Uit de rede van Prof.Dr.Ir.C.B.Biezeno ter gelegenheid van de leergang ‘Reorganisatie van het Technisch Hoger Onderwijs’ op 29 januari 1947:
De Hoogeschool heeft haar eigen welbegrensde taak en van een gezondmaking van ons onderwijs zal in de toekomst eerst dan werkelijk sprake kunnen zijn, wanneer de jong aankomende student voldoet aan onafwijsbare eischen van elementaire kennis en innerlijke beschaving. Dat dit laatste in de verste verte het geval niet is, wordt, wat de kennis betreft duidelijk genoeg gedemonstreerd door het feit, dat de wiskunde-hoogleraren onzer Hoogeschool het noodig geoordeeld hebben zich, ondanks de onmogelijke belasting door hun eigenlijke onderwijstaak, ook nog beschikbaar stellen voor het geven van aanvullend middelbaar onderwijs.
Biezeno besluit met:
Met een beroep op Uw bereidheid in deze zoo uiterst moeilijke jaren de vervulling van Uw studieplicht voor alles te laten gaan en desalniettemin Uw verlangen naar algemene beschaving en ontwikkeling brandende te houden en te bevredigen–daarmee tevens de beste bijdrage tot Uw karaktervorming leverend; met een betuiging van hoop en vertrouwen, dat Gij U blijvend gedragen moogt weten door Uw roeping: opgenomen te mogen worden onder de toekomstige bouwers van Ons Nederland.
Reacties zijn gesloten.
Ik meen me te herinneren
Ik meen me te herinneren gezien te hebben dat de eindexamenopgaven voor wiskunde in 1944, 1945 bn 1946 gemakkelijker waren dan in de voorafgaande jaren. dat was omdat veel HBS- en Gymnasiumleerlingen tijdens de bezetting vaak niet of niet op een normale manier onderwijs hadden kunnen volgen. Velen waren immers ondergedoken. De overheid wilde onvoldoende voorbereide studenten alvast de mogelijkheden bieden om met een studie te beginnen. Wat ze aan kennis misten moesten ze dan maar op eigen houtje verwerven. Veel studenten kwamen de universiteit binnen na een geleerd gesprek of colloquium doctum.Dat moet Professor Biezono toch geweten hebben. Of heeft hij zijn verhaal gehouden omdat hij wilde dat de eindexamens weer hun oude zwaarte zouden krijgen?
Seger Weehuizen
Vroeger was onderwijs ook beroerd
Het is nog sterker. Mijn eigen vader kreeg zijn HBS diploma op grond van een overgangsbewijs van 4 naar 5 HBS in 1945. En het onderwijs dat hij in de oorlog had gehad, is hij nog alles behalve enthousiast over. Veel leraren verdwenen in de onderduik en Arbeitseinsatz en werden vervangen door ouderen die het vak al hadden verlaten en half-was leraren (l’histoire se repete?). Zo meent hij zich nog levendig de oude leraar Frans voor de geest te kunnen halen die met een zwaar Zeeuwes accent beweerde : “jongens, zoals ze in Parijs praten dat versta ik niet”. (Toch mooi dat hij de Franse hoofdstad voor de oorlog had eenmaal bezocht.) Kortom niet alleen lessen waren door leerlingen gemist, scholen waren bij de bezetter in gebruik (lesuitval) en de kwaliteit liet te wensen over.
Als ik over de kwaliteit van het onderwijs spreek gaat mijn vader daarin ver mee, maar eindigt steevast dat het in zijn tijd ook niet veel was.(Het irriteerde hem wel zijn levenlang dat zijn Frans niet beter was.) Haalt je de koekoek, in tijden van oorlog…Willen wij zakken naar dat niveau…
Gaan we terug naar begin negentiende eeuw: de eerste Inspecteur van het onderwijs Repelaer van Driel (deed in zijn eentje het hele koninkrijk), had slapeloze nachten over de kwaliteit van het onderwijs en ondeskundige onderwijsgevenden (blijkt uit zijn rapportages).
Maar wij willen niet terug naar onderwijs onder de maat als gevolg van armoede of oorlog. Wij zijn een welvarende natie en willen dat blijven.