Kan iemand mij uitleggen dat de kwaliteit zou verbeteren als je straks gezakt bent met een 5 voor ne, wi of eng?
De inhoud van het onderwijs blijft hetzelfde. Als je beter gekwalificeerde leerlingen wilt hebben moet je het onderwijs inhoudelijk verbeteren.
We gaan voorbij aan de (grote) groep leerlingen die last hebben van dislexie en met een vijf toch een grote prestatie leveren. Hebben zij geen recht op een diploma.
Een jaartje overdoen of herexamen verbeterd niets aan de kwaliteit.
Een oud examinator Staatsexamens
djvw
Drie vergissingen
natuurlijk is de kwaliteit niet beter als straks leerlingen zakken met een vijf teveel. Maar dat wordt ook niet beoogd en dat weet u ook. Het idee is dat school en leerling wellicht wat extra aandacht en inspanning zullen leveren als de regels strenger worden. Eerlijk gezegd is dat een ervaring die zo’n beetje elke docent heeft: als je de lat wat hoger legt, dan worden de inspanningen ook groter en daarmee de resultaten beter. Niets werkt zo demotiverend als lamawaaien onderwijs.
Een tweede misvatting is dat er zo iets bestaat als recht op een diploma als je maar hard genoeg gewerkt hebt en er verder niets aan kunt doen. Dat is, zeker in zijn algemeenheid werkelijk onzin. Er bestaat zo iets als capaciteiten of aanleg.
Of dyslexie leerlingen behoren tot de groep: jammer, je hebt de capaciteiten niet, of tot de groep: je hebt de capaciteiten wel maar voor je specifieke probleem maken we in bepaalde gevallen voor jou een uitzondering, is iets wat de maatschappij zou moeten bepalen. Ik kan me een tussenweg indenken: een diploma met de aantekening dat taal (wegens dyslexie) onvoldoende is. Waar dat diploma dan recht op geeft is weer van andere orde.
Ten derde is het onjuist om op basis van een specifieke groep met een specifiek probleem, het gehele systeem te wijzigen. Of andersom: als het voor het merendeel van de kinderen goed zou zijn om de lat hoger te leggen, dan is het verkeerd dat niet te doen omdat er een specifieke groep is waarvoor het wel een probleem is. Doe je dat namelijk, dan ontstaat vanzelf een neerwaartse spiraal. Telkens is er wel een groep die ontzien moet worden en zo krijgt de reguliere leerling niet wat hij verdient: een hoge lat.
meer tijd groter papier
Leerlingen met dyslexie krijgen meer tijd of het examen op een groter papier. Die regel bestaat nu ook al en werkt zeer naar behoren.
Nog een vergissing over dyslexie: de Nederlandse werkwoordspelling en dyslexie hebben niets met elkaar te maken. Iedere dyslect kan leren de d’tjes en t’jes op de juiste plaats te zetten.
Soms komt een leerling naar je toe: ‘Ik had zo goed geleerd en ik heb toch een onvoldoende. Ik wil een voldoende.’ Het gaat er niet om hoe hard je leert, het gaat erom dat je juiste antwoorden geeft op de toets. Draai het eens om: ‘Ik had zo slecht geleerd en ik heb toch een voldoende. Ik wil een onvoldoende.’ Dat komt nooit voor, in zo’n geval maakt de voorbereiding niets uit.
het gaat om een meetmethode
“Het gaat er niet om hoe hard je leert, het gaat erom dat je juiste antwoorden geeft op de toets” Dat is natuurlijk niet waar. Het gaat er bij een examen om vast te stellen of een leerling voldoende opgestoken heeft om in het beroep waarvoor hij geleerd heeft aan het werk te gaan. Het examen is daartoe een middel en volgens sommigen zou een portfoglio een beter middel zijn. Een toets is op een vergelijkbare manier een middel. Om praktische reden wordt voor een leerling die het examen haalt (of waarvan het portfoglio goedgekeurd is) gesteld dat hij bekwaam is voor het uitoefenen van het vak waarvoor hij opgeleid is. Als er een praktisch uitvoerbare betrouwbaardere bekwaamheidsvaststellingsmethode zou bestaan zou die gebruikt moeten worden.
Seger Weehuizen
geleerd, stofbeheersing, voldoende, onvoldoende
En wat als iemand hard heeft geleerd en er toch onvoldoende van de stof heeft opgestoken? Wat doen we?
– een voldoende geven, want hard geleerd
– een onvoldoende geven, want geen stofbeheersing.
En wat als iemand niet geleerd heeft, maar toch de toets goed maakt (de juiste antwoorden geeft)? Wat doen we?
– een voldoende geven, want goede antwoorden op de vragen
– een onvoldoende geven, want niet geleerd
Zeg het maar. Ik ben voor de simpele oplossing: als geen goede antwoorden op de vragen, dan onvoldoende. Andere mogelijkheden zijn er ook, maar daar hou ik niet zo van.
Unzulänglichkeit des Lehrers
Er komt een moment dat beslist moet worden of een leerling van een bepaald (deel van) een vakgebied voldoende kennis, inzicht of vaardigheid heeft opgedaan om verder te kunnen gaan met studeren, een bepaald beroep uit te oefenen of op een bepaald gebied voldoende algemene ontwikkeling heeft opgedaan..
Een toets of examen is daarvoor een goed maar niet volledig te vertrouwen meetinstrument. Maar de beslissing moet genomen worden en om te kunnen meten komt er meestal een afspraak tussen leraar/school/examencommissie en leerlingen tot stand volgens welke een leerling die minstens 55% van een toets of examenwerk correct beantwoordt in staat geacht wordt om met de leerstof verder te gaan etc.
Er zijn ook wel landen waar mondelinge beurten in de klas en de indruk die een docent van de leerling opdoet en soms zelfs “Mitarbeit” in de klas van invloed zijn op het cijfer dat een leraar geeft. Hoewel daar een disciplinerende werking van uit kan gaan geven dergelijke methoden leerlingen te weinig bescherming tegen subjectieve beoordelingen. Wel zou een discrepantie tussen een objectieve (d.w.z. uit de resultaten van een doordachte proefopstelling bepaalde) beoordeling en een subjectief oordeel aanleiding moeten kunnen zijn voor een nader onderzoek
Er bestaat geen volledig bevredigende oplossing, laat staan een simpele bevredigende oplossing maar alleen maar acceptabele oplossingen.
Seger Weehuizen
@Oud-examinator
Wat vreemd dat een oud-examinator staatsexamens een vraagteken en een punt vergeet, dyslexie als dislexie spelt en de werkwoordsvorm van verbeteren schrijft als ‘verbeterd’. Dat verklaart misschien uw betrokkenheid bij dit onderwerp.
Met uw standpunt ben ik het niet eens. Wie geen eisen stelt zal geen prestaties oogsten. Ik hoop dan ook dat het vak waarin u examens afnam niet Nederlands was.
Prima maatregel
Maar niet nieuw!
Toen onderzoek uit wees dat bij treinrampen de meeste slachtoffers in de eerste coupé vielen, heeft de NS deze van alle treinen afgehaald.
Willem Smit