Beste Ronnie,

Beste Ronnie,

Als onze jongelui de kaap van 18 jaar halen dan vindt onze wetgever ze oud en wijs genoeg om deel te nemen aan het democratische proces en krijgen ze bij elke verkiezing netjes een oproep om hun stem uit te brengen. Hun verjaardag is de dag dat velen onder hen lonken naar dat kleine roze rijbewijs, immers vanaf die ene verjaardag vindt de wetgever de jongelui oud en wijs genoeg om met de auto van papa over Nederlands wegen te scheuren.

Niemand zal nog zeuren over hun sexuele escapades want zeg nu zelf zeventien klinkt heel wat jonger en onvolwassener en onverantwoordelijker den achttien. Ze mogen leningen afsluiten, krijgen studiefinancieringen, drank pillen en drugs zijn geen taboe meer kortom de echte- en droomwereld liggen aan hun voeten. Waarom, beste Ronnie, waarom zijn deze jonge mensen dan niet in staat om op diezelfde leeftijd een keuze te maken over het simpele feit waarmee ze in die echte wereld hun dagelijkse brood willen gaan verdienen?

Want het niet kunnen kiezen van een beroep is één van de redenen waarom je het snode plan hebt opgevat om je te scharen in het rijtje illustere voorgangers die hun naam in kapitalen gebeiteld zien in het marmer van de onderwijsaanpassingen. Van Kemenade, Ritzen, van der Ploeg, Wallage, Netelenbos, en niet te vergeten Cals, zijn naam zal voor eeuwig verbonden blijven met de mammoetwet.
Allen hebben ze in meer of mindere mate het onderwijs op de schop genomen. De ene deed het om gelijke kansen te creëren, de andere had de blik op de toekomst gericht en nog een andere omdat ze de spruitjeslucht uit het onderwijs wou verwijderen, maar allen deden ze het vooral om te bezuinigen.

Een tweede reden ligt elke onderwijsbestuurder in de mond bestorven namelijk ‘het kunnen leveren van maatwerk’. Ga eens op bezoek bij zo een ouwe kleermaker die het vak van kleren maken nog geleerd heeft en geen competenties bezit. Vraag die man een maatpak, kies de stof, en vraag voor de gein eens hoeveel het gaat kosten zo een maatpak.
Na het maatpak naar de schoenmaker. Je mag het leer kiezen, kiezen of het een schoentje wordt met of zonder veters en daarna zal de schoenmaker je de voetmaat nemen. Vraag voor de grap vooral hoeveel het paartje nieuwe stappers gaat kosten.
Ik weet dat er nog een oude hoedenmaker woont ergens in de PC Hooft straat. Een nieuwe Borsalino op maat gemaakt is niet te versmaden. Past goed op het hoofdje, en de ouwe man is een meester in ‘het hoedje afstemmen op het hoofdje eronder’ waardoor in jouw geval het ‘minister van feesten en partijen’ meer tot zijn recht komt. Kost een paar centen, maar dan héb je ook wat. Maatwerk, beste Ronnie, is duur, veel duurder dan wat jij wil betalen.

Beste Ronnie. Is dat reisje naar de Zuidpool een tijdje geleden wel een goed idee geweest? Zijn de hersentjes niet al te lang bloot gesteld aan de extreme poolkou? Is het wel goed al die feestjes, partijen en recepties? Daar wordt toch ook een glaasje gedronken en jij weet toch ook dat drank maakt meer kapot dan je lief is.

Ronnie, Nederland, de Nederlander en de wetenschappers zijn trots op onze universiteiten. Sommigen bestaan al eeuwen, hebben de meest verschrikkelijke oorlogen overleefd inclusief de godsdienstoorlogen. Deze paleizen van kennis , verblijfplaats der erudieten, kraamkamers van moderniteit en vooruitgang, moeders van Nobelprijzen en hoeders van de meest fantastische vindingen degradeer je niet tot een kopklas van het HBO.

Niet omdat jonge mensen geen verantwoordelijkheid willen dragen over hun eigen toekomst. Niet omdat er zonnodig duur maatwerk geleverd moet worden, niet omdat de wereld veranderd is en iedereen en alles maar mee moet veranderen en zeker niet omdat een klein aantal omhooggevallen HBO bestuurderen zonnodig een campus met minimaal veertigduizend studenten willen besturen.

Van onze universiteiten, beste Ronnie, daar blijf je van af.

J. Jeronimoon

5 Reacties

  1. Toen kwam die toespraak…..
    Wie had dat gedacht….toen de wetenschapper als minister werd binnengehaald.
    Had niet iedereen zijn hoop gevestigd op ‘eindelijk iemand uit de praktijk’?
    Volgens de topzoveel van belangrijke mensen doet hij er niet toe.
    Hij moet dat in Elsevier hebben gezien, in de trein op weg naar Enschede.
    En hij moet gedacht hebben: ik heb nog niets gepresteerd, dat mag me niet overkomen.
    Toen kwam die toespraak, hij moet er zelf van geschrokken zijn.

  2. slappe muts
    Zo te lezen heeft de vakantie je goed gedaan, Jeronimoon. Gisteren kocht ik in de ramsj “Het beste uit Prick” een keuze uit elf jaren NRC H.-bijdragen. Voor 9 euro (gebonden), 10 had ik er niet voor neergeteld.
    Hij heeft een aantal jaren aan onze kant gestaan, niet alle: niet erg, dat kan. Je kan hem ook niet verwijten dat hij de woorden aan elkaar knarst, niemand is perfect.
    Maar als je columnist van een dagblad wit worden dan moet je eerst een slappe hoed kopen die met de wind meegaat. Daarna volg je de hoed.
    Zie ik jou niet doen Jeronimoon. Columnist van een landelijk dagblad word je nooit: het probleem van de bladen.

    Willem Smit

  3. Aardige column Lisanne van Brerderode in Buitenhof
    In Buitenhof van 6 september maakt van Brederode gehakt van Plasterks idee.
    Ik vind de meste van haar columns zwak tot matig, maar deze steekt je naar de kroon Jeronimoon.
    Kijk bv hier na ongeveer 18:15.

  4. Logisch toch of niet?
    Natuurlijk is maatwerk duurder. Zo logisch dat we het gewoon vergeten in het basisonderwijs. We laten ons passend onderwijs in de maag splitsen en nemen termen als ‘onderwijs op maat’ in de mond zonder vragen te stellen: hoeveel geld krijgen we hier extra voor, hoeveel dagen krijgen we studievrij om ons bij te scholen, hoeveel extra handen krijgen we in de klas?
    We willen zo graag kinderen helpen dat we vergeten dat hiervoor geld, tijd en handen nodig zijn. We werken ons over de kop, willen alles oplossen en alle kinderen helpen. We vergeten dat hiervoor wel voorwaarden nodig zijn.
    Dus bedankt voor je eye-opener: ik zie het nu heel helder. Als er extra dingen van ons basisschoolleerkrachten worden verwacht, dan is de logische voorwaarde: geld, tijd en handen!

Reacties zijn gesloten.