Bron: Trouw 6 september 2008
Actiegroep van leraren richt eigen bond op
De leraren die dit voorjaar buiten de bestaande vakbonden om actie voerden voor hogere salarissen, gaan een eigen bond oprichten. Dat hebben zij deze week besloten.
Het initiatief komt van een tiental leraren uit Den Haag en omgeving, die de actiegroep Leraren in Actie vormden. Zij vonden elkaar in hun onvrede over het optreden van met name de grootste onderwijsvakbond, de Algemene Onderwijsbond. Die stelde zich te laks op in de onderhandelingen over het actieplan van minister Plasterk tegen het lerarentekort. „De bonden blijven maar polderen”, zei Ronald Cilon van Leraren in Actie destijds.
De actiegroep wist eind maart enkele honderden leraren op de been te krijgen voor een demonstratie in Den Haag.
De onvrede van toen heeft nu geleid tot het plan een eigen lerarenbond op te zetten, alleen voor het voortgezet onderwijs. Hogere salarissen en minder werkdruk zijn de speerpunten, zegt Nick Vogels namens de initiatiefnemers. In april wil de nieuwe lerarenbond zich officieel presenteren.
Zie Trouw:
www.trouw.nl/hetnieuws/nederland/article1078334.ece/Actiegroep_van_leraren_richt_eigen_bond_op
.
niet blij
Het is jammer dat de leraren van de actiegroep Leraren in Actie zich bij het oprichten van hun bond willen beperken tot primaire vakbondsaspecten. Daardoor zullen zij ook niet zo gauw steun ontvangen van andere belanghebbenden in het onderwijs zoals de ouders en leerlingen.
De initiatiefnemers willen hogere salarissen en minder werkdruk tot speerpunten maken van hun bond. Ze vragen echter niet om meer vrijheid voor de leraar in de klas en het stoppen van de verplichting om op alle MBO- en HBO-opleidingen CGL-onderwijs te geven. Die verplichting is weliswaar door de politiek geaccepteerd maar zeer ondemocratisch tot stand gekomen via raden waarin de hoogste bazen van deze onderwijstypen de toon aangaven. Ze eisen ook niet dat bekwaam- of bevoegdheideisen weer meer gebaseerd zullen zijn op kennis van een leraar van zijn leervak. Dat is nodig om de leraar weer meer vrijheid in zijn klas te kunnen geven. Al met al ben ik als ouder niet blij met de komst van deze nieuwe vakbond
Seger Weehuizen
Belangen van leraren, ouders of onderwijs?
Tja. Kun je het een LERARENvakbond verwijten dat zij in de eerste plaats opkomen voor de belangen van hun leden: de LERAREN?
In hoeverre is het de taak van een vakbond om zich bezig te houden met de vormgeving en inrichting van het onderwijs en is het een taak voor de bonden om ouderbelangen te verdedigen?
Belangen kunnen samengaan, dat zeker. Maar mijn patientenbelangen worden ook niet door de vakbonden in het ziekenhuis verdedigd. Dat ik er als patient waarschijnlijk baat bij heb meer handen aan mijn bed te zien, lijkt logisch. Maar dat geldt ook voor het streven naar meer kleinere klassen.
Misschien missen er (deel)belangen in de speerpunten van deze vakbond. Anderzijds zijn de vakbonden waar ik lid van ben (geweest) dermate grote molochen geworden, dat ik een helder, verfrissend geluid wel toejuich. Ik heb geen behoefte aan autoverzekeringen, couponnenboekjes, studiereizen etc etc van ‘mijn’ vakbond. Ik wil dat mijn belangen als werknemer verdedigd worden. Liefst zo helder mogelijk.
Wat zijn eigenlijk speerpunten?
Het plezier in het verrichten van werk dat je om den brode doet zit hem bij voorkeur niet alleen maar in de honorering. Daarom gaat de nieuwe bond zich verzetten tegen de overbedlasting van de leraren. Voor een leraar die CGL niet ziet zittrn lijkt het mij wenselijk dat hij bij scholen zonder CGL in dienst kan treden. Voor een leraar die graag op zijn eigen manier lesgeeft is het ideaal als hij koning in zijn eigen klaslokaal kan zijn. Vaak vloeien de belangen van ouders en leraren ineen maar ik heb bewust aspecten genoemd die (ook) voor de leraar belangrijk zijn. Verder is “speerpunt” natuurlijk beeldspraak en misschien bedoelen de stichters slechts dat salaris en vermindering van werkdruk de hoogste prioriteit hebben.
Seger Weehuizen
Het hangt samen
Hoger salaris en lagere werkdruk maken het onderwijs aantrekkelijker. Dat betekent een grotere toestroom van leraren, en een einde aan de huidige praktijk dat zelfs de grootste onbenul wordt aangenomen, omdat er maar 1 sollicitant was. Het betekent beter opgeleide collega’s, die langer blijven dan 1 of 2 jaar. Het betekent zowaar tijd hebben om je lessen voor te bereiden. Het betekent een einde aan het fenomeen ‘drie verschillende leraren Frans in 1 jaar omdat de eerste twee opbrandden’. Het betekent meer individuele aandacht voor leerlingen.
Kortom, het betekent een aanzienlijke verbetering van de onderwijskwaliteit. Maar voor de gemiddelde Nederlander zul je dat expliciet moeten maken, want die denkt dat ‘hoger salaris en lagere werkdruk’ alleen om het eigen hachje gaan.