Een treurig artikel in Trouw vandaag. Auteur: prof Theo Wubbels, hoogleraar onderwijskunde aan de universiteit van Utrecht.
Citaat:
Als er al een achteruitgang van het rekenniveau is dan komt dat niet zozeer door realistisch rekenonderwijs; in de praktijk komt dat realistisch rekenonderwijs vrijwel niet voor. Het komt veeleer doordat pogingen tot realistisch rekenonderwijs verkeerd worden uitgevoerd.
Dit citaat geeft exact aan wat de insteek is van onderwijskundigen (ik generaliseer maar even). Die mensen lijken van elke realiteit losgezongen. Hoe is het mogelijk dat daar belastinggeld aan wordt besteed. Hoe is het mogelijk dat zo iemand hoogleraar wordt.
Als de rekenrealisten zich moeten verlagen tot deze verdediging is het wel heel treurig. Ik heb een hekel aan die uitdrukking. Maar één keer dan toch. Platvloerser kan ik het niet formuleren. Daar zakt bij mij de broek van af.
De docent heeft het weer eens gedaan
Inderdaad een dieptriest stuk van Wubbels. Zoals altijd heeft de docent (of de school) het weer gedaan. Het realistisch rekenen is niet ingevoerd, het ligt niet aan de methodes. Jakkes.
Gelovigen
Laten zich niet kisten door de werkelijkheid. Als de berg niet naar Mohammed wil komen, dan ligt dat aan de berg en niet aan Mohammed.
Hij stelt “in de klas on the spot bedenken wat nu te doen stelt hoge, waarschijnlijk te hoge, eisen aan leerkrachten”. De conclusie dat je dus de methode zou moeten aanpassen om niet de docent en de leerling op te zadelen met onhaalbare doelen komt niet bij hem op.
Nu nog het evidence beest afschieten.
On the spot
“On the spot bedenken” vereist individueel onderwijs, of maximaal 2 leerlingen per leerkracht.
De enige conclusie die je uit dit artikel kunt trekken: stop meteen met de huidige methode om kinderen te leren rekenen.
Of het formeel wel of niet een realistische methode is is niet relevant. De methode werkt niet.
Colleges worden ook vaak slecht gegeven
*Is dit beter* ?
Wubbels
Wubbels is 1 van de ondertekenaars van de FI open brief ‘kinderen presteren juist beter’.
De Hollandse Waterlinie
De Hollandse Waterlinie van deze mensen is altijd ‘Deugt het niet? Ja, maar dit is niet de/het werkelijke ……… (vul maar in)’. Vijand in zicht? Zet de boel maar weer onder water.
De verdediging van deze Wubbels is hier een voorbeeld van. Werkt het realistische rekenen niet? Dan is het gewoon niet het echte realistische rekenen. Maar ja, Wubbels, zó leren we natuurlijk nooit het echte realistische rekenen kennen. En dat terwijl we dat zo graag zouden willen.
Dat de man het over ‘on the spot’ heeft als hij ’ter plaatse’ bedoelt vind ik niet alleen dikdoenerig, maar (in al zijn afgezaagdheid) ook een beetje zielig.
Over tweezijdige waterlinies en sektes
De rekenrealisten hanteren naast deze verdediging ook een andere waterlinie verdediging. Het kind kan misschien minder goed optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen, maar dat is niet het echte rekenen…. het echte rekenen heet gecijferdheid…. en dat is zo vaag dat niemand kan testen of kinderen het kunnen of niet. En als je het al zou kunnen testen, dan is vergelijking met vroeger onmogelijk en kun je rustig blijven volhouden dat mensen dat vroeger niet konden.
Er zijn zelfs idioten (Kees Hoogland, APS) die toegeven dat het voor het leren van algebra een nadeel is als kinderen niet kunnen rekenen, maar die vluchten in de derde waterlinie, dat het eigenlijk ook niet gaat om algebra. Ook daar hebben we namelijk computers voor.
Dat steeds verder abstraheren klinkt allemaal zo vreselijk intellectueel, je hebt er al gauw mensen mee onder de tafel. Wie kan namelijk ontkennen dat het eigenlijk niet om rekenen gaat, maar om wat je er mee kunt, dat het er omgaat gelukkig te worden. En zo verandert school in een instelling ter bevordering van het zaligmakend geluk van “het kind”. Van school naar sekte. Dat is precies waar we op af stevenen