Het verbaast me allemaal niets meer: dokters en verpleegsters die niet meer kunnen rekenen en daardoor met medicatie de fout in gaan, en dan nu in Trouw een artikel over gevaarlijke constructies in de bouw.
Een veelzeggend citaat:
“De belangrijkste oorzaken van de bouwfouten zouden onvoldoende kennis van de krachtswerking in een constructie en miscommunicatie op de bouwplaats zijn. “
Ik begreep dat derdejaars studenten aan een HBO opleiding bouwkunde nog nooit vectoren hadden leren optellen, maar wel veel projecten deden waarbij constructies van kartonnen moeten worden gemodelleerd. Zelfs de nadruk op de communicatioecompetentie schijnt gezien dit citaat al niet te helpen
Begin van de tsunami
Dit is nog maar het begin. Ik weet niet wat de eisen voor HBO-bouwkunde zijn, maar ik vermoed HAVO of MBO, waarbij dat HAVO waarschijnlijk geen NT-profiel hoeft te zijn. In het NG-profiel is natuurkunde (het vak waarin de eerste beginselen, en zeker ook niet meer dan dat, van krachten en mechanica worden onderwezen) geen verplicht vak. Is het mogelijk dat zo’n HBO-opleiding bouwkunde ook tevreden is met een NG-profiel? In dat geval zal je de komende tijd nog veel van deze toestanden meemaken. Met een NT-profiel mag je wel aannemen dat vektoren in 4 HAVO voorbij zijn gekomen. Wat ervan blijft hangen is dan nog een tweede. In het HAVO-examen kwam dit jaar wel een vraag voor over het evenwicht van 3 krachten (niet langs één lijn).
Tja, en als ze er dan daarna op het HBO niet veel meer aan doen dan gaat het mis.
Op mijn school wordt het schrappen van vakinhoud verdedigd met de enthousiasmerende werking die uit zou gaan van knutseldagen en powerpoint-uurtjes. Ik vraag me af hoe enthousiast die kinderen zijn als ze er pas na hun ‘opleiding’ achter komen dat de constructie van een maquette van een flatgebouw iets anders is dan de constructie van het flatgebouw zelf. Om maar te zwijgen van het enthousiasme van hun werkgever.
Bij het door mij al vaak gesmade ‘vak’ ontwerpen is men ook erg enthousiast voor het bouwen van bruggen van spaghetti. Het is veelbetekenend dat men dit zowel voor brugklassers als voor bovenbouwers (minstens 3 onderwijsjaren later dus) een nuttige exercitie vindt. Blijkbaar zit er in vier jaar ‘onderzoek en ontwerpen’ zo weinig ontwikkeling dat je gewoon weer eindigt waar je begon. Daarin herken ik (vergeef me, oprechte psychologen), de wassende invloed van de gamma-vakken en hun aanhangers op de scholen.
Dood door Schuld
In het Hoger Beroeps-Onderwijs is het de onderwijsinstelling zelf die aan haar leerlingen het diploma uitreikt op grond waarvan een werkgever en de overheid mogen aannemen dat de gediplomeerde in staat is om een aansluitend beroep naar behoren te vervullen. Als de gediplomeerde ernstige fouten maakt waaruit blijkt dat hij niet aan de vereisten van het diploma voldeed is de betreffende onderwijsinstelling daar ook schuldig aan. (let wel: bij het uitreiken van het diploma mag de school niet volstaan alleen maar te controleren op wat zij zelf aan kennis heeft toegevoegd; een school mag er bij voorbeeld niet mee wegkomen door te stellen dat haar leerlingen bij binnenkomst slecht konden rekenen en dat zij daarom niet voor het slechte rekenen verantwoordelijk is; [rekenen is bovendien vaak geen leervak van het eindonderwijs]; als b.v. een laborant in opleiding niet voldoende kan rekenen mag hem hoe dan ook geen diploma verstrekt worden.). Als een school en haar werknemers juridisch vervolgd kunnen worden wegens fouten die een alumnus maakt als gevolg van manco’s in zijn opleiding waarvoor het einddiploma dus ten onrechte verstrekt is zal dat een positieve uitwerking hebben op de betrouwbaarheid van de diploma’s en de kwaliteit van het onderwijs.
Seger Weehuizen