In de serie Volkomen Overbodige Publicaties, waarin we eerder Docentraal en Léérkracht tegenkwamen bespreek ik deze week een nieuwe uitgave: ‘Prima!’.
Ook dit drukwerkje belandt geheel ongevraagd in mijn vakje. Laten we eens kijken wat ‘Prima!’ (‘Het vakblad voor alle professionals in het voortgezet onderwijs‘) ons te bieden heeft.
Voorin een commentaartje ‘Passend Onderwijs’ van de hoofdredactrice, waarin zij ons meldt dat er alle ruimte voor eigen ideeën van docenten is. Uiteraard bedoelt zij niet dat je ook gewoon tegen Passend Onderwijs kan zijn.
Ik geef u een idee van de inhoud:
‘Domein’: over het inrichten van de lerarenkamer (bosje bloemen!).
‘Nieuwtjes’: ditjes en datjes die geestelijk gezonde mensen niet willen weten.
‘Opinie’: vier piepjonge leerkrachten over hoe men moet reageren op moeilijk gedrag (veel praten, wie had dát gedacht!).
‘Sta Ervoor’: Marijke Caruso over haar Kopklas (schakeljaar tussen lagere en middelbare school voor kinderen met taalachterstand)
‘Uitpakken’: Ursie Lambrechts over haar commissie Passend Onderwijs.
‘Praktijk’: Hoe Passend Onderwijs op een voorbeeldschool wordt uitgevoerd (zoiets als ‘kolchoze van de maand’ in de Sovjet-Unie).
‘Voor & Door’: over Dramalessen (voorheen Toneel, heet nu Drama; is het dat ook?)
‘NOT Nieuws’: over de Dyslexiestraat (op welk nummer zou Slagter wonen?).
Zo gaat het nog vele wezenloze pagina’s verder.
Alle artikeltjes hebben hetzelfde fris-positieve toontje dat je ook aantreft in bladen als ‘de Echo’, ‘de Havenloods’ en andere buurtkrantjes waarin nauw verholen reclameteksten voor de plaatselijke middenstand worden afgedrukt. Je wordt er niets wijzer van, het is gebabbel, gebabbel en nog eens gebabbel en met een diepe zucht kijk je naar het Colofon.
Net voordat je het blaadje in het postvakje van je school-maatschappelijk werkster propt lees je nog dat het een uitgave is van EDG (‘passie voor onderwijs’) in Utrecht. Wie deze pulp bekostigt en wie er op het waanzinnige idee is gekomen om het aan je te sturen? Geen idee. Vraag het EDG.
Reacties zijn gesloten.
passie
Je hoeft tegenwoordig nergens meer verstand van te hebben, als je maar ‘passie’ hebt. ‘Passie voor onderwijs’, kan iemand mij uitleggen wat dat is?
laten we niet alle mooie woorden laten wegkapen
Ik begrijp je bedenkingen Baz,
maar ik ga er prat op passie te hebben voor onderwijs. Ik denk dat verreweg de meeste BONners passie hebben voor onderwijs. Het gaat ze aan het hart dat het verkwanseld wordt.
Ik zou geen uren per week in BON steken naast mij volledige onderwijsbaan als ik geen passie voor onderwijs had, als het een gewone baan was. Ik heb ook in de ICT gewerkt en vond dat interessant en aantrekkelijk, maar ik had niet de passie voor dat werk als ik voor onderwijs wel heb. Een mislukt ICT project is jammer, een mislukte onderwijsvernieuwing is een absolute ramp.
Passie betekent ook niet dat je bereid bent voor een appel en een ei te werken, dat je bereid bent over je te laten lopen door uitgevers van nepblaadjes en bobo’s.
Laten we het woord passie (net als met “respect” en met “professional” is gebeurd) niet laten kapen door hen die alleen passie voor geld hebben.
zijn al gekaapt
Inderdaad: respect, professional en passie. Die woorden zijn al gekaapt door de vernieuwingspornografen. Niets meer aan (te) doen! Gewoon de boel bij elkaar vagen en opnieuw beginnen met andere woorden.
Ikzelf heb geen passie voor onderwijs – ik ben er gewoon goed in. Mag dat ook?
passie en pathos, patior en paschein
De Griekse versie van passie, pathos, is nog niet ingepikt. pathetisch had oorspronkelijk een positieve betekenis, denk aan de symphonie pathétique van Tjaikovsky. Beter pathetisch dan gepassioneerd.
Seger Weehuizen
aristoteles
Aristoteles verbindt pathos aan ethos en logos in zijn ‘Retorica’. Een spreker met pathos houdt rekening met zijn publiek, een spreker met ethos is iemand die verstand van zaken heeft en een spreker met logos spreekt de waarheid (even heeeel kort door de bocht de ‘Retorica’ in een notendop gedurende een elevator pitch). Een goede docent is een spreker met alle drie: hij heeft verstand van het vak dat hij geeft, verdraait de zaken niet en brengt het ook nog eens op zo’n manier over dat de leerlingen aan zijn lippen hangen.
Ergo: mensen met een passie voor onderwijs hebben er geen verstand van.
Modewoord geworden
Helemaal mee eens, Baz!
Laten we de passie maar reserveren voor die van Mattheus en Johannes.
Als de vos de passie preekt,…
…boer pas op Uw kippen.
pornografie
Op p.17 van deze editie bijna letterlijk 😉
Niet zo smalend: passie voor geld
is bijvoorbeeld onontbeerlijk voor een bestuurder. -Stel je bent aardrijkskundeleraar en je krijgt de kans om toe te treden tot een bestuur (gewoon, omdat je er op tijd bij bent). Welaan, dan heeft deze passie voor geld je een flink eind verder gebracht. Zie je hoe belangrijk passie is?
Als je dan eenmaal bestuurder bent, zeg je tegen je opvolger -die bij zichzelf denkt: hoe kan iemand die eerst, net als ik, aardrijkskundeleraar was, opeens een kundig bestuurder zijn?- dat hij niet zo’n nare sfeer van ‘wantrouwen’ moet verspreiden: waar is toch de passie voor het vak gebleven? Nietwaar? -Het onderwijs was zo leuk! (Een andere naam voor de hierboven genoemde vorm van passie is hebzucht… -Onze aardrijkskundeleraar, die nu dus een gepassioneerd bestuurder is, begrijpt uiteraard niet dat hij zelf de wortel is van het moderne en gezonde wantrouwen dat de aardrijkskundeleraar, de man die nu nog steeds gewoon aardrijkskundeleraar is omdat de vorige hebzuchtig werd, koestert ten aanzien van alles wat bestuurt en zeer gepassioneerd het geld verteert. )
Leuk toch
zo zien mensen met passie voor handel in onderwijsinformatie eruit.
Hoe schrijf je pakken?
Opllossing op
www.edg.nl/?q=onzeopdrachtgevers
Seger Weehuizen
Waar blijft ons geld?
Het knappe van bureautjes zoals dit EDG is dat ze in de luwte van de discussie opereren (niemand uit de buitenwereld kent ze, geen journalist vindt ze een bezoek waard), maar desondanks toch geld kunnen wegvreten uit de onderwijsruif. Voldoende geld kennelijk om al deze kleilaag-bewoners aan een salaris te helpen. Er moeten, denk ik, honderden van deze bureautjes zijn. Wanneer politici weer eens met ‘geld erbij voor onderwijs’ lopen te snoeven: dit zijn de mensen die hun deel van de buit weten binnen te halen, nog voor het geld in de buurt van een school is geweest.
Buiten het onderwijs is het overigens net zo erg. ‘Meer geld voor de zorg’ komt terecht bij dergelijke BV’tjes in de zorg- en welzijnssector; ontwikkelingsgeld gaat al sinds jaar en dag naar bemiddelaars en consultants en waarheen gaat uw wegenbelasting? Onder andere naar de man die die leuke kleine bordjes met ‘100’ overal langs onze rijkswegen mocht plaatsen. De man die tussen hem en Rijkswaterstaat bemiddelde, die krijg je nooit te zien, maar die heeft zijn ‘advies’ heus niet gratis gegeven.
Bekijk de hoofden uit de link van hendrikush nog maar eens goed. Daar gaat ons overheidsgeld naar toe. Wie zijn toch al die bedrijven die ‘vragen’ om competentiegericht onderwijs? Niet Philips, niet Unilever, maar eerder dit soort bedrijfjes, denk ik.