zie: Bijbel en Onderwijs – Weet je wat? Ik word dyslectisch
www.bijbelenonderwijs.nl/?item=art:weetjewat_dyslectisch
Dit is een interview uit 2001 betr. de Nederlandse taal in ons onderwijs
betr.: methode de haan
Mijn vraag is: klopt dit verhaal?
Dit zou nl. het navolgende kunnen voorkomen:
– veel problemen bij kinderen
– veel problemen en extra inspanning bij de leerkrachten
– veel problemen en extra inspanningen ouders
– veel kosten verminderen (hulpverlening)
– veel discussies die nu gevoerd worden zouden overbodig zijn
want het zou duidelijk zijn waar de problemen door ontstaan
in dit geval dyslexie
(Nb. het gaat mij hier niet om de bijbel maar om de Ned. taal)
Welkom IM Smits
Welkom op dit forum.
U slaat met uw vraag de spijker op de kop. Op dergelijke vragen komt uit de wereld van de onderwijsonderzoekers, de onderwijskundigen, zelden of nooit een antwoord dat gebaseerd is op solide onderzoek. Van taalondewijs weet ik persoonlijk onvoldoende af, maar bij rekenonderwijs weet ik het wel: de onderzoeken die zouden moeten aantonen dat Nederland op gebied van rekenen internationaal hoog scoort zijn onbetrouwbaar. Feitelijk is er op rekengebied een achteruitgang van de vaardigheden en kennis van de leerlingen aan het einde van groep 8. Onderzoek van Paul van Dam heeft dat aangetoond en de Commissie Meijerink heeft dat bevestigd. Overigens zeggen beide onderzoeken hetzelfde over taal.
Maar daarmee is nog geen antwoord op uw vraag naar de theorie van dhr de Haan. Ik weet wel dat de Haan niet de enige is die beweert dat de verandering in de didactiek van het lezen de belangrijkste oorzaak is van de achteruitgang is de leesvaardigheid van kinderen. Het gaat dan om de verandering van de methode van de Tilburgse Frater Ceasarius Mommers (Veilig leren lezen) naar op andere fundamenten gebouwde methodes. De koppeling met dyslexie wordt daarbij ook door meerdere mensen gelegd. Helaas voor ons: ook door meerdere mensen ontkend, zodat het moeilijk, zo niet onmogelijk is om de waarheid te achterhalen.
Daarbij komen natuurlijk de belangen van allerlei instituten die wellicht niet echt willen weten dat hun methode niet werkt en niet te vergeten de onderzoeksinstituutjes die leven dan de dyslexie verklaringen en bijbehorende testen
Het CPS (Christelijk Pedagogisch Studiecentrum) is ook actief op het gebied van leesdidactiek. Zij verzorgen trainingen waarin ondermeer duidelijk wordt gemaakt dat de leesmoeders die op veel scholen actief zijn geen effect hebben. Leren lezen is een gestructureerde bezigheid die baat heeft bij een degelijke klassikale aanpak door een juf met kennis van zaken. Maar ook zij…. hebben belangen natuurlijk.
Persoonlijk denk ik dat de gevestigde instituten en onderwijskundigen teveel vercommercialiseerd zijn om zo maar op hun bevindingen te kunnen vertrouwen. Ook denk ik dat het aantal dyslectici de spuigaten uit loopt (evenals bv de aantallen adhd-ers en andere kinderen waar door hun wellicht vermeende probleem geld aan te verdienen is).
Ik denk dat omdat we 30 jaar geleden wel degelijk in staat waren om achterstandskinderen uit klassieke arbeidersgezinnen goed te leren rekenen, lezen en schrijven. Nu lukt dat (aantoonbaar) veel en veel minder goed. Het minste wat je dan kunt constateren dat al die hulptroepen en wetenschappers niet in staat zijn gebleken om het oude niveau vast te houden.
De gewoonte is dat die instituten dat in eerste instantie ontkennen. Als ontkenning niet meer mogelijk is, dan wordt gezegd dat de d’s en t’s wellicht wat minder zijn (maar eigenlijk helemaal niet belangrijk) en dat de kinderen nu toch zo vreselijk goed (vul maar in: kunnen internetten, presenteren, samenwerken, zelfstandig zichzelf sturen, alles tegelijk doen). Als dat tenslotte niet waar is en in ieder geval onvoldoende blijkt, dan wordt de schuld met plezier aan “maatschappelijke factoren” gegeven.
De door de -kundigen bedachte en te verkopen oplossingen zijn zoals gebruikelijk feilloos: er moet alleen wat extra geld bij om het goed uit te voeren. Daarvoor heeft men wel een projectje in de aanbieding. De accountmanager komt naar u toe deze zomer.
Uhum.. wellicht toch onvoldoende geantwoord op uw vraag.
Jemig; écht interessant
Ik heb het artikel met grote belangstelling gelezen. Als waar is wat Dhr. de Haan beweert (en hij maakt dat zeer aannemelijk) dan is dat een potentiële revolutie in het lees- en schrijfonderwijs. Tegelijkertijd kan dit een grote bedreiging voor de gevestigde belangen vormen.
Oef, ik moet het nog even laten bezinken. Waarom is hier in vredesnaam nooit degelijk onderzoek naar gedaan?
De overeenkomsten met rekenen zijn treffend
Als de Haan gelijk heeft, dan zijn de overeenkomsten met verkeerde rekendidactiek opvallend.
Zowel realistisch rekenen als de “moderne”‘ (post aap-noot-mies) taalmethodes gaan uit van het kind, van zijn natuurlijke leer aanleg.
Beide methodes verzetten zich tegen vroege abstracties omdat dat slecht zou zijn voor kinderen
Beide methodes passen in de constructivistische (nieuwe leren) onderwijsfilosofie en zijn als zodanig dus modieus.
De remedie in beide gevallen is simpelweg terug naar analytische methoden waarbij de regels moeten worden aangeleerd
Wellicht ten overvloede: ook het onderwijs inde moderne vreemde talen heeft een vergelijkbare didactische verandering ondergaan: geen grammatica meer leren, maar de kinderen de regels zelf laten ontdekken.
Deze onzin wordt nog steeds verkondigd. Laatst was ik op een conferentie over Nederlands als tweede taal en een professor uit Groningen beweerde met de grootste stelligheid dat grammatica onderwijs nutteloos was, maar zijn onderbouwing was uitermate zwak: een bij elkaar rapen van een hele berg onderzoeken die verder niets gemeen hadden.
Het ergste voorbeeld van deze onzin is natuurlijk Het Nieuwe Leren, dat ook wel natuurlijk leren wordt genoemd. Bezie de overeenkomsten en huiver. De ramp voltrekt zich nog steeds in toenemend tempo.
Lesmethodes worden gekozen op basis van geloof, lijkt het wel. En het geloof wordt gekozen op basis van financiële prikkels, vrees ik.
Overeenkomst met rekenen
Mij viel ook meteen de overeenkomst met rekenen (ook meer mijn gebied) op. Met dat `aansluiten bij het kind’ ben ik het overigens niet eens. En De Haan lijkt dat ook niet te zijn: het spreekt over kinderachtig (regressief). Ook in rekenen zie je dat: in groep 7 moeten leerlingen tekeningen maken bij vermenigvuldigingen terwijl ze zelf duidelijk aangeven dat ze getallen al als formele objecten zien en een formeel algoritme willen. Het huidige onderwijs duwt kinderen achteruit in hun ontwikkeling.
Inderdaad
Kinderachtig is een beter woord, maar we bedoelen hetzelfde.
Analytische vaardigheden
worden bij uitstek getraind bij wiskunde. Het is niet verbazingwekkend dat de huidige overdaad aan talige bezigheden het analytisch vermogen laat verkommeren.
onderzoek naar dyslexie
Enige jaren geleden is er in Frankrijk een wetenschappelijk onderzoek gedaan. Conclusie: dyslexie is een ZELDEN voorkomende kwaal. Wat tegenwoordig in het onderwijs dyslexie wordt genoemd is een gevolg van het slechte, inderdaad “globale”, taalonderwijs dat het primair onderwijs wordt opgelegd. Tal van instanties verdienen er grof geld aan.
Dat Franse onderzoek…
Heb je daar wat meer info over? Dat zou ik wel willen lezen.
dyslexie – frans onderzoek
Ik ook.
(aansluitend bij Marco_1964 op Wo, 11/06/2008 – 10:03)
maarten
dyslexie
Tik in op Google: Colette Ouzilou dyslexie vraie fausse epidemie.
dyslexie
Lijkt me redelijk :
korte recensie : Dyslexie, une vraie-fausse épidémie, par Colette Ouzilou
Enfants “dyslexiques” ? Non, ce sont les méthodes de lecture qui sont inadaptées.
C’est la thèse révolutionnaire d’une orthophoniste chevronnée, qui dénonce le système scolaire, et fait des propositions pédagogiques appropriées à chaque cas.
hier nog meer :
Dyslexie, une vraie-fausse épidémie
Colette OUZILOU – Presses de la Renaissance – 2001
La dyslexie aujourd’hui fait couler beaucoup d’encre. Les cabinets d’orthophonie s’emplissent d’enfants en échec scolaire. Selon l’auteur, orthophoniste, sur les 10 % d’élèves dits “dyslexiques” en primaire, à peine 1 % le sont réellement.
Cet ouvrage a été conçu au cours de rééducations d’enfants mal-lisants. Il s’est enrichi d’entretiens quotidiens avec des parents anxieux, des adolescents mal à l’aise dans leur rapport à l’écrit et des enseignants incertains.
Après une analyse en profondeur des processus d’installation de la lecture, l’auteur porte un regard nouveau sur une stérile querelle de méthode et souligne la confusion faite actuellement entre mauvais lecteurs et dyslexiques. Elle dénonce certaines pratiques scolaires qui s’avèrent très sélectives et propose des voies pédagogiques préventives.
Un livre destiné à tous les parents et enseignants qui veulent lutter contre l’échec de l’enfant dès le cours préparatoire.
Colette OUZILOU, orthophoniste depuis trente ans, a exercé dans plusieurs centres de soins, dont le centre médico-psycho-pédagogique d’Athis-Mons, en collaboration avec le Dr Tony Lainé, et la Fondation Parent de Rosan, centre d’accueil de la DDASS. Elle poursuit actuellement son activité libérale.
maarten
Frankrijk
In Japan kwamen in de jaren ’80 leesmoeilijkheden nauwelijks voor.
(nl. een ander schrift)
bron: uitg. Zwijsen – Hoe wij leren lezen
– En in welke landen komt dyslexie nog meer niet voor?
– Als blijkt dat er in andere landen geen of in veel mindere mate dyslexie ontstaat wat zegt dit dan over de problematieken in Nederland?
jemig – maar is dit intressant ?
Ziet er intressant uit. Ben (nog) niet overtuigd, heb de stichting een mail gestuurd en kijk uit naar hun antwoord.
De site van de stichting/vereniging vermeldt bijdragen uit 2006, nieuwere niet gevonden.
Het onderwerp (taal, rekenen) gaat me bijzonder aan het hart. Ben benieuwd om er over te horen.
maarten
Hier wordt je stil van
Een goede methode wordt gegeven door een goede onderwijzer. Daarbij zijn geen leesmoeders nodig (voor leeszwakke kinderen), evenmin als een stoet van remedial teachers en testers (voor dyslectische kinderen). Leesmoeders zijn het failliet van het onderwijs!
———–
De onderwijsvernieuwlingen leveren ontelbare slachtoffers op en de onderwijskundigen verschansen zich in hun ivoren torens. Schande!
Zou het werkelijk zo eenvoudig zijn.
www.onzetaal.nl/nieuws/opinternet/a0307.php
22 juli 2003
Dyslexie behandelbaar. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat dyslexie goed te behandelen is. Enkele dyslectische kinderen kregen drie weken lang een intensieve training waarin ze het verband leerden leggen tussen letters en de bijbehorende klanken. Aan het eind van de cursus konden ze niet alleen beter lezen; uit hersenscans bleek dat hun hersenen meer waren gaan lijken op die van niet-dyslectici. (SA)
(Bron: Globe and mail)
zo eenvoudig
Vraag : zou het werkelijk zo eenvoudig zijn ?
Antwoord : het beetje dat ik er van gezien heb (incl van remedial teachers) : ja.
Al te eenvoudig vind ik : de onderzoekers onderbouwen hun resultaten met het heilig geloof in de wetenschap, deze keer zijn dat “zichtbare veranderingen” in de hersen scan.
Flauwekul. Flauwekul, 3x.
Ook gek : artikel is van het jaar 2003, het onderzoek is dus al ouder.
Opbergen onder : Advances in neuroscience ; mag ook meteen in de prullebak.
maarten