Daar was laatst een meisje loos.
Een manse meid van ongeveer 14 jaar wil een paar jaar gaan bootje varen over de wereldzeeën en heel Nederland valt over haar heen. Binnen de kortste keren is dit land verdeeld in twee kampen. Het ene kamp roept en tiert dat het een schande is dat zo een jonge meid van haar vader mag gaan varen en het ander kamp vindt het een heldendaad. Ergens in het midden komen de twee kampen de kinderbescherming en de rechter tegen die uiteindelijk oordelen dat het niet mag. Om te beginnen is er de leerplicht, dan heb je nog of het kind deze wereldreis wel aankan op zo een jonge leeftijd en ten derde wordt er beweerd dat de jonge dame er psychologisch niet klaar voor is om haar eigen route uit te stippelen. Op mijn radio kwamen heel wat ouders langs die maar al te graag hun mening gaven over de lichtmatroos en haar dwaze plan.
Het zijn diezelfde ouders die vinden dat de basischool volgens het ene onderzoek te weinig doet aan het aanleren van sociale vaardigheden en in het andere onderzoek dat het allemaal wel een beetje strenger mag en de meester weer meester moet zijn en niet Kees, Karel of ‘zeg maar Johan’. Het zijn diezelfde ouders die het mieters vinden dat hun kind van acht zijn eigen leerroute mag uitstippelen om in zijn eigen tempo in projectjes en muurkranten veel te leren over onze democratie en multiculturele samenleving want dat moet van staatsecretaresse Sharon. Het lezen, schrijven en rekenen dat komt vanzelf wel, als het kind er aan toe is. Basisscholen adverteren met het adaptief onderwijs dat oog heeft voor het individuele talent van de kleine spruit. Ze zijn o zo blij dat hun kind al heel vroeg wordt voorbereid op later waar het de competenties wordt bijgebracht en waar niet geleerd wordt voor school maar voor het latere echte competentie- gericht leven. Het zijn diezelfde ouders die hun meidjes van veertien begeleiden naar de huisarts omdat ze op een geslachtsrijpe leeftijd zijn gekomen en condooms zo’n gedoe zijn bij de eerste sexuele experimenten. En als je die pil elke dag inneemt kunnen er geen ongelukjes gebeuren.
Het zijn diezelfde ouders die roepen dat ook de 1000-uren norm nog te veel is. Want als ze in de schoolbanken zitten kunnen ze zich, ondanks de wervende teksten van de VO-school, niet helemaal ontplooien tot die zelfstandigheid die van hun oogappel verwacht wordt. Ook de ontwikkeling van dat ene fenomenale talent loopt ernstige vertraging op door al die verloren tijd op school. Het zijn diezelfde ouders die zeggen “wij zijn ook jong geweest” als de politieagent komt melden dat zoontje of dochtertje van 14 wegens comazuipen is opgenomen op de eerste hulp. Het zijn diezelfde ouders die vinden dat de strandwacht tegelijkertijd ook kinderopvang moet zijn.
Dit zijn de momenten in mijn carriere als knorrende academicus dat ik mij veel moderner en veranderder voel dan het onderwijsvernieuwende zootje omhooggevallen kakelaars. Dit moeten ze toch bedoeld hebben? Een meid van 14 bekend met alle zeiltechnieken, geboren in zeewater bij wijze van spreke, die haar route uitstippelt voor de komende twee jaar en daar een projectje van maakt. De voorbereidingen treft ze in samenspraak met deskundigen, haar vader in dit geval, en met de kennis van de moeilijkheden en de gevaren die op de loer liggen. De kinderen van haar leeftijd doen op school niet anders. Projectjes onder begeleiding van een coach die de zelfgekozen leerroute van de leerling in de gaten houdt. Wat wil je nog meer.
Door de discussie wordt mij allengs duidelijker dat de onderwijsvernieuwing een ander doel dient. Projectjes, eigen leerroutte, weg met de leraar, hoera voor de coach op afstand creert de zelfstandigheid die bedacht is door anderen. O wee als er toch eentje is die op haar eigen manier zelfstandig wil zijn en daar op het eerste gezicht ook nog toe in staat is.
Hoe was het liedje ook weer? ‘daar was laatst een meisje loos, die wou gaan varen, die wou gaan varen.’ Voor mijn part ‘Nou tabee dan, ik groet je…’
J. Jeronimoon
Streng en rechtvaardig,
dat is wat ouders willen:
streng voor andermans kinderen en rechtvaardig voor het eigen kind.
Over leraren die een vak kennen hoor je ze niet.
Inzake ouders
Het lijkt erop dat Jeronimoon vindt dat ouders inconsequent zijn; Hendrikush vindt dat in elk geval. Elke leerkracht zal weleens hebben meegemaakt dat ouders strengheid eisen jegens andermans kinderen en rechtvaardigheid voor hun eigen kroost.
Toch heb ik ook flink wat positieve ervaringen met ouders van vervelende kinderen, en daarin herken ik dan wel degelijk de ouders uit dat J/M onderzoek.
De vader van dat zeilmeisje heeft, gezien zijn plannen, grote minachting voor ons onderwijs. Die houding is de uiterste consequentie van het gedrag van ouders die de vakantiefiles willen vermijden en kindlief een weekje ziek melden. Ik heb in de kranten nog niet gelezen wat voor leerling het zeilmeisje eigenlijk is. Zou ze braaf zijn, haar huiswerk maken en niet spijbelen? Ik krijg niet de indruk dat pappie er zo een is die elke avond met het huiswerk helpt en haar overhoort.
hypocriet Nederland
De Nederlandse samenleving geeft blijk van hypocrisie omdat zij wel tolereert dat jonge kinderen zich in een coma drinken en als zij dat geregeld doen hun hersens beschadigen maar wil tegenhouden dat een kind een sportieve maar levensgevaarlijke prestatie levert. Misschien moeten we hier denken aan tegenstanders van euthanasie die coûte que coûte iemand in leven wil houden in de meest onterende en afschuwelijke omstandigheden. De kwaliteit van het leven is dan minder belangrijk dan het leven zelf. Overigens, als 21+ers de noordwand van de Eiger willen beklimmen wil ik ze niet fysiek tegenhouden. Maar een kind van 13 wel. BONners weten waarom: vanwege de onvolgroeide frontkwab in de hersenen.
Seger Weehuizen
Hier ook alle aandacht naar het buitenissige
Wat mij bij de Laura-zaak, en dan vooral de rechtzaak en de publiciteit een beetje ergert, is de aandacht voor het buitenissige. De jeugdzorg in Nederland moet kinderen die niets strafbaars gedaan hebben, maar door bepaalde omstandigheden niet in hun ouderlijk huis kunnen zijn, in kindergevangenissen opsluiten. Het is niet moeilijk verhalen uit je omgeving te horen waarin de jeugdzorg forse steken heeft laten vallen, waardoor bijvoorbeeld kinderen iedere paar weken andere pleegouders of een ander tehuis krijgen. Maar dat is de gewone zorg, die is niet interessant, Het spreekt vanzelf dat er niet genoeg geld is om zulke kinderen goed op te vangen. Een meisje dat op haar dertiende een wereldreis maakt, dat is daarentegen pas interessant. De jeugdzorg wil daarvoor wel alles uit de kast halen om zich daarmee te bemoeien. Alle kranten staan er daarna vol van.
Dat doet erg denken aan het beleid rond de basisscholen, waar het rekenen en schrijven niet interessant is, maar alles draait om de bijzondere projectjes.
Groet,
Paul.
Gevaarlijk
Een slim kind kan best één (of desnoods twee) jaar van school missen. Echter: een solozeilreis is gevaarlijk en de boot is niet oceaanwaardig. Daarnaast is er beslist een groot psychologisch risico aan zo’n onderneming.
De hele reis is onverstandig en lijkt eerder een gevolg van de idiote ‘record’manie die we kennen, dan een goed plan. De veiligheid is absoluut in het geding.
Als ouders een kind van 13/14 alleen laten leven wordt er terecht ingegrepen. Dat moet hierbij ook gebeuren. Iedere jongere tot 18 jaar moet begeleid worden.
Ik ben ervoor dat de overheid ingrijpt als ouders onverstandige en ingrijpende beslissingen nemen; in álle gevallen.
Fundamenteel en pragmatisch dilemma
Er zijn twee vragen: is de beslissing van de ouders het kind te laten zeilen een evident onverstandige beslissing en moet de overheid bij evident onverstandige beslissingen ingrijpen. Bij deze twee vragen spelen fundamentele zowel als pragmatische aspecten een rol.
Eerst maar even de fundamentele aspecten van de vraag of het zeilen van Laura evident onverstandig is. Dan moet je het mogelijk positieve effect afwegen tegen de mogelijk negatieve effecten en moet je een inschatting maken van de kans op de negatieve aspecten. Dat geheel beoordeel je dan op grond van hoe je (wie is dat?) in het leven staat. Kies je voor een groots en meeslepend leven, kies je voor risico’s, of aan de andere kant, kies je voor een verzekerd leven me pensioen, vaste baan etc. Ik denk dat mensen grotendeels zelf mogen bepalen of ze van het type boekhouder zijn, of van het type bergbeklimmer/diepzeeduiker.
Bij Laura kunnen er zeker enorme positieve gevolgen zijn van deze reis, ze ka zeer wijs terugkomen, kan er veel zelfvertrouwen aan hebben opgedaan, kan haar levensdoel gevonden hebben etc. Ze kan ook meer schoolkennis hebben opgedaan dan anders ooit mogelijk zou zijn geweest (bij goede individuele leer begeleiding).
Maar inderdaad: het kan ook gierend mis lopen. Verkracht en als slaaf verkocht, danwel kierewiet geworden van het zeezout of ergens 2 km onder de oppervlakte dienen als voer voor de populatie daar. Als je toestaat dat mensen zelf mogen kiezen voor avontuurlijk danwel verzekerd leven, dan vind ik de keuze voor Laura niet evident fout. Dat ik die keuze zelf niet zou maken, is iets anders.
Maar het niet maken van die reis kan ook onvoorziene consequenties hebben. Je KUNT namelij niet echt kiezen voor een zeker leven: zekerheid bestaat niet. Dus wie weet gooit ze als ze niet kan/mag haar kont tegen de krib en gaat comazuipen.
En tweede fundamentele vraag is: mag de overheid zich daarmee bemoeien, of beter gezegd, moet/mag ze dat.
Ik denk dat dat niet zomaar zou moeten kunnen. Het moet alleen als de keuze an de ouders een eenzijdig negatieve kant heeft. Ouders die hun kind verwaarlozen, slaan, in een drugsomgeving laten opgroeien. Ouders die hebben bewezen kun kind niet de baas te kunnen zodat het dag en nacht op straat zwerft. Daar is geen sprake van zowel positieve als negatieve risicos’s/aspecten. Laura’s reis is risicovol, maar er is oog een goede kans dat er heel veel goeds met haar gebeurt. In die situatie vind ik dat de overheid zeer terughoudend moet zijn met ingrijpen.
Tenslotte het pragmatische aspect. Tot hoeverre wil je gaan met overheidsingrijpen? Kinderen die naar ballet gaan (interne opleiding waar ik veel verhalen van ken waarbij kinderen werkelijk lichamelijk en psychisch letsel oplopen?). Moet de overheid daar ingrijpen? Waarom wordt er nu wel bij Laura ingegrepen, maar niet bij de talloze verwaarloosde kinderen waar kennelijk onvoldoende menskracht voor is?
De reis van Laura is extreem op twee manieren. Laura is erg jong en de reis is erg zwaar, maar is ook extreem omdat het niet vaak gebeurt. Kindermishandeling in allerlei varianten is extreem omdat de gevolgen voor het kind extreem zijn, maar geschiedt veel en veel vaker. Daar zijn de gevolgen altijd negatief. Op pragmatische gronden zou ik willen dat de overheid daar meer werk van zou maken en de situatie met Laura anders op zou lossen. Laat een overheidsinstantie eens gaan praten met kind en ouders en dingen doorspreken, dat lijkt me veel zinvoller (nogmaals: als overheidsinmenging al gewenst is, dat weet ik niet)
Ik begreep overigens dat de boot wel degelijk oceaanwaardig is, ik heb nergens het tegendeel gehoord ook. Als dat anders zou zijn, dan is de keuze eenvoudig: thuisblijven natuurlijk.
Verstandig…
…89.
Zeilend multitasken
Voor dergelijke dilemma’s is de leeftijdsgrens van de meerderjarigheid uitgevonden.
Maar op deze site houden we ons vooral met onderwijs bezig. Ik begrijp niet dat u zo makkelijk over het gegeven van een vader die zijn leerplichtige kind twee jaar van school weghoudt heenstapt. Ik begrijp ook niet dat iemand, die zich hier zo terecht teweerstelt tegen de mythe van het multitasken, het smoesje van zelfstudie in een schommelende boot zo makkelijk accepteert.
Of zou Laura, wanneer het half negen is, de boot voor anker gooien, de boeken uit het vooronder halen en sommen over sinus, cosinus en tangens en wortelfuncties gaan maken? Voor het netjes tekenen van een grafiek zal de boot waarschijnlijk nog teveel schommelen. Ik geloof er niets van. Zonder de drie R’s Rust, Reinheid en Regelmaat komt er geen bliksem van terecht. Alle smoesjes dat zo’n boot op de automatische piloot vaart en dat sommige stukken urenlang hetzelfde zijn doen daar niets aan af: je bent gewoon met twee of drie dingen tegelijk bezig en je mist gewoon de rust en de regelmaat. Als die boot alles op de automatische piloot kan, dan kan dat wereldrecord ook wel onbemand gebroken worden.
Aanvulling in Volkskrant
Ik stap niet over de meerderjarigheidsleeftijdgrns heen, De ouders zijn verantwoordelijk, niet het kind. De ouders zijn beslist volwassen.
En inderdaad: er kan beter onderwijs zijn dan alleen in een boot, maar BON bestaat nu eenmaal bij de “gratie” dat veel onderwijs helemaal niet zoveel beter is. ALs Laura’s onderwijs op de boor verboden moet worden, dan zeker Iederwijs en slash 21 en … noem maar op. De vraag is dus wat mij betreft niet of Laura volwassen is, maar, zeker op een onderwijsforum, of Laura schoolplichtig is.
Daarover staat een ander aardig verhaal in de VK
Overigens: ik zou het zelf als vader niet in mn hoofd halen om mn dochter dat te laten doen, maar de vraag is of de overheid het moet verbieden, gegeven de fundamentele en pragmatische aspecten die er aan zitten.
Zeilervaring?
Wat me in de hele discussie opvalt is dat iedereen wel een mening heeft zonder ooit zelf maar één meter gezeild te hebben, laat staan ervaring te hebben met lange-afstandszeilen of de zeilroute van Laura voor ogen te hebben. Om met haarzelf te spreken: “Het langste solo-stuk duurt maar drie weken.” Ze zit niet twee jaar moederziel alleen op een boot maar zeilt temidden van een “vloot” (met o.a. ouders mét schoolgaande kinderen) die, gezien hun reisdoelen, weer en jaargetijde ongeveer gelijktijdig dezelfde route afleggen en dezelfde havens aandoen. Ze doet niet de lange en moeilijke soloroute maar zeilt de ‘makkelijke’ route van haven naar haven. Begeleiding van school gebeurt door www.wereldschool.nl/
Nou wil ik niet zeggen dat ik wél de wijsheid in pacht heb. Maar als ik zie hoe op TV, radio en internet de mening van de Nederlander tot cult wordt verheven, zonder dat enige kennis van zaken nodig is …. (www.stand.nl/forum/forumdisplay.php?f=891)
Laura, gá … en laat dit betuttelende overgeorganiseerde land waarbij je hoofd boven ’t maaiveld direct wordt afgehakt, achter je! (Ik heb echter zo het vermoeden dat de hierboven vermelde precentwerking de voornaamste reden is waarom leerplicht en kinderbescherming nu bovenin de boom zitten)
Precedentwerking…
Daar zijn drie CDA-ers ook bang voor en sturen kamervragen naar Van Bijsterveldt. Vraag 3 van het trio:
Kan de Leerplichtwet worden ontlopen omdat de leerling zich buiten de Nederlandse territoriale wateren begeeft?
Zo ja, acht u dat gewenst en vraagt dat geen aanpassing van de wet- en regelgeving?
Deze mogelijke maas in de wetgeving moet natuurlijk onmiddellijk dicht gepunnikt worden voor het LAKS hierin duikt. Voor je het weet probeert een topper van een of andere academische basisschool het kunstje te evenaren.
De Wereldschool geeft overigens zelf aan dat het omzeilen van de leerplichtwet uiterst gewiekst moet gebeuren…
Uitzonderingen bevestigen de regel, Bernard…
We willen toch niet in gevangenschap leven, ook jij niet?
Rembrandt werd op zijn veertiende naar de Latijnse school gestuurd, ‘…omme metter tijdt te doen leeren de Latijnsche Tale ende daer naer te brengen tot de Leytsche Academie, op dat hy tot zijne Jaeren ghecomen wesende de Stadt ende tgemeene betsen met zijn wetenschap zoude mogen dienen ende helpen bevorderen, en heeft daer toe gants geen lust ofte genegenheyt gehadt, dewijle zijne natuyrlicke beweginghen alleen streckten tot de Schlder ende Teycken Conste; Waer omme zy luyden genootsaeckt geweest zijn, haren Son uyt Schole te nemen, ende volgende zijn begeeren te brengen ende te besteden, by een Schilder omme by de selve te leeren de eerste fundamenten ende beginselen van dien.’
En dat is maar goed ook.
Soms moet een mens een uitzondering maken.
Uil en Valk
U komt met Rembrandt aanzetten, daarmee in zijn algemeenheid het nut van de leerplicht ondergravend. Het probleem daarbij is dat ‘elk zijn uil een valk dunkt’. Ik geloof dat Nederland wel twee miljoen hoogbegaafde kinderen telt en de rest beschikt over andere speciale talenten. Het is mij niet helemaal duidelijk of de zeiltalenten van Laura te vergelijken zijn met de schildertalenten van Rembrandt.
Ik ben overigens, om heel andere redenen, een voorstander van een forse afzwakking van de leerplicht. Maar ik heb een bloedhekel aan mensen die zichzelf en hun kinderen bij voorbaat te bijzonder vinden voor zoiets triviaals als regels.
De eeuwige metafoor van het maaiveld wordt hier ongetwijfeld weer van stal gehaald. Ik heb eigenlijk het idee dat ik hier niet zozeer iets probeer te maaien dat boven het veld uitsteekt, maar eerder probeer te voorkomen dat er putten in het maaiveld komen.
Bewegingsvrijheid, Bernard…
Dit land heeft meer bewegingsvrijheid nodig, zowel in de letterlijke als in de figuurlijke betekenis van het woord.
Minder belastingdruk, het groene hart afschaffen (koeien krijgen meer vierkante meters dan mensen), leerplicht afschaffen (de ratjes zoeken hun heil maar elders), regelgeving teniet doen en veel meer.
En natuurlijk dat kind (Laura) de ruimte geven om haar droom te verwezenlijken.
Je bent het vergeten, Bernard, maar nu zitten we met z’n allen gevangen.
Rembrandtkenner Gary Schwartz…
…zegt hier overigens iets opmerkelijks over.
‘Rembrandts loopbaan was blijkbaar door zijn ouders haarfijn uitgestippeld. Als alles gegaan was zoals verwacht, dan was hij ambtenaar geworden in het bestuur van de stad. Zo’n functie hoefde allerminst een succesvolle carrière als kunstschilder uit te sluiten. Veel Hollandse schilders deden er van alles bij om hun onzekere inkomsten uit de kunst aan te vullen.
Rembrandt verwierp deze kans rigoureus.’
‘Met deze radicale stap nam Rembrandt zelf het roer van zijn leven steviger in handen dan iemand die braaf naar school gaat en een dienstbetrekking zoekt.
De daarbij ingebouwde steun van instellingen als de Leidse Academie en het stadsbestuur gingen hiermee overboord. Was zijn maatschappij een meritocratie geweest, waar individueel talent uitmaakt of iemand succes heeft, dan was zoiets voor een genie als Rembrandt geen enkel probleem. Maar zijn wereld was nu eenmaal een oligarchie. De kansen van zelfs de meest begaafde personen waren voor een groot deel afhankelijk van iemands positie ten opzichte van opdrachtgevers en begunstigers. Rembrandt vergat die realiteit nogal eens of ontkende het bestaan ervan.
Hij betaalde daar een hoge prijs voor.’
Mannen vóór, vrouwen tégen…
Mannen houden wel van een avontuurtje.
Behalve natuurlijk die ‘vrouwelijke’ mannen van die bemoeizuchtige club van de kinderbescherming, die mishandelde kinderen in hun sop gaar laat koken, maar bij een kind dat wil ontsnappen aan het onderdrukkende mechanisme van de hedendaagse samenleving, de verstandige held willen uithangen.
Een mens heeft blijkbaar nog maar weinig mogelijkheden om te ontsnappen aan alle verplichtingen en regelgeving.
Bij peilingen rondom het geval Laura, waren het ook meestal vrouwen die het maar niets vonden, maar de mannen leek het een goed idee.
Natuurlijk moet Laura gaan.
Wel een mobiletje meenemen natuurlijk.
Goed stuk overigens van Jeronimoon.
Zou aardig zijn om terug te lezen in de een of andere papieren versie van de komende week.
al die onoprechtheid
Nederland is kampioen als het gaat om verhullende en misleidende namen en benamingen. Eén ervan is dat men de plicht om in een gebouw lessen bij te wonen georganiseerd door een daartoe door de overheid erkend instituut niet SCHOOLplicht maar LEERplicht noemt. Naarmate er op school minder geleerd wordt is de controle op lijfelijke aanwezigheid aldaar aangescherpt. Nederland wordt steeds minder tolerant en dat is echt niet de schuld van de allochthonen. Ramadan is formeel als hoogleraar ontslagen omdat hij een nevenfunctie niet aangemeld had en niet omdat vastgesteld is dat die nevenfunctie in moreel opzicht en zelfs naar onze normen meer kwaad dan goed bracht. Es’Sidiq voldeed aan de vooroorlogse normen van goed onderwijs, namelijk degelijk onderwijs, en kreeg een boete omdat ze onze normen en waarden niet ophemelde. Laura mag niet lange tijd in haar eentje in een boot zijn omdat ze zo niet aan het programma van leren samenwerken voldoet. Leren is tegenwoordig vooral opvoeden en indoctrineren maar valt nog steeds onder een leerplichtwet die bedoeld is voor een heel ander soort leren.
In bijna elke samenleving wordt verwacht dat ouders ingrijpen wanneer een kind zich in gevaar brengt. In Nederland mag de maatschappij ingrijpen als zij meent dat ouders die verplichting niet nakomen. Wedstrijden waarbij jongeren in volle vaart in een auto op elkaar afrijden en degene die het eerst uitwijkt de verliezer is zijn verboden. Jonge kinderen mogen in Duitsland niet op de weg fietsen en kinderen moeten altijd een helm dragen. Bij ons hoeft dat niet. Over Laura’s geval bestaat wat betreft toegestaan gevaar duidelijk verschil van inzicht maar geen wetgeving.
Seger Weehuizen
Die had ik nog niet….
“Laura mag niet lange tijd in haar eentje in een boot zijn omdat ze zo niet aan het programma van leren samenwerken voldoet.” Die had ik nog niet.
Ze doet het te alleen en dat mag niet in dit land.
Behalve mensen die in de misère zitten en bejaarden die graag dood willen, die worden wél alleen gelaten.
Samenwerken ja….hmm.
Voor mij staat vast dat dit
Voor mij staat vast dat dit meisje, zeilend op zee en zelfstandig studerend, veel meer leert dan in ons uiterst matige Nederlandse onderwijs.
Waarom wil Buro Jeugdzorg dan zo dwarsliggen? Is het soms om zichzelf belangrijker te maken dan men is? Om zichzelf, na een reeks van voorvallen waarbij ernstige verwaarlozing zodanig inadequaat werd aangepakt dat soms zelfs de dood erop volgde, weer een zekere maatschappelijke geloofwaardigheid te verschaffen? Dat is dan wat mij betreft geheel mislukt.
Het lijkt erop dat je in dit land, als je je kind ernstig mishandelt, niet voor de Jeugdzorg hoeft te vrezen; maar dat het leven je zuur wordt gemaakt als je een kind een unieke levenservaring wilt en kunt meegeven. Bah!