Aan de ouders van ( toekomstige) basisschoolleerlingen.
Beste ouder,
Stelt u zich even voor. Uw zoontje van zes gaat straks naar groep 3 van de basisschool en u wil wel eens weten wat daar zoal gebeurt, wat leren ze, krijgen de kinderen dan ook al huiswerk, welke juffen en meesters lopen er rond, hoe is het gesteld met het reken- en taal onderwijs, kortom alle vragen die elke ouder zichzelf stelt of zou moeten stellen bij de keuze van een basisschool. Maar voor het zover is moet u nog even langs bij de internist.
Het zit zo. Enkele maanden geleden kreeg uw zoontje last van krampjes en vieze windjes. De krampjes was nog niet het ergste maar op den duur was er met de windjes niet meer te leven. Het hele huis stonk, u schaamde zich als er visite kwam omdat alle spuitbussen met vriendelijke geurtjes geen soelaas boden. Zelfs de dennengeur verwerd tot een dennenbosje waar overduidelijk een heel peloton wielrenners net hun grote boodschap hadden gedaan, zal ik maar zeggen.
Uiteindelijk verwees de huisarts u naar de darmspecialist en na een aantal onderzoeken mag u de uitslag gaan ophalen. U stapt het kantoortje binnen en staat oog in oog met de assistent van de specialist. Deze heeft geen leuke mededeling uw zoontje lijdt aan een ongeneeslijke darmafwijking en zal de rest van zijn leven last houden van een overdadige geurverspreiding. U beseft onmiddellijk dat niet het leven van uw kind op het spel staat maar wel zijn toekomst. In een flits ziet u hoe hij behandeld wordt als een paria, alleen en apart in de schoolbankjes, alleen en apart op het werk en niemand aan het graf want geen enkel meisje viel op jouw ruftend kereltje.
Maar de assistent specialist komt met de oplossing en legt een groene appel op tafel. U kijkt verbaasd en vraagt “werkt dat, geneest mijn kind hiermee?” De assistent antwoord naar waarheid “Dat weten we niet, het is niet onderzocht, er is geen wetenschappelijk onderzoek naar geweest, maar het is te proberen.” U wordt boos en schreeuwt dat u onmiddellijk de baas wil spreken. De baas komt en u stelt dezelfde vraag maar nu met ingehouden woede, “werkt dat, geneest mijn kind door het eten van een groene appel?” En de hooggeleerde heer vertelt u fijntjes dat het zeker werkt. Het zit namelijk zo “Door het eten van de groene appel, denkt het darmstelsel onbewust dat het opgezadeld wordt met een anti-wind-stof die in de appel verborgen zit. Die zit er niet, maar daar gaat het niet om. Het gaat er om dat het darmstelsel dat onbewust denkt.”
Als u na deze uitleg niet afgevoerd wordt door de beveiliging van het ziekenhuis omdat u de professor hebt aangevallen met zijn presse-papier onder het uislaken van de kreet “Gek, het gaat hier om de toekomst van mijn kind!” moet u zich laten nakijken op vergevorderde infantiliteit.
Enfin, twee dagen later bezoekt u de basisschool. Na een inleidend gesprekje maakt u samen met de juf van dienst een rondgang door de school. Het jonge wicht laat u de lokalen zien, het groene lokaal voor het taal-onderwijs, het blauwe lokaal voor het wereld-oriëntatie onderwijs, het grijze lokaal voor het rekenonderwijs want het is wel een vernieuwde school waar men doet aan “het vernieuwde leren”. Kinderen zitten niet meer in lokaaltjes en groepen, dat is ouderwets en werkt niet meer. Nee, met zijn allen bij elkaar en door elkaar zodat ze veel van elkaar kunnen leren. Zelfstandig mag het kind bepalen wat en wanneer er geleerd moet worden.
“Natuurlijk alles binnen de kaders van wat de school bepaald heeft?” voegt de vriendelijke juf er aan toe. “Kijk, wij vinden dat de kinderen het vooral leuk moeten hebben op school, beetje taal, beetje rekenen, beetje knutselen, en wij doen dat op een andere manier. Vorig jaar hebben wij als school het “certificaat voor de multitaskende en meervoudige intelligentie” in de wacht gesleept. Om een voorbeeldje te geven, een jongetje had last van zijn evenwicht, hierdoor kwam zijn hoofd meer in aanraking met de vloer dan bij andere kinderen en dat is zielig. Wij hebben de jongen een knutselopdracht gegeven met een tol en onbewust leerde hij hierdoor wat evenwicht nu eigenlijk is.”
U vraagt “en werkte dat, viel hij hierdoor minder?” denkend aan uw onwillekeurig geur verspreidend zoontje.
“Nee, dat kunnen we niet zeggen, maar wij denken dat het in de toekomst hem toch zal helpen om uit te leggen waarom hij zoveel keer de horizontale weg kiest, hij heeft immers onbewust alles over evenwicht geleerd, en kan dat heel mooi verwoorden in een rap, of met een presentatie of misschien wel met een muurkrant.”
Als u deze school leuk, net-wat-mijn-zoontje-moet-hebben, vernieuwend, fantastisch en zo vooruitstrevend vindt. Laat u dan behandelen voor het ongeneeslijke luchtfietserij-syndroom.
Het eerste deel, over het ruftende kindje, beste ouder is verzonnen, maar dat had u al gemerkt. Het tweede deel over het vernieuwende basisonderwijs is niet verzonnen. Meer en meer scholen schakelen over naar onderwijs gebaseerd op de “groene appel-theorie”. Ondanks verwoedde pogingen van heel wat mensen en verenigingen gaat dit alles gewoon door.
Aan u de keuze. U bent nog de enige die deze onzin kan stoppen, de enige die het recht voor een goed onderwijs en daarmee een goede toekomst voor uw kind op kan eisen. De huidige machtige schoolbesturen zetten in de basisscholen de bijl aan de wortel van het onderwijs. Het is aan u, houdt u mee de bijl vast?
Zoniet, sluit u dan aan bij “de dwaze docenten”, ze lopen ergens in het land op een plein, een plein met een fontein.
Sjeekspier
Het is aan mij…
Ok, het is dus aan mij…
Ik ben hier al lid, dat is stapje één, maar wat kan ik verder doen?
Bij wie kan ik die goede toekomst voor mijn kind op eisen? Ik heb eerlijk gezegd maar heel weinig vertrouwen in Den Haag en aangezien de meeste ouders die ik spreek de groene appel-theorie als zoete koek slikken (klinkt toch geweldig, al die individuele aandacht voor jouw kind!) voel ik mij behoorlijk alleen staan in deze.
Een bezorgde moeder…
@Annemieke
Sorry, maar dit is te gemakkelijk. Het kan er bij mij niet in dat het overgrote deel van de ouders de verhaaltjes slikken als zoete koek. Is het niet omdat de basisschool zo lekker dicht in de buurt ligt, of omdat de school open is van 6 uur s’ochtends tot 9 uur ’s avonds, of omdat buurvrouw het ook zo een énige school vindt of duizend andere drogredenen. Ik weet zeker dat men desnoods naar het buitenland zou gaan om kinderen te laten opereren of wat dan ook, dan slikt niemand de zoete-koek, en ook dan krijg je individuele aandacht. Dit is echt precair, het gaat hier niet om jonge mensen in het voortgezet onderwijs, het gaat om onschuldige kinderen die opgezadeld worden met een hoop zweef-liegerij. Verontschuldig mij, ik moet niet uitvaren tegen een oprecht bezorgde ouder, integendeel zelfs, je bent mijn eerbied waard. Denk dat we toch eens moeten zoeken naar dat plein, dat met die fontein. Of toch maar gewoon rondbazuinen dat er iets bestaat als Beter Onderwijs Nederland.
te gemakkelijk, maar toch…
Ik breng dit onderwerp wel eens te berde bij ons aan de lunchtafel. Ik heb menig colega met kinderen in het onderwijs. Dit zijn allemaal hoopopgeleide mensen. De algemene tendens is toch dat zij denken dat hun kinderen goed onderwijs krijgen. Ja, dat ze nu even een half jaar geen Engels krijgen is niet zo geweldig en dat ze geen staartdelingen kunnen, och daar heb je toch een japanertje voor? Al snel gaan de ouders dan verder over de leuke projectjes en uitstapjes die hun kinderen maken. Zo van; Mijn kinderen hebben het reuzeleuk op school!
Ik merk het ook uit een andere hoek; een vriendin van me is lerares Biologie in het VO. Zij is opgeleid door aanhanger van de groene appel en twijfelt er geen seconde aan dat het allemaal zo geweldig is. Ook haar colega’s (bijna zonder uitzondering leeftijdsgenoten op die school) vinden het allemaal geweldig en zouden nooit les willen geven op die “superouderwetse” manier. Als ik dan over het dalende niveau begin kijken ze me vernietigend aan en beginnen snel over iets anders. Ze willen de discussie niet eens aan!
Een bezorgde moeder…
@ Annemieke
Daar geef ik je gelijk in, ik sta ook altijd verstomd van de koppen die in het zand gestoken worden, maar ja dat is het loon van de “slechte nieuws brenger”. Wat ons er niet moet van weerhouden om het nieuws te blijven brengen Tip, laat hen ook de column lezen, kunnen ze lachen ( met zichzelf).
hoopopgeleide mensen
Prima verschrijving. Die houden we erin.
Willem Smit
Afstrepen
Als ouder van een kind dat nog niet op een basisschool zit ben je beperkt in je (keuze)mogelijkheden. Wij hebben hier zo’n 6 basisscholen in de omgeving die b.v. ALLEMAAL aan realistisch rekenen doen. Wat moet je dan als ouder van een kind dat daar nog niet op school zit – anders dan kritische vragen stellen?
Je maakt ’n prioriteitenlijst, en dan is het af- en aanstrepen.
Maar het is mij lelijk tegengevallen dat er eigenlijk helemaal niet veel te kiezen is. Ja, tussen christelijk en openbaar, tussen Jenaplan, vrije school of een school met jaarklassen. Maar dan houdt ’t wel op. Op inhoud kiezen? Ik zou niet weten hoe.
In een ander “draadje” beschreef ik dezelfde ervaringen als Annemieke in dit draadje doet: ook hoogopgeleide ouders maken zich meer druk over de sfeer, de afstand en de vriendjes en redeneren vervolgens dat het ‘met de kwaliteit wel goed zit’, immers ‘de school staat goed bekend’ en ‘er gaan heel veel leerlingen naar de grote scholengemeenschap hier in de buurt’.
Een eveneens bezorgde ouder.
Ook op Beter Rekenen is hoop!
Hé geschiedenisleraar, je had toch al vernomen dat BON een Beter Rekenen conferentie gaat organiseren, voor leerkrachten én voor ouders. Als het goed is wordt het 22 november, centraal in dit land.
Er is meer nodig
Van het bestaan van de conferentie weet ik. Maar er is meer nodig (hoewel ik besef dat er altijd ergens een begin moet zijn). Maar in de gesprekken die ik heb gehad met de diverse directies is me gebleken dat je als ouder wel heel erg sterk in je schoenen moet staan en inhoudelijk/didactisch geschoold moet zijn, wil je tegen de (geloofs)stroom in kunnen roeien. Laat staan dat je een kentering teweeg kunt brengen.
Mijn (toch ook hoogopgeleide) vrouw zei me achteraf af en toe met open mond mij m’n vragen te horen stellen, die in de loop van zo’n gesprek bij me boven kwamen borrelen. En dan ben ik alleen maar een bovenbouwdocent en weet hoegenaamd niets van de basisschool.
Wat ik hierboven schreef over hoogopgeleide ouders – ik heb het ook wel eens met wat ouders bij mij uit de straat over schoolzaken. Voor hen (de automonteurs, de plaatbewerkers, de verzorgenden) zijn de discussies die we hier op ’t BON-forum voeren helemáál een ver-van-ons-bed-show. Zonder iets af te willen doen aan hun niveau of elitair over te willen komen, want ook zij maken zich druk over goede scholen. Maar hebben tegelijkertijd geen flauw idee wat er nu werkelijk gaande is, hoe zij de staat van het basisonderwijs dat hun kinderen genieten, moeten inschatten. En eerlijk gezegd weet ik dat zelf ook niet goed, zeker zolang mijn dochter zelf nog niet naar de basisschool gaat.
Slecht onderwijs is de veilige weg.
Zo lang ieder kind anti onderwijs geniet is er voor de meeste ouders natuurlijk niets aan de hand. Hun kinderen moeten de concurrentie met andere NL kinderen aan kunnen. Zo bezien is er geen probleem. En als het werkelijk economisch mis gaat in Nederland, als ons onderwijs er uiteindelijk voor zorgt dat we afzakken, dan helpt je betere opleiding je als kind ook niet zo veel. Tenzij je emigreert natuurlijk (wat bij goede wiskundigen bv wel gebeurt).
Verder heerst er in NL de angst om af te wijken van de gelijke sociale groep. Je kiest dezelfde hond, dezelfde auto en hetzelfde onderwijs als je “peergroep”
Direct daaraan gekoppeld is natuurlijk dat je voor je kind ook wenst dat hij zich opgenomen voelt in zijn peer-groep. Afwijkend onderwijs kan dat moeilijker maken.
Slecht onderwijs is dus de veilige weg. Niet eens persé de makkelijke weg, ouders hebben iha veel over voor hun kind. Het is de veilige weg. Als we nat gaan is iedereen nat.
Als afwijkend onderwijs bestond
en dat was onbetwistbaar beter, dan geloof ik wel degelijk dat ouders daarvoor zouden kiezen. Ze willen nu ook massaal het hoogste en het beste voor hun kind, zie de stormloop op de gymnasia, technasia en tweetalig VWO. Juist als het onderwijs een groot ‘land der blinden’ wordt, wil je van je kind toch op zijn minst een eenoog maken.
Ouders weten van toeten noch blazen
Klopt. Ze maken zich wel zorgen over de kwaliteit van het onderwijs, maar denken dat die gewaarborgd is als het kind zelfstandig projecten mag uitvoeren in kleine groepjes. Ze lezen wel in de krant over falend taal- en rekenonderwijs, maar gaan bij het kiezen van een basisschool af op de ‘extraatjes’: drama, Engels, Spaans. Wellicht denkt men dat als een school dat allemaal aan kan bieden, dat het met de basisvakken dan per definitie wel goed zit.
Voor middelbare scholen geldt hetzelfde. De keuze wordt bepaald op basis van sfeer (is ook inderdaad heel belangrijk!), huiswerkbegeleiding, excursies, projecten, musical. Er wordt, denk ik, als vanzelfsprekend vanuit gegaan dat zoonlief zijn wiskunde krijgt van iemand die in staat is dat vak te geven.
kennins over het onderwijs
Punt is dus dat we kennis over het onderwijs moeten overdragen aan de ouders zodat zij een goede overweging kunnen maken en wellicht dan een gelijke discussie met de schoolbesturen en onderwijskundigen aan kunnen gaan.
Maar ja, hoe doe je dat?
Een bezorgde moeder…
Misschien toch een goed punt Annemieke
Misschien is het best een goed idee dat BON ook de kritische opvattingen over het basisonderwijs gaat bundelen als voorlichting aan ouders die willen dat hun kinderen ook wat leren, omdat leren nou eenmaal het leukste is voor een kind.
Laten we eerst de Rekenconferentie even afwachten. Wie weet volgt er daarna nog een taalconferentie en dan moeten we toch al aardig wat munitie hebben.
én voor ouders.
en hoe gaan we die ouders daar heen krijgen?
conferenties worden in het algemeen bezocht door mensen die interesse hebben vanuit hun vakgebied. Mijn vrees is dus dat de alle ouders in de zaal ook leraar zullen zijn. (vrees is hier misschien een verkeerd woord, aangezien -juist- ook ouders die leraar zijn wellicht een zeer waardevolle bijdrage kunnen leveren)
Een bezorgde moeder…
Ouders
Beste Annemieke,
Ouders moeten leren er naar te vragen zoals ze dat ook doen bij andere diensten die zij inkopen. Scholen moeten gewoon openlijk aangeven wat zij doen, ook didactisch. Bij voorkeur moet de didactische visie terugkomen in de naam van de school zoals bij de vrije scholen. Het probleem is dat ouders niet gewend zijn dat zij iets moeten en kunnen kiezen bij reguliere scholen. Verder is, door het ontbreken van eindtermen, het niveau ook niet overal gelijk, ook daar valt iets te kiezen. Impliciet doen ouders dat al bij zwarte scholen.
Het is een bewustwordingsproces en dat vraagt om voorlichting. Praat er vaak en veel over en als wij dat allemaal doen dan bereiken wij al 4800 bonners * 100 bekenden per bonner = 480000 mensen.
Corgi
Vragen en kiezen
Je kunt wel vanalles vragen, maar je moet ook wat te kiezen hébben! (zie mijn voorbeeld m.b.t. realistisch rekenen).
Het is niet *realistisch* een school die het anders doet, maar 50 km verderop zit, voor je kind van 4 als school te kiezen.
Ook wat dat betreft is er nog veel te winnen.
Kunnen kiezen
Kunnen kiezen is het sleutelbegrip. Goed onderwijs is niet meer vanzelfsprekend dus ook het verkrijgen van goed onderwijs wordt iets waar je “op uit moet”. 50 Kilometer is niet realistisch maar twee scholen voorbij rijden zal straks heel normaal zijn. Nog steeds zijn er zeer veel mensen die niet in de gaten hebben wat er binnen het onderwijs gebeurd. Het is aan ons om mensen met de neus op de macabere onderwijssituatie te wijzen. In deze fase van ontkenning lopen we nog steeds het risico om als boodschapper geslachtofferd te worden, houd daar wel rekening mee. De belanghebbende bij deze onderwijssitutie blijven meedogenloos.
Corgi
Adam en Eva
Was er ook niet iets met een appel bij die twee ? In mijn herinnering was het meer een bellefleur, met rode wangen.
Die slang was wel eng. Later, in de tropen, was het altijd oppassen geblazen maar toen viel het mee.
maarten