Geachte lezer,
Gestimuleerd door zaken die alweer enkele jaren geleden zijn aktief zijn opgemerkt, en waarmee diverse mensen zijn geactiveerd, waaronder ikzelf.
Een daarvan is Shift Happens 2.0 (gebruik de term s.v.p. in een zoekmachine en u komt uit bij datgeen wat mij als mens (lees ouder) geactiveerd heeft.
Probeer ik op mijn wijze een bijdrage te leveren als ouder van een 11 jarige dochter in deze wereld. Een wereld die zich in nu een staat bevindt van bewustwording en realisatie van onrecht, onjuistheden en veelal verkeerde “mindset”. Excuseert u mij voor de engelse term, maar ik ben werkzaam in de wereld van IT en wij spreken doorgaans sowieso een taal die weinigen van ons begrijpen.
Maar mijn begrip van de situatie die zich voordoet in ons educatie systeem en dat wereldwijd, wordt op perfecte wijze onder woorden gebracht door Sir Ken Robinson, een begenadigd spreker met een goed gevoel voor humor om de zwaktes in in ons educatie systeem bloot te leggen.
Zie : www.ted.com/index.php/talks/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html
Een uitstekend relaas waarin de destructieviteit in het onderwijssysteem ten aanzien van de creativiteit van onze kinderen wordt blootgelegd. Ik zou zo graag zien dat een Nederlander deze problematiek op een soortgelijke wijze aan ons zou doorgeven, dat het bewustzijn nog meer wordt aangewakkerd en we niet langer accepteren dat we geen veranderingen toestaan.
Veranderingen vinden plaats, met of zonder onze kinderen!
XMLFREAK
“Shift Happens 2.0”
Blikvernauwing?
“wij spreken doorgaans sowieso een taal die weinigen van ons begrijpen”
Als wij de opleiding tot kunstenaar als norm nemen voor alle beroepen komen er veel te veel kunstenmakers.
Creativiteit gedijt wél onder scholing
Het is een groot misverstand dat voor een creatief beroep als bijvoorbeeld beeldend kunstenaar een strakke ambachtelijke scholing niet nodig of zelfs schadelijk zou zijn. Integendeel, een goede techniek en routine zijn onontbeerlijk om de aandacht niet te zeer op de uitvoering van het werk te hoeven richten, en aldus de creativiteit de vrije loop te kunnen laten (mijn naamgenoot en grootvader was beeldhouwer te Den Haag).
Mee eens!
Zonder scholing is creativiteit niet veel meer dan goedbedoeld amateurisme.
Maar kunstzinnige scholing als prototype voor elke opleiding is te vergezocht.
De rommel die sommige ‘kunstenaars’ scheppen is ontoelaatbaar in andere vakgebieden. Een kunstzinnige amateur-chirurg zou veel ellende veroorzaken.
Blikverruiming!
Niet de opleiding tot kunstenmaker was de strekking, echter het geven van inzichten in belemmering van het huidge systeem ten opzichte van jonge kinderen die geen ruimte vinden in het huidig onderwijs-systeem voor hun creativiteit.
Muziek, ballet, theater, dit soort creativiteit.
Moet creativiteit dan op school?
Lees s.v.p. ook de bijdrage van Corgi van afgelopen donderdag 29/1. Hij geeft daarin helder aan dat u wellicht doel en middel verwart.
Daarop voortbordurend: de vraag blijft of scholen verplicht moeten bijdragen aan het ontwikkelen van de creativiteit van de jeugd. Overigens zijn er in (te) veel scholen (te) veel projecten waarin die creativiteit nou juist ontwikkeld zou moeten worden. Tegelijk blijkt dat ten koste te zijn gegaan van een degelijke kennisbasis van het jonge deel van onze bevolking.
wat leert een kind waar
Het gaat er steeds om wat een kind waar moet leren. Daarbij spelen twee aspecten een rol. Om wat voor soort leren gaat het en welke plaats: school of thuis, is het beste geëigend om dat leren te verzorgen.
Ik denk dat zaken als: gezond eten, op tijd komen, samenwerken, beleefdheid etc het beste thuis geleerd kunnen worden. Dat jheette vroeger wel opvoeden. School kan dat niet goed en ouders kunnen dat (in ieder geval in principe) juist wel goed. Het gaat om cognitief eenvoudige zaken die juist veel gherhaling vereisen (eerder “training” dan leren).
Aan de andere kant zijn daar de klassieke schoolvakken die kinderen thuis juist niet kunnen leren. Bv omdat de kennis daarvoor thuis ontbreekt of omdat daarvoor thuis niet de nodige tijd te vinden is. Het kan beter en efficiënter op school. Dit noemde men vroeger ook wel onderwijzen.
Dan zijn er ook nog andere dingen: muziek, ballet, zwemmen etc. Die zitten er zo’n beetje tussen in. Het zijn precies die dingen waarbij het ene kind thuis een enorm voordeel heeft op het andere kind. Ook zijn het die culturele zaken die voor de continuïteit van de cultuur in een land noodzakelijk zijn. Persoonlijk hecht ik er zeer aan dat school daar ook aandacht aan besteedt, het zijn die dingen waardoor een kind een trapje hoger kan komen dan zijn ouders. Verheffing van het volk of als je dat liever hoort: aandacht voor de complete mens ipv alleen de maatschappelijk of beroepsmatig goed functionerende burger.
Maar die aandacht is secundair in relatie met de basisvaardigheden. Eerst komt taal- en rekenen. Geschiedenis ook en aardrijkskunde. Daar kun je niet zonder, niet als mens, maar ook niet als burger. Op dit moment is het onderwijs dusdanig zwak dat die basis zeer onvoldoende wordt aangebracht. Helaas moeten ballet en muziek dan even op een zijspoor. Dat kan later ook nog. Een kind dsat goed leert lezen kan dat ook zelf ontwikkelen.
Overigens is het de vraag op welke manier je die culturele zaken zou willen aanleren. Ik geloof niet in allerlei projecten, maar veel meer in een wijze docent die kan verklaren en laten zien waar de cultuur is. Iemand moet het kind verheffen, en dat gaat niet in een knip en plak project, maar door inspirerende mensen.
creativiteit juist door beperking
Ik moet eerlijk zeggen dat ik uw betoog niet goed kan volgen. Dus ik associeer er maar (creatief) op los.
Robert M Persig schreef in de jaren 70 een boek met de titel Zen and the art of motorcycle maintenance. Hierin komt een situatie voor waarbij aan en student wordt gevraagd ene scriptie te schrijven. Hij mag zelf het onderwerp kiezen. Een week of twee later komt de student bij de docent en zegt dat hij helemaal niks kan bedenken. De docent geeft hem een nieuwe opdracht: het onderwerp is nu afgebakend tot de campus van het college waar de situatie zich afspeelt. Twee weken later opnieu dezelfde student met hetzelfde probleem. Uiteindelijk luist de opdracht om een scriptie te maken over een bepaalde steen in de muur avn een bepaald gebouw op de campus. De studente gaat aan het werk en schrijft een mooie scriptie.
Bij wiskunde is het niet veel anders. Juist de striktheid, de rigiditeit van de wiskunde maakt creativiteit los. Mondriaan, maar ook Escher en Bach hebben in een rigide setting de prachtigste creatieve werken gemaakt.
Afbakening
Afbakening van het onderzoeksonderwerp (tijd, locatie) is in de geschiedenis wellicht één van de moeilijkste zaken, zeker voor leerlingen. Wanneer zij in alle vrijheid hun onderzoeksobject mogen kiezen, verliezen zij zich vervolgens in de omvang. (Waarover wil je het doen? Over de Tweede Wereldoorlog, meneer! Ja, maar wat uit WOII? De héle oorlog, meneer! Eehm … weet je dat ene dr. L. de Jong 14 delen over WOII alleen in NL heeft volgeschreven …?)
Het is juist een kunst (en een leerproces) om over een onderwerp van beperkte omvang een goed onderbouwd onderzoek af te leveren.
Graag XML-toelichting
..wij spreken doorgaans sowieso een taal die weinigen van ons begrijpen.
Betekent dat:
1) ‘Anderen begrijpen niet wat wij zeggen’, of 2) ‘Wij begrijpen zelf niet wat wij zeggen’?
XML-toelichting
Het IT vakgebied kent veel verschillende discipline’s.
Wanneer IT oplossingen uitgewerkt moeten worden is een algemene constatering dat vaak het doel niet wordt gehaald. Wanneer er bijvoorbeeld alleen maar software ontwikkelaars in gesprekken deelnemen, hebben we regelmatig te maken met communicatie-kloven die niet zo gemakkelijk zijn te overbruggen.
Een echte IT-er
Ik kan het niet helpen, XMLFREAK: U geeft inderdaad de indruk een echte IT-er te zijn. En dan bedoel ik zo iemand die niet in gewoon Nederlands met andere mensen kan communiceren. U gaat immers volkomen voorbij aan hetgeen Bernard Wijntuin in zijn reactie stelt, namelijk dat uw taalgebruik multi-interpretabel is.
Daar komt bij dat ook uw oorspronkelijke bijdrage door het grote aantal taal- en stijlfouten deels onbegrijpelijk is. Als verklaring daarvoor een beroep doen op uw IT-achtergrond vind ik nogal een zwaktebod; hierbij ga ik er overigens van uit dat u wel Nederlands als moedertaal heeft.
te snel, te hoge verwachtingen, te jong vakgebied
Het probleem met IT is een veelkoppig monster.
Op de eerste plaats is het een jong vak, met een veelheid aan “moeders”. Zeer sterk gegroeid ook. Er is simpelweg onvoldoenden vakmanschap in de beroepsgroep. Een junior huppelepup wordt binnen een paar maanden senior huppelepup. Dan kan er meer voor die gast gevraagd worden. Ook zijn de opleidingen jong en veelal matig: er is te weinig historie.
Bij softwareontwikkeling is snelheid belangrijker dan kwaliteit. Als je de eerste bent met een product, dan verdien je goud. Als je een jaar later bent (met een beter product), dan is het gras voor je voeten weg gemaaid. Snelheid prevaleert uit financiële overwegingen.
Zoals bij alle projecten geldt ook voor ICT projecten dat de offertes bewust te laag zijn. Dat is in het belang van zowel de leverancier/ontwikkelaar als de opdrachtgever. Die moet zijn keuze namelijk ook verantwoorden en hoe lager het budget, hoe gemakkelijker het voor hem is.
Communicatieproblemen is in mijn ogen en ervaring beslist niet het grootste probleem. En als dat al een probleem is, dan komt het door de gebrekkige opleiding en het gebrekkige niveau van de ICT-er.
Aanvulling op 1989
Die communicatie-problemen (dit is overigens de laatste maal dat ik dat rotwoord gebruik) moet je natuurlijk wel serieus nemen, maar ze zijn in de computerwereld vast niet erger dan in de rest van de maatschappij. Overal waar projecten zijn is werkoverdracht; waar werkoverdracht is krijg je zulke problemen. Slecht luisteren, wishful thinking en slecht formuleren zijn niet het monopolie van de computer- (oh, pardon, IT-) wereld. Een reden te meer om bij alle opleidingen, ook de exacte, goed te letten op de kwaliteit van het Nederlands.
Bovendien gaat aan duidelijk formuleren, of het nu Nederlands, Swahili of Java is, helder denken vooraf. Behalve natuurlijk als je Koningin bent en andermans troonrede voorleest.
Creativiteit
Indien je een auto ontwerpt en je legt het accent op veiligheid dan neemt, bij de meeste oplossingen, het gewicht van de auto toe. Wil je een zuinige auto dan neemt het gewicht juist af. Dit heeft niets met de kunst van het ontwerpen te maken maar alles met de doelen die je wilt bereiken. Zo is stimulering van de creativiteit een doel en het huidige onderwijssysteem een middel. Nu kun je het middel niet verwijten niet effectief te zijn, als je er ineens een ander doel mee wilt bereiken dan waar het middel op geselecteerd is.