnen met de ouders er op te wijzen dat zowel de methode van het lesgeven als de doelstellingen in het onderwijs fundamenteel veranderd zijn; dat, wanneer het onderwijs de maat genomen wordt volgens de oude doelstellingen, de resultaten enorm achteruit gegaan zijn en dat de mate met de nieuwe manier van lesgeven de nieuwe doelstellingen bereikt worden niet meetbaar is en de werkgevers er ook niet van onder de indruk zijn. Het kan dan vervolgen met “Ergo, ouders, eist daarom in het belang van de toekomst van je kind het recht op om hem ouderwets onderwijs te laten volgen en eist eveneens dat dat zal gebeuren door keraren met vakkennis die niet door vele niet noodzakelijke taken overbelast zijn”.
Jammer dat er geen “Dag van het onderwijs” bestaat. Zo’n dag zou voor krantendirecties aanleiding kunnen zijn om een Warnschrift van BON in hun krant af te drukken.
Seger Weehuizen
Warnschrift
Beetje nagedacht. ( met de nadruk op beetje)
Niet Nederlands= Wake up call
Nederlands= Alarmbel, Noodklok, Bekendmaking, Brandbrief, Tijding,
Leuk citaat. “Onwetendheid hoeft niet je dood te zijn, maar je gaat er wel heel erg van zweten.”
@BONleden & Jerimoon
Ondertussen heb ik ook weer een beetje tijd gehad om na te denken. Het idee dat in de naam tot uitdrukking moet komen is dat van een alert zoals dat bij aanslagen en natuurrampen gebeurt. Beweegredenen van mensen of weergoden zijn slechts relevant in zo verre ze de terechtheid van het alert onderbouwen. Het gaat er dus niet om de slechtheid of de motieven van daders te beoordelen.
“wake up call” zou een goede naam zijn ware het niet dat BON zich verre van Engelse woorden moet zien te houden. Engels is hier “verruft”. “bekendmaking” klinkt “an und für sich” te rustig of doet aan de Bekanntmachungen uit de 2-de wereldoorlog denken. Ook in strijd met de nieuwe voorschriften van de site-moderatoren dus. “Alarmbel en Noodklok” leggen geen link met een schriftstuk of redevoering (ik heb ook nog gedacht aan een …..-rede zoals bij de naam de bergrede). ´Brandbrief´ is weer beschuldigend en Tijding te emotieloos.
Ik ben blijven steken in samenstellingen met het woord “alert”. Dat woord lijkt op “alarm” maar het spreidt het gevaar en de reacties daarop over een iets langere periode uit. Ik dacht aan woordsamenstellingen als “alertschrift´,”alertroep”, “alertoproep” “alertroep naar de ouders”, “alertschrift voor ouders, “alertroep naar de ouders”, “alertschrift voor ouders” en ook nog “philippika”, “waakrede”, “neem-acht” en ” behoed-“. Mijn eindkeuze is “alert aan ouders”
Seger Weehuizen
@ BON-leden & Jerimoon & bestuur
Het is kranten eigen om hun beschouwingen te geven “naar aanleiding van”. Een “Alert aan ouders” kan naar aanleiding van een oekaze van het troika uit Den Haag zijn maar ook een “werelddag”. Op www.erismeer.info/agd_werelddagen.htm kan men een overzicht daarvan vinden. Een dag waarop ons alert echt thuis hoort heb ik niet kunnen vinden; zeker geen nabije dag. Maar voor de volgende dagen in oktober valt iets te zeggen: 5 oktober: Dag van de Leraar / Wereld leerkrachtendag (UNESCO), 10 oktober: Werelddag van de geestelijke gezondheid (WFMH), 17 oktober: Internationale dag voor de uitbanning van de armoede.
Ik hoop dat het BON-bestuur de kranten warm kan krijgen voor het plaatsen van zo’n alert en een pamphlet-commisie zal benoemen om zo’n alert te schrijven.
Seger Weehuizen
Beslagen Vensters II
Hoe zien die 20 “indicatoren” eruit?
Het merendeel betreft cijfers als “aantal leerlingen per schoolsoort, slaagpercentages, marktaandeel, solvabiliteit, budget per leerling.
Onder “kwaliteitszorg” vinden we er vijf: 11. Tevredenheid leerlingen, 12. Tevredenheid ouders, 13. Tevredenheid toeleverend en afnemend onderwijs, 14. Resultaten externe evaluaties en 15. Schoolklimaat en veiligheid.
Niets over leraren, over hun opleidingsniveau, over hun bevoegdheden, aantal LB-LC-LD-functies en informatie over de criteria om die te verdelen.
Maar dat is natuurlijk ook nergens voor nodig. Ouders en leerlingen zijn “klanten”. En als die tevreden zijn (leerlingen gaan over, ze slagen bijna allemaal) dan zit het goed met je product. De kwaliteit van je personeel, wie maalt er om?
Beslagen Vensters I
In dit verband wil ik jullie op het volgende opmerkzaam maken.
De VOO-Raad heeft een publicatie gepleegd met de naam “Vensters voor Verantwoording”. Nadat ze constateert dat “de samenleving wil weten wat er gebeurt met de miljarden aan gemeenschapsgeld die in het onderwijs worden geïnvesteerd” laat de Raad weten dat ze de scholen wil helpen met die verantwoording door aan de hand van “een uniforme basisset” aan kwaliteitsstandaarden op hun site de buitenwereld te informeren. Die set bestaat uit 20 indicatoren. Sjoerd Slagter nodigt dan ook “alle scholen en besturen” uit om mee te doen. Wie hebben geholpen met de formulering van deze 20? professor Roel Bosker, medewerker van de VO-Raad, experts van CFI, Inspectie en OCW. En er zijn twee werkgroepen om die indicatoren verder uit te werken. Beiden met 18-20 “vertegenwoordigers van scholen: bestuurders, schoolleiders, controllers en kwaliteitsmedewerkers”
Leo Duifhuizen, voorzitter centrale directie Christelijk College Groevenbeek zegt in zijn aanbeveling in de brochure: “De ouders zijn onze klanten”. Die benadering is in de indicatoren terug te vinden.
onzalige naïviteit
“Er schijnen wel ouderverenigingen te zijn”, zo schrijft Malmaison, “maar ik hoor ze nooit protesteren tegen de verloedering van het onderwijs.”
LIA zocht enige tijd geleden contact met Ouders en Coo, om te vragen wat hun mening was over lerarentekort en de kwaliteit van het voortgezet onderwijs. Wij wilden wel iets schrijven in hun blad over onze activiteiten.
Daar was geen belangstelling voor: de gratis boeken waren binnengehaald, dat vonden ze veel belangrijker. Misschien dat er bij ouders wel hier en daar zorg leeft, bij deze grote overkoepelende organisatie in ieder geval niet.
Teja Bodewes
www.lerareninactie.nl
Christelijke Ouders en Coo
Teja, bedenk dat Ouders en Coo een *christelijke* organisatie is die de ouders van *christelijke* scholen verenigt (of die ouders er nu daadwerkelijk bij betrokken zijn en hun zegje doen of niet). Zo’n ouderverenigings-bestuur lijkt mij al snel loyaal aan, misschien zelfs op de hand van *christelijke* schoolbesturen. En loyaal aan de *christelijke* bewindslieden op OCW, zoals daar veel van zijn en waren, de afgelopen decennia.
Ik dacht niet dat Maria van der Hoeven en Marja van Bijsterveldt de schoolbesturen nu zo kritisch bejegend hebben. Jij?
De ‘gratis schoolboeken’ waren overigens een punt uit het CDA-verkiezingsprogramma. Geen wonder dat Ouders en Coo dat ‘punt graag binnenhaalden’.
Leraren weten zich doorgaans slecht te verenigen, maar ouders kunnen daar ook wat van! Terwijl ze daar groot belang bij kunnen hebben.