Het is in ieder geval geen saai forum, er worden regelmatig mensen boos
omdat ze waarschijnlijk ‘denken’ dat ze aangevallen worden?
Hoe kunnen we elkaars kennis daadwerkelijk delen?
Hieronder beschrijf ik een kleine situatie, ik nodig iedereen uit om
zijn reactie, advies, suggestie of tip te geven.
Ik leer graag en dus ook van U.
Jongen 15 jaar zit op de middelbare school tijdens de les naar de muur te staren.
Zijn nonverbale houding is stil teruggetrokken (net of hij de stenen aan het tellen is). Telkens als docent hem een antwoord vraagt krijgt hij een keurig het juiste antwoord. Nu vindt de docent de jongen lastig en wil dat hij anders in de stoel gaat zitten en hem aankijkt. Anders mag hij niet meer in de klas komen.
casus
Je casus is interessant, maar bevat te weing informatie om een goed en gefundeerd advies te kunnen geven.
Vriendelijk woordje…
Misschien heeft de jongen een probleem of probeert op die manier positieve aandacht te krijgen.
Een vriendelijk woordje kan wonderen verrichten.
Volgende vraag..?
Het lijkt wel een televisiespelletje:-)
meer info
inderdaad te weinig info ik hoopte dan ook op deze vraag.
Hij is een zeer slimme jongen zware dyslect, beelddenker met een iq 130.
De les is gaat over handel en computer. Hij noemt deze lessen de knopjesdruk lessen. Hij werkt ver beneden zijn niveau, dat komt omdat hij weinig tot niet geinspireerd is geraakt.
Hij is sociaal en verbaal sterk, maar hij wil graag de toepasbaarheid van dingen die hij moet leren kunnen vertalen. Hij is beleefd maar wordt door zijn slungellige lengte (204) en zijn voorkeur afgezakte broeken, snel als dominant ervaren.
Hij zit inderdaad de stenen op de muur te tellen terwijl hij luisterd naar wat de docent zegt. Hij is dus bij de les en ook weer niet. Eigenlijk heeft hij het idee dat hij iets anders moet gaan doen maar weet niet wat.
Belangrijk: hij is niet brutaal, hij is niet onbeschoft, maar wel kritisch en stelt als hij al een vraag stelt lastige vragen.
De docent in kwestie is geirriteerd geraakt door zijn onderuit gezakte houding.
(alle tafels en stoelen zijn te klein voor zijn lengte)
Respect is de sleutel.
Welnu
Je nodigt iedereen uit om zijn reactie, advies, suggestie of tip te geven.
Je stijl is storend, irritant, eenzijdig. Ik ben niet boos maar verdrietig. Onderwijs gaat over de keten zender-inhoud-ontvanger. Je simplificeert naar de ontvanger zonder de andere aspecten te wegen. Ik word moe van je respect-kreet. Respect betekent opnieuw bezien en eventueel herzien van je mening en daarvoor moet je openstaan voor andere meningen en visies. Doordrammen met mantra’s hoort daar niet bij.
Anders gezegd
proberen van de uitzondering de regel te maken en als dat niet lukt heel hard roepen “respect maaaaaan” of “jajajaja ik heb van dwarsliggen mijn beroep gemaakt”. Get a life
anders gezegd
wat is uw probleem?
Respect is de sleutel.
lastig
Beste meneer Hendrikush,
het laatste wat mijn bedoeling is, is u verdrietig maken.
Ik heb mijn inziens het verhaal zoveel mogelijk bondig
kort krachtig en zover mogelijk feitelijk neer geschreven.
Ik beschrijf een situatie en u gaat op hele andere zaken in.
Zou het mogelijk zijn dat als u meer info of achtergrond zou willen weten
het gewoon vraagt? Als u iets mist zou u mij kunnen vragen hoe zat het
daar mee hoe was dit of dat.
Ik sta meer dan open voor ieders mening, echter kan ik niets mee
met het feit dat mijn wijze van communiceren u stoort?
Onder aan mijn postings staat iets wat voor mij belangrijk is en wat ik
u oprecht geef. Ik sta zeer zeker op voor ieders mening, krijg alleen
de indruk dat dit niet wederzijds is. Ik hoop dat ik me vergis.
Laat u niet afleiden door mijn wijze van schrijven, wordt er niet verdrietig van.
Ik kijk uit naar uw vragen uw ideeen en suggesties.
Respect is de sleutel.
Rare leraar
Wat raar dat de leraar hem lastig vindt. Dat blijkt uit geen enkel aspect van uw verhaal, of het zou het ‘onderuit gezakt zitten’ moeten zijn. Dat is zo breed verspreid dat het nauwelijks kan opvallen, al is het zwaar irriterend dat je hier voortdurend tegen moet strijden.
Ik vrees juist dat dit soort leerlingen, die géén last veroorzaken en ook nog eens goed presteren, vaak over het hoofd gezien worden.
aardige leraar
De leraar was een zeer aardige man, ik ben destijds gevraagd om
mee te kijken wat er aan de hand was.
Beide de jongen en de leraar waren erg aardige mensen, hadden alleen
door houding en communicatie een wederzijdse allergie ontwikkeld.
De jongen omdat hij ´dacht´ dat niemand hem begreep.
De leraar was moe en ´associeerde´ de non verbale houding van de jongen negatief.
Gewone menselijke aspecten zorgde hier dat het mis dreigde te lopen.
Respect is de sleutel.
Gelukkig
dat u uw expertise omtrent wederijdse allergieen
ten dienste hebt gesteld van de leraar.
Hierdoor is naar alle waarschijnlijkheid weer eens
een hoogbegaafde dyslecticus
van een dreigende ondergang gered.
Get a life
gelukkig
wat zegt u?
Waar gaat uw reactie over?
Is er een irritatie?
Respect is de sleutel.
Sorry dwarsligger.
Ik dacht dat je “les gaf”. Je schrijft dat je gevraagd was om mee te kijken, i.v.m. ’n leerling, die door zijn gedrag vragen opwierp. Middenmanagment dus. Ik ben slechts “werkvloer”, vandaar. Dat van die wederzijdse zich ontwikkelende allergie, kan ik wel begrijpen overigens. Er zijn en blijven altijd verschillen. Met bosjes taalfouten heb ik ook weinig moeite.
Maar niet heus!
niks sorry
Waarom sorry als je er niets van meent. Ik ben een dyslect, niks ernstig wel lastig. Verschillen ook niets ernstig.
Middenmanagment dus ‘weer zo’n fijne aanname’. Zijn er nog andere mogelijkheden?
Ik ben slechts werkvloer (achja waarom ook niet) je bent slechts slachtoffer?
Of vergis ik me?
Respect is de sleutel.
Dat “sorry”, moet je
als ironisch bedoeld van mijn kant, bekijken. Ik denk dat het verschil tussen ons is, dat ik met kinderen werk, mijn mening geef vanaf de werkvloer dus en jij niet. Ik neem aan dat jij tot ’n soort “middenmanagment behoort en ja, dan zijn we ernstig verschillend. Misschien kun/wil je duidelijker zijn, in ieder geval vind ik de discussies binnen BON belangrijker dan ’n quiz. Slachtoffers in dit verhaal, zijn overigens alleen de kinderen.
Sleutels kunnen behalve openen, ook sluiten.
een ding zeker mee eens
ik ben het helemaal met je eens dat hoe we het draaien of keren
de enige slachtoffers de kinderen zijn. Ik werk als directeur van de
dwarsliggende ‘organisatie’. Direct op de werkvloer.
Het is goed, wellicht dat we life elkaar wel zouden kunnen verstaan.
deur open dicht …………..
Respect is de sleutel.