persbericht, vanavond zondag 18 mei 2008.
Commentaar : de Nederlandse ziekte heerst even goed elders.
Opnieuw lerarenprotest in Parijs
Uitgegeven op zondag 18 mei 2008 om 20:20:24
(Novum/AP) – Tienduizenden leraren zijn zondag in Parijs de straat opgegaan uit protest tegen plannen van de regering om duizenden banen te schrappen. Het is de zoveelste verzetsactie tegen de vele hervormingen die president Nicolas Sarkozy wil doorvoeren. De politie sprak van twintigduizend demonstranten, de organisatie van 45.000.
“De regering zegt dat we niet alleen op de kwantiteit moeten letten. Maar het is een simpele rekensom. Als er banen verdwijnen, neemt het aantal leerlingen toe en heeft de kwaliteit te lijden”, zei demonstrant François Corel. Hij doceert geschiedenis en aardrijkskunde in Tournon-sur-Rhone. De regering vindt het terugdringen van de uitgaven belangrijker dan de kwaliteit van het onderwijs, zeggen de demonstranten.
De regering wil duizenden lerarenbanen schrappen als onderdeel van een omvangrijker plan om het aantal ambtenaren terug te dringen. Ambtenaren demonstreerden vorige week, leraren hebben voor volgend weekend meer acties aangekondigd. De populariteit van Sarkozy is flink gedaald.
Goed nieuws
Kunnen we binnenkort de concurrentie met de ons omringende landen weer aan
Ook ouders en leerlingen
Dit is wel interessant: in de krant van vandaag het bericht dat tienduizenden leraren, ouders en leerlingen de straat op zijn gegaan. Om te voorkomen dat de klassen net zo vol worden als in Nederland. Zouden de ouders hier ook te mobiliseren zijn? De reacties op de Telegraafsite doen vermoeden van wel.
ouders mobiliseren, leerlingen mobiliseren, docenten mobiliseren
Laat me je uit de droom helpen :
[1]
Anno 2008 (al ~ 10 of 15 jaar lang) is het onmogelijk om ouders collectief voor een onderwijs-doel te mobiliseren. Ik heb het zelf wel eens gedaan (vroeger), tegenwoordig lukt het niet. Dat was anders in de tachtiger jaren. Het tij is tegen, vooralsnog geen zicht op wending.
[2]
Ouders, grosso modo, zijn geinteresseerd in het afschuiven van hun kinderen naar een school. Dat begint met de kleuteropvang, en eindigt bij het ontvangen van het eindexamen-papiertje. Overlaten aan de kleuterjuffen, de onderwijzer, docenten. Die situatie het meest duidelijk op VMBO, wat minder op VWO. Weinig uitzonderingen. Uiteraard altijd heibel (maar individueel) als oogappel Henkie of Marietje onderweg van 3 naar 18 jaar tussen de deur komt. Wat iets anders is dan collectief mobiliseren.
[3]
Alleen leerlingen van 14, 16 jaar of ouder zijn mobilisabel ; iets meer in VWO, minder in VMBO. Omvang, motivatie : onvoldoende, geen verandering. LAKS heeft wel een mening, maar geen daadkracht. Dit zijn niet de tijden van revolutie, maar van pappen.
[4]
Er zijn immers de uiteenlopende interesses, gangs, verbanden waarin deze leerlingen gaandeweg terecht komen. Verder : individuatie, verwarring, nieuwe afleidingen, reclame, consumerism, haantjekraaien, de immense uitdaging buiten school (waarbij die binnen school mager afsteekt).
[5]
Zijn de docenten te mobiliseren ? Het antwoord is heel kort : nee. Meer gespecificeerd : nog niet. Kijk rond : pappen met OCW (de laatste loons”verhoging”) ; de verdeel- en heers-politiek op hoog nivo ; angst ; geen animo voor onrust, noch in de klas noch tussen collegas ; en zo meer.
Docenten zijn geen kuddedieren, ze denken individueel (zo hoort het ook). Hun meningen vliegen uiteen, het uitdijend heelal, een gemeenschappelijke basis ?
Ik wil het je niet tegen maken, integendeel, het uitzicht op verandering moet realistisch zijn. Misschien van onder af : kleine scholen, in kleinere kring bijvoorbeeld.
maarten