In NRC Handelsblad van 7 juli staat behalve het prachtige artikel van Jeanet Meijs ook nog een verhaal over de motivatie van pabo-studenten. Daar wordt op zijn zachtst gezegd genuanceerd over gedacht. Wat te denken van deze ervaring met een pabo-stagiair: “Het hangt achterin je klas en het knipoogt. Antwoord: de pabo-stagiair. Juf Marleen heeft het werkelijk zo meegemaakt. Een knul van nog geen twintig die haar na afloop van de les een vette knipoog gaf met de opmerking ‘goed gedaan’. Met de stagiair in kwestie is het niet goed afgelopen. Hij kreeg een negatief advies en moest zijn stageplek voortijdig verlaten.”
Lees en huiver ….
Free lunch
Zou het misschien een heel klein beetje helpen als de docenten aan die Pabo’s ook voldoende tijd krijgen voor hun werk? Ik weet toevallig van twee Pabo’s (van twee verschillende hogescholen) dat de urentoewijzing voor de stagebegeleiding verregaand ontoereikend is. There is no such thing as a free lunch….
En wat betreft de klacht dat er teveel wordt gekeken naar het verleden in plaats van naar de toekomst: de puinhopen uit het verleden zijn nog lang niet opgeruimd en ‘slechte resultaten in het verleden geven weinig vertrouwen in de toekomst’.
Inz. PABO aan de borreltafel
Voor de borrel vanmiddag heb ik nu de volgende praat gereed:
1) ‘ze’ zijn ongemotiveerd (heette dat vroeger niet gewoon LUI?)
2) we wisten al dat ‘ze’ niet meer konden spellen en rekenen.
3) Maar verder niets dan lof!
Om de borrelpraat wat interessanter te maken heb ik een vraag.
Wat mij, en niet alleen mij, opvalt is dat van de Havisten (MBO weet ik niet) vaak precies de minst intelligente leerlingen en de grootste lastpakken direct na hun eindexamen voor de lerarenopleiding kiezen. Zo krijg je dus inderdaad de combinatie van mensen die nog zeer onvolwassen zijn met mensen die het intellectueel niet kunnen bijbenen.
Waarom juist deze kinderen?
Is het een negatieve keuze? Denken ze: ik was vervelend, dus ik weet straks juist heel goed hoe ik orde moet houden? Denken ze: ik was stom, maar die onderbouwers en die bruggers / eerste-groepers zijn nog veel stommer?
Zijn het ondanks alles idealistjes? Hebben ze in hun laatste twee maanden op school opeens liefde voor een schoolvak gekregen? Zijn het meisjes die ‘iets’ met kinderen willen?
Wie heeft hiervoor een mooie verklaring?
Dat laatste natuurlijk.
Hoewel ze tegenwoordig ook wel zo slim zijn voor onderwijskunde te kiezen en niet voor het leraarschap.
Schoon werk en niet met de voeten in de natte klei.
Zwaktebod
Ben je niet zo’n sterke havist, dan kijk je wel uit om een pittige HTS-opleiding te kiezen. Pabo lukt altijd wel. En kinderen zijn schattig.
Zo schattig blijken die
Zo schattig blijken die kindertjes nou later ook weer niet. In de hoogste klassen van het basisonderwijs blijken al ernstige ordeproblemen. En dan heb je ook nog die wijsneusjes die het beter weten dan de juf.
Wijsneusjes die het beter weten dan de juf
had je in mijn tijd ook al…..
Toen had je ook al
Toen had je ook al wijneusjes, maar wist de juf nog meer….
Inderdaad…
…sprak zo’n wijsneusje 🙂 Die zijn van alle tijden.
Laatst
ramde in ’n groep 8 zo’n schattig wijsneusje ’n balpen in iemands hand. Lachen hoor. ’t Was ook niet zo erg, hij had immers ’n labeltje.
Ook die waren er vroeger al,
Ook die waren er vroeger al, Leo, met of zonder labeltje. Dat weet je ook wel. En ja, WSNS moet weg. Maar doe die oogkleppen eens af. Het BO heeft meer problemen dan alleen WSNS.
Dag Marco,
Dat het BO meer problemen heeft dan wsns, weet ik. Taalachterstand, gedragsproblemen, duobanen/versplintering, vervrouwelijking en nog ’t een en ander. Ik werk er dagelijks.
Het terugdraaien van wsns, ’t redden van de kennis die (nog) bestaat binnen het speciaal onderwijs, ’t zo voorkomen dat steeds meer basisscholen “verzuipen” door ’t groeiende aantal probleemkinderen, dat lijkt me ’n goed begin. Wanneer de politiek wakker wordt weet ik niet. Waarschijnlijk nooit. Is voor mij geen reden om m’n mond te houden. Ook niet als iemand me vraagt om m’n oogkleppen af te doen.
Omdat ik ze niet kan vinden.
Vertel.
Gedragsproblemen
zijn er al in steeds toenemende mate in groep 1/2/3/4 enz. Het woord “schattig” veronderstelt eigenlijk ’n vertederend randje.
Vergeet dat maar.
Pabo studenten: gemotiveerder zijn er niet
Mijn ervaring met pabo studenten is dat ze ontzettend gemotiveerd zijn. Willen al heel erg lang “juf” worden. Inderdaad: vaak meisjes die “iets” met kinderen willen. Zelden gegrepen door een schoolvak. Het gaat om de kinderen. Niet om taal/rekenen/aardijkskunde etc. Bij de (2e graads) lerarenopleiding is dat anders, daar kiezen ze voor een vak en is er vaak geen HBO equivalent anders dan de lerarenopleiding.
Vandaar dat er nauwelijks studenten zijn voor de lerarenopleiding economie: er is een HBO alternatief op dat vakgebied. Voor alle andere schoolvakken is dat er niet (oké kunstacademie, maar die hebben strenge toelating, dus veel studenten bij de lerarenopleiding handvaardigheid en tekenen.)
Kortom: een uitermate positieve keuze, maar daarmee is nog niet iedereen geschikt.
HBO en vak
Klopt, zeker in *mijn tijd* had je op HBO-niveau weinig alternatieven als je een vak als Gs, Ak of talen wilde studeren. Er is toen nog wel geëxperimenteerd met een ‘Vrije Studie Richting’ waarbij je een vak koos maar in plaats van de leraren/didactische component andere stages en vakken ging volgen. Die VSR is een zachte dood gestorven. Niettemin is het tekenend dat er van mijn lichting eerstejaars geschiedenis (75 studenten) maar een handvol daadwerkelijk het onderwijs in is gegaan (en nog minder zijn doorgestroomd naar de eerstegraad en/of universiteit). Die anderen kwamen al op de lerarenopleiding met de instelling geen leraar te willen worden … (het was ook nog wel eens een jaar ter overbrugging van uitloting bij b.v. journalistiek).
Ik kom mijn studiegenoten nog wel eens elders tegen. Als verslaggever op radio2, als verkoper van onderwijsmethodes, als ICT-er …..