De stille reorganisatie
De kaartenhuisjes storten massaal in elkaar. Massaontslagen! Het wordt nog erger! Crisis slaat ongenadig toe in het bedrijfsleven! Schreeuwen de krantenkoppen mij toe. Corus zet duizenden werknemers op straat. Philips gaat reorganiseren en stoot duizenden arbeidsplaatsen af. ING snijdt in het personeelsbestand, duizenden banen op de tocht. Schiphol zal op termijn tienduizend banen schrappen. De radio is opeens bevolkt met deskundologen die ons stuk voor stuk komen vertellen hoe het zover is kunnen komen. Elk praatprogramma dat zichzelf respecteert heeft wel een al dan niet zelfbenoemde econoom in zijn midden die ruime baan krijgt om ons, argeloze consument, te overladen met de meest dramatische voorspellingen. Dezelfde visionairs die jaren geleden smalend neerkeken op de ‘oude economie’ en de ‘nieuwe economie’ bejubelden zijn dezelfden die een jaar geleden beweerden dat Nederland gespaard zou blijven van deze enorme crisis, omdat wij ‘het dak hadden hersteld toen de zon scheen’, en zijn dezelfden die nu pleiten voor de nieuwe en vooral ‘groene’ kans die wij dankzij deze financiële ramp zomaar in de schoot geworpen krijgen.
Waar we niets over horen, de kranten geen letter over publiceren, de praatprogramma’s geen aandacht voor hebben is de stille reorganisatie die zich in het onderwijs voltrekt. Tientallen miljoenen moeten worden bezuinigd in het Middelbaar Beroeps Onderwijs. Zowat alle ROC’s bereiden zich voor op het competentie gericht opleiden en zet middels fusies, bezuinigingsoperaties en reorganisaties de reeds schaars geworden zogenaamde ‘dure’ docent aan de deur. Iedereen die zich in de afgelopen drie jaar uitgesproken heeft tegen de meest desastreuze onderwijsvernieuwing na de Mammoetwet kan het wel schudden. Die kleine aantekening, dat rode vinkje achter zijn naam op zijn personeelsdossier en waarvan hij zich altijd al afvroeg waarom dat er stond, weet nu dat het een brandmerk is. Het brandmerk van ‘overbodig bij de invoering van CGO’.
Ik hoorde van een manager dat mijn school een miljoentje of acht tekort komt. Dat verbaasde mij niet. Twee nieuwe mega gebouwen, drie verhuizingen in twee jaar, een alsmaar groeiend contigent managers, bonussen voor de leden van de raad van bestuur, ook in mijn school groeiden de bomen tot in de hemel. In deze opsomming herkende de instelling zich niet in. Het kwam door de leerlingen. Die kozen tegenwoordig liever voor een BBL opleiding dan voor een BOL opleiding. Dat mij dat niet verwonderde was tegen het zere been van de manager. Ik probeerde hem uit te leggen dat, als een leerling van zestien de keuze krijgt tussen 3 dagen per week onbetaalde stage bij een BOL opleiding en 4 dagen per week betaalde stage bij een BBL opleiding, het merendeel dan kiest voor een BBL opleiding, maar dat zag ik verkeerd.
Enfin, deze keer kan ik niet ontsnappen. De derde reorganisatie in vijf jaar zal niet aan mij voorbijgaan. Met tien rode vinkjes voor en achter mijn naam zit ik op de eerste rij om het pand voor altijd te verlaten. De vakbond vergadert nu al enkele dagen met de ja-knikkers van de medezeggenschapsraad en het schoolbestuur over een afvloeiingsplan. Er wordt deze keer gekozen om het last in, First out model te verlaten. Als ik op de geruchten mag afgaan dan worden alle ‘lesgevenden’ en ‘ schaal elvers’ afgedankt. De tijdelijke krachten mogen deze keer blijven omdat nog niet zeker is wat de financiële consequenties zullen worden van de invoering van het CGO en twee reorganisaties in twee jaar kan het bestuur zich niet veroorloven, dat zou te veel in de gaten lopen. Het voordeel van ‘tijdelijke krachten’ zit hem in de betekenis van het eerste woord.
Mijn carrière als docent loopt op zijn laatste benen, op mijn leeftijd, bevoegd, schaal 11 eindperiodiek maak ik mij geen illusies, ik kan het verder wel schudden in het onderwijs nu al die duizenden coaches en instructeurs op de onderwijsarbeidsmarkt komen en het voortgezet onderwijs mij als oud en duur klasseren. Speelt ook nog mee dat in een omtrek van 60 km geen tweede ROC meer te vinden is, einde onderwijs, het is niet anders.
Wat ik ga doen? Geen idee, of ja toch, ik ga mijn eigen website maken, zet achter mijn naam ‘publicist’ en ga me verhuren als onderwijsschnabbelaar.
Sjeekspier
Sterkte Jeronimoon
Je bent niet de eerste die dit overkomt maar het doet wel pijn om de verloedering van het onderwijs te moeten ondergaan. Afkicken van onderwijs in een vak kost een paar jaar en de littekens blijven schrijnen.
Binnenkort kunnen de bestuurders en de managers aanschuiven bij de bankiers. Ze hadden het niet zo bedoeld en ze moesten wel meedoen met de anderen. En aan het eind draait de staat, wij allemaal dus, op voor de kosten.
Persoonlijke noot?
Is dit het persoonlijke verhaal van Sjeekspier, dat van Jeronimoon of dat van allebei? Als het ook u zelf treft: houd u taai. Schandalig dat de zaken zo lopen.
Beste Bernard
Niet alleen een persoonlijke noot. Ook een blijk van medeleven aan al die, naar waarschijnlijkheid, honderden collega’s die dank zij de fusies, die niet door mochten gaan van mevr. Bijsterveld, straks het veld moeten ruimen. Hier is weinig of geen aandacht voor, niet bij de pers en niet bij de politiek. De bestuurder telt zijn winst uit, een fusie, naar zijn inzien overtollig personeel geloosd, invoering van ‘goedkoop’ CGO. De teloorgang van het Middelbaar beroepsonderwijs in al zijn glorie.
Het onrecht van de dubbele betaling
Iemand die een bepaalde opleiding wil volgen en ontdekt dat de beste opleidingen niet gesubsidieerd zijn komt voor een groot dilemma te staan: Als hij een wel gesubsidieerde opleiding gaat volgen maakt hij gebruik van de belastingbijdragen die ook op zijn schouders komen te rusten nadat hij afgestudeerd is. Daarom heeft hij ook recht op dat geld. Als hij de beste opleiding kiest moet hij die opleiding helemaal zelf betalen en toch later belastingen betalen die voor het subsidiëren van de studies van anderen die wel voor een gesubsidieerde studie kiezen. Heel onrechtvaardig.
Een goede oplossing zou kunnen zijn: Maak de collegegelden en andere studieleningen kostendekkend maar maak rente en kosten van studieschulden geheel aftrekbaar. Goede particuliere opleidingen zullen dan als paddestoelen de grond uitrijzen.
Seger Weehuizen
Is deels al zo
Interessante gedachte, Malmaison. Voor wat het waard is: een deel van de studiekosten voor particuliere opleidingen is nu al aftrekbaar. Of, wat momenteel fiscaal interessanter is, laat de student de opleiding zelf betalen via een lening bij bijv. ouders of via het collegeldkrediet. Wanneer het werkzame leven begint zijn dergelijke kredieten via het zogeheten ‘negatieve inkomen’ aftrekbaar. Dit geldt voor rijkserkende opleidingen.
Wie een niet-rijkserkende opleiding betaalt mag redelijk forse forfaitaire bedragen in mindering brengen op het belastbare inkomen. En dat levert regelmatig interessante aftrekbedragen op, zeker als de financier in de 52%-categorie zit.
De mogelijkheden hangen altijd af van de persoonlijke fiscale situatie van student en financier, dus het raadplegen van een fiscaal expert is dan heel zinvol.
fascinerend
Een PvdA, die van onderwijs de grote gelijkmaker wil maken en vergeten is dat onderwijs ook de culturele emancipatie van de arbeider moest dienen. Zij vond onderwijs geheel en al een overheidstaak. De liberalen die van het onderwijs een bedrijf wilden maken dat door de tucht van de markt goede producten zou afleveren. Het CDA gelieerd aan de RK kerk, een instituut met vele knapenschenders die ongestoord hun gang konden gaan, dat ongehuwde meisjes levenslang opsloot en dat geheel buiten de wet staat. Met z’n allen hebben ze van onderwijs een maffia-achtige organisatie gemaakt waarop de wetgeving en politiek beleid onvoldoende resp. helemaal geen grip hebben. Elke partij heeft daartoe het slechtste van zichzelf bijgedragen. De VVD de organisatiestructuur van een bedrijf met onderaan de leraren maar zonder de tucht van de markt. De PvdA de kretolologie en verlammende nivellering. Het CDA accepteert het uitdragen van een heilsleer op kosten van de gemeenschap en ondersteunt het buiten overheidscontrole staan van het onderwijs.
De meeste BONleden willen het onderwijs saneren door restauratie naar de situatie van vóór de Mammoetwet. Zelf denk ik dat vanuit de gegroeide situatie een volledige marktvrijheid voor gesubsidieerd onderwijs met strenge overheidscontrole op de OUTPUT het beste is.
Als de overheid de les- en collegegelden van tertiair onderwijs verder zou verhogen en de aflossing van studieschulden zou faciliteren zou daar de privatisering een grote vlucht kunnen nemen. Er kunnen instituten ontstaan van de kwaliteit als die van het IVA in Driebergen. Vanuit geslaagd geprivatiseerd tertiair onderwijs zou een stormram ingezet kunnen worden om de muur om het secundair onderwijs kapot te rammeien.
Seger Weehuizen
Hopelijk
niet ook, manager…