We hangen het aan de grote klok.

We hangen het aan de grote klok.

Vandaag een beetje moe thuis gekomen, examenstress zullen we maar zeggen. Aan de deurknop van de voordeur hing een plastic zakje met inhoud dat overduidelijk van een collega docent moest komen, het was zo een schreeuwend plastic zakje van de Liddl. In de plastic zak een zwarte ordner en een anoniem briefje van de afzender. Zijn boodschap was kort en duidelijk, “ Hang het aan de grote klok!”. De inhoud van de ordner sprak boekdelen, een man, collega, goedwillende docent wordt onder het mom van reorganisatie aan de kant gezet.

Een korte bestudering van alle papieren en paperassen die anonymus de laatste jaren bij elkaar had gesprokkeld zorgde voor een beeld van wanbeleid, mismanagement, megalomanie, intimidatie, graaizucht en arrogantie van zijn schoolbestuurderen en management wat uiteindelijk leidde tot een reorganisatie waarbij het merendeel van de bevoegde docenten het veld moet ruimen.

Het Horizon college in Alkmaar is een ROC dat te kennen heeft gegeven volgend cursusjaar te willen fuseren met een ander college in Amsterdam. Een van de redenen daarvoor is dat zonder deze fusie, en ik citeer “ maatschappelijk geld weglekt”. Toch is de fusie niet de reden van de reorganisatie. Ook het spiksplinternieuwe gebouw aan het station in Alkmaar, door onze majesteit in hoogsteigen persoon in oktober plechtig geopend is niet de oorzaak van de reorganisatie. Nou ja, misschien wel voor een klein deeltje, per slot heeft het bestuur het nodig gevonden om ongeveer een kwart van het nieuwe gebouw te verhuren aan de rechtbank van Alkmaar. Waar ze dan die leerlingen laten? CGO weet je wel, veel stage, geen lessen, paar workshops en een aantal opleidingen niet meer aanbieden op die locatie en klaar is Kees. De leerling er uit en de jurist en rechter er in, tegen een billijke vergoeding weliswaar.

Is dan de bonussencultuur die er heerst onder de bestuurderen de oorzaak van de derde reorganisatie in vijf jaar? Nee, dat kan haast niet, bonusjes van ocharme 40.000 en 50.000 euro omdat de targets zijn gehaald, daar moet je toch niet voor reorganiseren? Daar moet je toch geen tientallen mensen de wacht voor aan zeggen? Misschien heeft de reorganisatie wat te maken met de invoering van het Competentie Gericht Opleiden dan? Nu komen we dichter in de buurt. Duidelijk is dat het CGO er wel degelijk wat mee te maken heeft. Vorig jaar zijn alle ‘werknemers’ op de hoogte gebracht middels een brochure dat in de komende jaren door de invoering van het CGO de docenten en dan vooral die in schaal LC het veld moeten ruimen om vervangen te worden door de goedkope instructeur en door managers die de nieuwe instructeur gaat begeleiden. Daar zijn Kamervragen over gesteld, het antwoord van de staatsecretaresse was zoals altijd, “ dat is de autonomie van de school”. Maar ja, je kan het wel op papier zetten, het uitvoeren is weer wat anders, daar heb je een goede reden voor nodig en niet ‘het invoeren van het CGO’.

Dank zij de zwarte ordner kan ik reconstrueren wat al zo aan de hand is. Het Horizon college komt geld te kort, als we geen rekening houden met de 48 miljoen ‘reserve-eurietjes’ op de bank. Met 48 miljoen op de bank kan je het moeilijk hebben over een armlastig instituut. Nee, de reden die wordt opgegeven om te reorganiseren is het niet innen van FES-gelden, zo’n 3 miljoen eurietjes. FES gelden zijn de opbrengsten uit de olie en aardgasbaten die het rijk jaarlijks verdeelt onder instellingen, instituten, projecten van allerlei aard. Ook scholen eten mee uit deze ruif. Fes gelden zijn dus geen structurele inkomsten, immers deze rijksinkomsten zijn afhankelijk van de olie- en dus ook de gasprijs. FES gelden kan je eigenlijk pas uitgeven, nadat ze ontvangen zijn, het is als een soort toetje, ze komen na de maaltijd.

Rijst natuurlijk onmiddellijk de vraag of dit niet-structurele tekort de enige aanleiding is van de reorganisatie die als een stormram door het instituut gaat, niets en niemand ontziend. Of is het een beetje de tijdsgeest. Een school die al langer af wil van zijn dure docenten, plannen maakt om met een andere school te fuseren, de laatste jaren te snel te veel geld heeft uitgegeven aan megalomane nieuwe schoolgebouwen, te kwistig is omgesprongen met bonussen voor directie- en bestuursleden en van de huidige economische crisis gebruik maakt om af te slanken? Elk zichzelf respecterend bedrijf doet dat toch, nu effe de boel aanvegen en de ‘overtollige ballast’ lozen?

Uit de paperassen doemt een beeld op van slinksheid, manipulatie, intimidatie en regelrecht bedrog. De man of vrouw voor de klas is het slachtoffer.
Bij het doorbladeren van de papieren stijgt een stinkende walm van politieke machtspelletjes, pesterijen en kuiperijen in mijn neusgaten. Ik ruik het begin van de twintigste eeuw, geen greintje meelevendheid, geen splinter bestuursverantwoordelijkheid, geen letter troost. Integendeel de zwavelgeur van arrogante ‘baasjes’ die wikken en beschikken en geen tegenspraak dulden maken duidelijk dat de afzender van dit alles zich bevindt aan de poorten van de hel.

We hangen de hele affaire aan de grote klok, wordt vervolgd.

J. Jeronimoon