Geluk gaat af
De Rotterdamse wethouder Geluk had aan de ouders van de islamitische middelbare school Ibn Ghaldoen niet mogen adviseren een andere school te kiezen voor hun kind. Aldus oordeelde de Rotterdamse rechtbank op 6 augustus j.l. De wethouder moet nu een tweede brief sturen aan de ouders waarin hij zijn eerdere uitspraken rectificeert.
Hoe triest het ook is dat de kwaliteit van deze school zo zwak is, het heeft toch wel iets grappigs dat het uitgerekend een CDA-er is die hier struikelt over de rechten die zijn christelijke voorvaderen bevochten hebben in de schoolstrijd. Immers de vrijheid van onderwijs waarop deze islamitische school zich beroept als bestaansrecht – en als subsidie’recht’ – is precies dezelfde als die welke aan het begin van de vorige eeuw de inzet vormde van de strijd om gelijkberechtiging voor het bijzonder onderwijs.
Geluk is niet het bevoegd gezag van de school en heeft ook niet de taak van de inspectie, namelijk om de deugdelijkheid, de kwaliteit van het onderwijs te beoordelen uit naam van de overheid. Bovendien is al gebleken dat de oproep van Geluk weinig gehoor vindt. De ouders leggen het advies van de wethouder naast zich neer en beweren dat de gemeente iets tegen moslims heeft. Dat betekent dat Geluk’s actie nog contra-productief is ook. Zoals ooit gebeurde met het christelijk en katholiek onderwijs als dat bekritiseerd werd, gebeurt dat nu weer: de gelederen sluiten zich.
Er is één lichtpuntje. De wethouder heeft met enkele ouders gesproken en rapporteert: ‘Ze zeggen: de eindexamencijfers zijn goed. Klopt, maar wel met kunstmatig opgehoogde cijfers voor schoolonderzoeken.’
De ironie der geschiedenis wil dat het schoolonderzoek ooit geïntroduceerd werd door bewindslieden van de christelijke partijen. Weliswaar werd meteen protest aangetekend door de ‘oude’ lerarenverenigingen maar, zei de overheid, er was geen geld voor een degelijk examensysteem.
Nu ja, de rest is bekend. De Rotterdamse islamitische school heeft bepaald niet als eerste bedacht dat je het schoolonderzoek kunt gebruiken om aan goede examenresultaten te komen. Men maakt gebruik van de mogelijkheden, naar het voorbeeld van niet-islamitische scholen vóór hen.
Wat moet dus dhr Geluk, gelouterd door zijn ervaring bij de rechtbank, nu doen? Heel hard roepen, ook naar zijn politieke vriendin, staatssecretaris van Bijsterveldt, dat het afgelopen moet zijn met dat misbruik maken van het schoolonderzoek. De oplossing, al eerder aangereikt: de leerling krijgt pas een diploma als die èn voor het schoolonderzoek èn voor het centraal schriftelijk afzonderlijk geslaagd is. Als Geluk dat niet durft is hij niet consequent maar gewoon opportunistisch.
Cornelis Verhage
Wat te leren van de examenresultaten Ibn Ghaldoun
CE-resultaten VWO op het Ibn Ghaldoun in 2007 (= opbrengstenkaart 2008):
61% van de leerlingen doet examen in de profielen NT en NG.
Gemiddeld CE-cijfer: 5,1
Gemiddeld CE-cijfer En, Fa, Du: 5,0
Gemiddeld CE-cijfer Wi, Na, Sk, Bi: 4,2
Gemiddeld CE-cijfer Ne: 5,4 (door de eigen docent (deels subjectief) beoordeeld)
Gemiddeld CE-cijfer Ak en Gs: 5,6 (door de eigen docent (deels subjectief) beoordeeld)
Wat leren we hiervan?
1. De leerlingen doen examen op een niveau en in een profiel dat hen kennelijk slecht past. Als we uitgaan van een normale verdeling van examencijfers rond het gemiddelde van 5,1, faalt een ruime meerderheid van de leerlingen jammerlijk voor het CE VWO.
2. Uitgerekend in de profielvakken van de meest gekozen profielen scoren de leerlingen het slechtst. Een *gemiddeld* examencijfer van 4,2 is abominabel, en dan te bedenken dat ruim 60% van de leerlingen een beta-profiel kiest! Dat roept ook vragen op omtrent de advisering van de profielkeuze.
3. Er is een flink verschil tussen de examencijfers van de objectief en de subjectief beoordeelde examens. Het verschil tussen de examencijfers van Nederlands en de moderne vreemde talen kan samenhangen met het feit dat de mvt-examens uit meer objectief scoorbare vragen bestaan. Iets dergelijks kan gelden voor het verschil in cijfers tussen de beta- en de gammavakken.
Op grond van bovenstaande ondersteun ik (1) Verhagens conclusie dat leerlingen voor zowel CE als SE zouden moeten slagen, dat (2) de profielvakken zwaarder moeten wegen bij de vaststelling dat een leerling voor CE dan wel SE is geslaagd, en (3) dat onderzocht moet worden of ongewenste coulantie in de beoordeling vaker voorkomt bij (deels) subjectief beoordeelde examenvakken.
Is ‘geslaagd voor zowel CE als SE’ wel altijd strenger?
Ik werp de vraag op wat het concreet betekent als “als de leerling èn voor het schoolonderzoek èn voor het centraal schriftelijk afzonderlijk geslaagd” moet zijn. Betekent dit niet meer dan dat voor de te examineren vakken het gemiddelde van alle SE-cijfers 5,5 moet zijn én het gemiddelde van alle CE-cijfers 5,5? Of moeten er aanvullende eisen gelden?
In het huidige systeem (dat ik niet tot in de details ken, haast ik me erbij te schrijven) worden per vak het SE- en CE-cijfer gemiddeld tot een ‘diplomacijfer’ en mogen leerlingen als diplomacijfer hooguit één vier of twee vijven hebben.
In het alternatieve systeem waarbij de leerling zowel het CE als het SE voldoende moeten maken, worden niet de cijfers per vak gemiddeld, maar de cijfers per type examen. Dat levert in zo’n alternatief systeem meer compensatiemogelijkheden op. Het zou ertoe kunnen leiden dat een leerling in het oude systeem gezakt is, maar in het nieuwe, verondersteld strengere systeem, geslaagd. Bijvoorbeeld als hij voor wiskunde een 4,0 en een 4,9 behaalt (diplomacijfer een 4) en voor Nederlands een 5,0 en een 5,9 (diplomacijfer 5). Resultaat in het bestaande systeem: gezakt. Resultaat in het alternatieve, verondersteld strengere systeem: afhankelijk van de andere vakken, mogelijk geslaagd.
S.v.p. mijn ongelijk aantonen.
alternatief systeem
Bedenk bovendien dat voor het “schoolcijfer” van vak A er de mogelijkheid bestaat dat cijfer middels herkansingen te beïnvloeden. Voor wiskunde (mijn ervaring) bestaan er vier schoolmomenten: 1x praktische opdracht (weging 40%!) en drie schoolexamens met verschillende onderwerpen (gewicht verdeeld over de resterende 60%). Voor de drie schoolexamens bestaat het recht op ‘herkansing’, waardoor het schoolcijfer tot stand komt door uit zes pogingen de drie gunstigste scores te kiezen.
Wat mij betreft in het alternatieve systeem:
CE: toets ALLE stof, vakinhoudelijk en stevig, leidend tot één centraal cijfer per vak
SE: toets ALLE stof, vakinhoudelijk en stevig, leidend tot één schoolcijfer per vak
Beide cijfers hierboven genoemd dienen 5,6 of hoger te zijn (eigenlijk: 6,0 of hoger, toch?) om voor een vak te slagen. In de totale verzameling van vakken mag er dan 1×5 of 1×4 (of iets dergelijks) voorkomen, waarbij vakken als lichamelijke oefening niet meewegen.
Keerzijde van strengere exameneisen
Eens, Ralph. Maar wie een aanmerkelijk strenger systeem bepleit, krijgt met drie factoren te maken.
1. Skeptici willen het systeem diskwalificeren, omdat “dan in de afgelopen jaren 50% van de leerlingen gezakt zou zijn”. Rekenkundig misschien juist, deugt dat argument toch niet, omdat het gebaseerd is op een onjuiste veronderstelling: dat leerlingen, geconfronteerd met een veel strenger systeem, even slecht zullen leren c.q. presteren als nu. Meer voor de hand ligt dat een aantal leerlingen, geconfronteerd met een strenger systeem, *meer* hun best gaan doen en meer leren. Dat moet dan ook de winst zijn van zo’n strenger systeem.
2. Onbekend is hoe hoog *precies* de winst zal zijn van dat systeem. Misschien zal niet 50% van de leerlingen zakken, maar wel 25% en ook dat is veel hoger dan nu. Een flink hoger percentage gezakten betekent meer leerlingen die een jaar moeten overdoen. De ethiek vereist dat die examenbeslissingen op deugdelijke gronden worden genomen; en gezien de toetstechnische kwaliteit van sommige school- en centrale examens betekent dit een stevige ingreep daarin. Het is de vraag wie die betere examens gaat leveren, en wie verantwoordelijk is of blijft voor de kwaliteit en het toezicht daarop.
3. Een per saldo strengere examinering (met meer gezakten) resulteert erin dat minder leerlingen de hogere diploma’s bereiken. Als de verhouding vmbo-havo-vwo nu ongeveer 55%-25%-20% is, kan dat verschuiven naar 60%-25%-15% of misschien wel 65%-20%-15% (en in die 65% vmbo vallen misschien meer “ongeschikte” leerlingen uit). Niet omdat de leerlingen minder intelligent worden, maar als gevolg van de strengere eisen. In totaal betekent dat *minder* hoogopgeleiden in plaats van meer. Als onderwijsstreven is dat merkwaardig en er zullen vraagtekens bij worden geplaatst. Ook de Tweede-Fase-doelstelling om ‘de eisen te verhogen’ klonk retorisch mooi, maar niemand nam het gevolg voor z’n rekening dat minder leerlingen havo en vwo zouden aankunnen.
Onderwijs Inspectie heeft niets te vertellen
Geluk heeft niets te vertellen, de Onderwijs Inspectie ook niet, het bevoegd gezag (het Schoolbestuur) heeft geheel de vrije hand gekregen door de Lumpsum regeling.
De school moet sinds februari nog 1.2 miljoen Euro terugbetalen voor ongeoorloofde reisjes naar Mekka, 200.000 Euro achterstallige huur betalen en het gesjoemel met de schoolresultaten verantwoorden.
Zie ook:
www.elsevier.nl/web/Nieuws/Nederland/Rotterdam-stopt-subsidie-islamitische-school.htm?forum=186606&post=true#article_form
Inmiddels is alleen de rente op deze vorderingen al meer dan 60.000 Euro, dus de gehele schuld bedraagt momenteel al ruim 1.5 miljoen Euro, dit dient het schoolbestuur terug te betalen !!
Doen ze dit ? NEEN !
De regering heeft schoolbesturen de vrije hand gegeven, ongeveer hetzelfde als je in je klas de leerlingen de lesstof laat bepalen, daar komt dus niets van terecht.
De Onderwijs Inspectie kan niets doen en doet ook niets, ze krijgen hun geld toch wel, aangeven dat er iets fout is kan je je baan kosten en de regering Balkenende dult geen tegenspraak.
Het onderwijs gaat gewoon verder de afgrond in………………..
Wacht even, Joao, er is
Wacht even, Joao, er is openbaar ruchtbaarheid aan de zaak gegeven en dit schoolbestuur gaat publiekelijk af. Hier zullen andere Islamitische scholen van leren. Het is niet enkel kwaad opzet, maar ook gebrek aan ervaring met de Nederlandse manier van omgaan met financiering. Afgronden kennen wij niet in dit polderlandje…
(We moeten wel proberen de vordering te incasseren, uiteraard. Onze onversaagde Sharon Dijksma gaat achter de centen aan;-))
Sharon Dijksma en er achter aan gaan ?!
die gaat hier echt niet achter de centen aan hoor…….
Ik heb ook nog een mooie brief van haar liggen, zij meldde mij dat er voor ontslag van een leraar een zeer gegronde reden moest zijn.
Nou ik stond zo op de keien en met mij nog tientallen leraren die hun werk naar behoren hebben verricht.
En……………….van een kaal schaap kan je niets plukken !!