Ik val maar met de deur in huis.
Om te leren lezen gingen leerlingen van Schaatsberg zelf met een digitale camera aan de slag, legden de foto’s van voorwerpen vast, plaatsten de spelling er letter voor letter onder en de foto’s werden uiteindelijk klassikaal via een powerpointpresentatie behandeld
Uit gratis krant de spits van vandaag, 30 maart 2008 (kijk op blz 3). Een artikel met de titel “het schoolkrijtje is uit” vertelt over een juf op een een driedaags congres over innovatie in het onderwijs in Wenen.
Ik dacht dat ik alle onzin nu wel gezien had.
Infantilisering van ons onderwijs
Dat heet spelend leren.
Ik heb ook zo’n collega. Te pas en te onpas (vooral dat laatste) de digitale camera erbij.
Ik dacht om het vooral leuk te houden.
Wat bleek? Hij heeft eigenlijk niets met het vak.
Ernstig: al die onzin maakt deel uit van de infantilisering van ons onderwijs.
Vernieuwling moet
Irma is ICT-coördinator die naast de nieuwbouw het werken met de computers in goede banen leidt. “Daarnaast volgt zij de ontwikkelingen op de voet en probeert die vorm te geven op onze school”.
En Henk Lamers is onderwijskundige en verkoper van Microsoft spullen.
Dat levert dit moois op.
Zesjarigen infantiliseren?
Er is veel mis in het onderwijs, en de mogelijkheden van ICT in het onderwijs worden nogal eens overschat. Er is zelfs onderzoek waaruit blijkt dat ICT een negatief effect op de kwaliteit van het onderwijs kan hebben. Maar overdrijven is ook (g)een kunst, infantilisering is hier niet aan de orde: het gaat hier om kinderen van zes jaar! Ik vind het knap dat zesjarigen een powerpointpresentatie kunnen maken.
Zo moeilijk is dat niet …
“Ik vind het knap dat zesjarigen een powerpointpresentatie kunnen maken.”
Met alle respect voor deze zesjarigen: zo moeilijk is het maken van een PP-presentatie niet. En ik zou het eindresultaat ook wel eens willen zien.
Doet
pap graag.
Nog een beter idee
Laat de 6-jarigen, immers van de generatie Einstein-plus, zelf op internet opzoeken welke manieren van leren lezen er zijn. Ze schrijven dan eerst een POP, gevolgd door een PAP. Na het samenwerkend uitvoeren van deze laatste kan er een reflectieverslag in het portfoliootje opgenomen worden met daarbij de diverse bewijsstukken en de getuigen van het leren-lezen-proces. Een titellijstje en diverse foto’s erbij en kláár is Kees! Dat we daar niet eerder op gekomen zijn.