In de Telegraaf vandaag een artikel over een snoepreisje naar Canada.
Een gospe omdat de te bezoeken goeroe net in NL was, een gospe omdat het geld beter anders gebruikt kan worden, maar de ergste gospe is dat dergelijke reisjes er altijd in resulteren dat de reisgenoten bij thuiskomst hun onderwijs gaan veranderen in de richting van wat men zojuist heeft gezien.
citaat: Een groep van 28 schooldirecteuren en wethouders stapt vandaag in het vliegtuig voor een geheel verzorgde reis naar Canada om daar een onderwijsgoeroe te ontmoeten. Dat terwijl de onderwijsprofessor deze week op bezoek was in Nederland.
De zevendaagse reis van 2250 euro per persoon wordt betaald uit allerlei onderwijspotjes. Zo betalen de scholen zelf mee, de gemeente Zaltbommel, de Groningse veenkoloniën, stadsdeel Amsterdam-Zuidoost, de provincie Groningen en de Europese Unie.
Aanvulling:
Ook Elsevier bericht hier over. Nu wel een link, daar waar ik m bij de Telegraaf niet kon vinden.
Aanvulling2:
Nu ook een link naar de Telegraaf.
“O, was hij in Nederland deze week? Dat wist ik niet eens. Had ook niet uitgemaakt, deze reis past in ons plan voor kwaliteitsverbetering van het lokale onderwijs. Fullan komt trouwens in december weer hier”, zegt directeur Meeme Wever van de onderwijsvereniging VPCO in Zuidoost-Groningen. “Sommige scholen gaan de opgedane kennis gebruiken voor verbetering van taalonderwijs. Anderen gebruiken het voor verbetering van de rekenlessen.”
BON is goeroe
Net of die goeroe iets anders zegt dan BON: goed geschoolde leraren, veel instructie, veel oefening, de lat hoog leggen en niet afleiden door ‘leuk’.
Op ‘werk’ bezoek
Alle deelnemers aan deze reis zullen, zo weet ik zeker, van mening zijn dat de communicatiemiddelen tegenwoordig oneindig veel beter zijn dan vroeger. Computer, mobiel, videoconferencing, powerpoint, noem de modieuze flauwekul maar op.
Maar potverdikkie! Net wanneer het om hun Canadese goeroe gaat, verliezen al die moderne communicatiemiddelen hun waarde. De inzichten van die goeroe zijn dan uitsluitend nog te verkopen door hem in Canada te bezichtigen. Niet dat de man veel anders dan praatjes en powerpointjes te bieden zal hebben, maar ja, in Canada hebben ze misschien 110 Volt en 60 Herz op het electriciteitsnet en dan zien die powerpoints er totaal anders uit natuurlijk. MS Windows in Canada is ook iets heel anders.
En het veelgeroemde netwerken dan? Dat moet toch ook plaatsvinden? Maar als je die 28 schooldirecteuren op eigen kosten op zaterdagmiddag naar Lelystad laat gaan, dan kunnen ze daar toch óók netwerken? Of begrijp ik het nu helemaal verkeerd?
Het is dus zo, dat datgene wat zinnig geacht wordt voor het voetvolk (computers, moderne communicatiemiddelen, meegaan met je tijd) volstrekt niet van toepassing is op de directeur. Mijn eigen directeur zou zich overigens, ook na langdurige training, helemaal geen raad weten met de moderne techniek die hij voor zijn onderdanen geschikt acht.
Quod licet Jovi, non licet Bovi. Het zal best, maar dan wil ik het sprookje ‘Het Onderwijs Beschikt Over Te Weinig Geld’ ook helemaal nooit meer horen.