In TROUW van 28-03-09 wordt door Harriët Salm de hilarische zoektocht van de socioloog Frank Furedi naar een goede basisschool voor zijn zoon beschreven. Op zoek naar een school waar het vak rekenen serieus genomen wordt kregen zij van hoofden der school propaganda te horen die inhoudelijk neerkwam op b.v. “Dit is een veilige school” en “Deze school heeft een dyslexieprogramma en veel jongens zijn dyslectisch en dan zit u hier goed”. Ik ben het bijna helemaal eens met Furedi’s opvattingen maar zijn kritiek op de Rotterdamse wethouder Geluk begrijp ik niet. Een school moet kennis overbrengen en inzicht geven in normen en waarden. Maar een school is geen instelling die leerlingen elementair fatsoen moet bijbrengen. Dat moeten de leerlingen van huis uit meebrengen. Als zij dat niet meebrengen kunnen de onderwijzers hun taak niet naar behoren uitvoeren. Het lijkt mij daarom zeer verstandig om, zoals Geluk dat wil, dat nog maar eens goed onder de aandacht van ouders te brengen doordat de school en contract met de ouders sluit. Ouders moeten met kracht aan hun verplichting herinnerd kunnen worden dat het hun taak is om hun kinderen zo op te voeden dat zij en de andere kinderen is de klas met vrucht onderwijs kunnen volgen. Tegenover de verplichting van de ouders om hun kinderen op te voeden staan die van de staat om voor goed onderwijs te zorgen en de ouders financieel bij de opvoeding te steunen door het betalen van kinderbijslag. Als ouders hun kinderen niet naar behoren opvoeden moet de overheid de kinderbijslag inhouden en de ouders beboeten. Dat laatste gebeurt trouwens al bij een formeel aspect van de leerplicht. De verplichting van kinderen om op school aanwezig te zijn. Een ouder die kan aantonen dat zijn kind op school slecht les krijgt mag dat niet als geldig argument gebruiken om zijn kind thuis te houden. En dat terwijl je in sommige gemeenten geen vrije schoolkeuze hebt. De overheid moet ook haar verplichtingen tegen de ouders nakomen en zich niet beperken tot formele kanten. (Bij een contract tussen school en ouders zoals Geluk dat wil gaat het niet zo zeer om de formele kant als wel om een ritueel dat de ouders bewust moet maken van hun verplichtingen; zoals je in de USA een pledge op de grondwet aflegt als je citizen van dat land wil worden). Ik geloof er niet in dat je het met harde maatregelen de ouders afdwingen om hun verplichtingen na te komen kunt en moet vervangen door het opzetten en royaal financieren van Centra voor Jeugd en Gezin. Door zulke bewijzen van onmacht geef je aan ouders een boodschap van eigen machteloosheid af en verspil je geld wat je voor goed onderwijs zou kunnen hebben gebruiken.
Reacties zijn gesloten.
@Seger..maar zijn kritiek begrijp ik niet…
Fureda:”Scholen die met ouders contracten afsluiten over hoe de kinderen op te voeden, zoals ze in Rotterdam van plan zijn? Grote onzin.”
“Drop-outs weer op scholen krijgen met liefde en aandacht, zoals de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid onlangs adviseerde? Flauwekul.”
Seger:’Ik ben het bijna helemaal eens met Furedi’s opvattingen maar zijn kritiek op de Rotterdamse wethouder Geluk begrijp ik niet.’
Ik dus wel, want die contracten van wethouder Geluk komen voort uit de ‘moderne’ juridisering van de samenleving.
Het is blijkbaar erg moeilijk geworden met elkaar te communiceren en gewoon afspraken te maken.
Daarom worden in de moeilijkste gevallen de ouders een contract onder de neus geduwd. ‘Of ze alsjeblieft even willen tekenen’.
Dat is namelijk straks handig bij de rechter.
U moest eens weten hoeveel processen er gevoerd worden door leerlingen en hun ouders tegen de school, omdat ze niet overgegaan zijn of hun diploma niet gehaald hebben.
De rechter kijkt in alle gevallen of de procedure goed verlopen is. Dat weet wethouder Geluk in Rotterdam
Dat is wat Fureda bedoelt.
Wien men liefheeft …… (@Hals)
Fureda heeft inderdaad gelijk als hij vindt dat het treurigstemmend is dat een school zich tegen onredelijke ouders moet beschermen door met hen een contract af te sluiten. Maar als je die noodzaak weg wilt nemen moet je het onderwijsprobleem in een veel breder kader aanpakken en dan duurt het nog veel langer eer het onderwijs verbetert. Accepteer daarom dat de ontwikkelingen in de maatschappij het ontwerpen van een interface nodig maken om met zo min mogelijk storing van buiten het onderwijs weer gezond te maken. Processen gevoerd door onredelijke ouders vormen zeker een storingsfactor bij het saneren van het onderwijs. Het zou jammer zijn als onderwijskundige en organisatorische beslissingen in een instelling van onderwijs mede bepaald worden door de vrees van de school om in kostbare juridische processen verwikkeld te raken. Dat afsluiten van contracten met ouders kan dus noodzakelijk zijn. Maar een school moet daar niet defensief mee omgaan. Het contract moet ook gebruikt worden om de ouders te dwingen om zich aan tot 30 jaar geleden vanzelf sprekende verplichtingen te houden. Een leerling moet zich op school coöperatief gedragen en als het dat niet doet moeten de ouders het mores leren. (Soms moeten ouders uit liefde hun kinderen harde aandacht geven). De overheid moet de scholen helpen met het de ouders hiertoe dwingen door bij nalatigheid of onwil bij de ouders de kinderbijslag in te trekken.
Seger Weehuizen
Redelijke leerlingen en redelijke ouders…
‘Een leerling moet zich op school coöperatief gedragen en als het dat niet doet moeten de ouders het mores leren.’
Je gaat uit van redelijke leerlingen en redelijke ouders.
Bij de probleemgevallen is dat niet zo.
Komt bij dat het aanzien van de meesters en de juffies zo in aanzien is gedaald, dat hun mening er niet echt meer toe doet. (Vooral in de Randstad)
De mensen hebben bovendien de mentaliteit om kost wat kost hun gelijk te halen.
Op mijn school is in het beoordelingssysteem duidelijk rekening gehouden met processen die er volgen.
Die processen zijn er dan ook jaarlijks. De school verliest ze bijna allemaal. Dat kost bakken vol met geld.
Dat vindt Furedi dus “grote onzin”.
En de probleem gevallen
op ’t gebied van gedrag, nemen alleen maar toe. Binnen het basisonderwijs is de laatste trent (bezuiniging) ’t inclusieve onderwijs. Alle kinderen moeten naar ’t reguliere basisonderwijs. Voorwaarden/geld daarvoor, is er niet, of onvoldoende.
Dat besturen steeds banger zijn voor rechtszaken, is heel terecht. Dat nauwelijks geprotesteerd wordt tegen wsns, is heel onterecht.
BON actie
Goed van BON he, dat Jeanet Meijs zoals je weet, namens BON luid en duidelijk stelling heeft genomen tegen een giga inclusief onderwijsplan van schoolbesturen in de regio Zwolle
Inderdaad,
dus de barricade op met ’n (misschien) haalbaar plan van verbetering.
Wsns terugdraaien.
Een impasse
Hoe komt het dat schoolbesturen processen die ouders tegen hen beginnen haast altijd verliezen en processen die leraren tegen hen beginnen haast altijd winnen? Seger Weehuizen