Ik dacht dat ik alle vormen van onderwijs (mede door BON) kende, maar ik heb voor mij weer een novum gevonden “Fasen onderwijs”, volgens mij is dit ook weer een vorm van CGO, adpatief onderwijs of hoe je het ook allemaal wil noemen.
Zie de opmerking bij fase 6 t/m 16:
“Kinderen krijgen deels de vrijheid om zelf te bepalen of zij deze instructie ook nodig hebben”.
Zie hier de volledige omschrijving van:
FASENONDERWIJS
In de afgelopen jaren heeft het team van onze school geconstateerd dat de verschillen tussen kinderen steeds groter werden. Dit heeft deels te maken met het beleid om kinderen minder snel te verwijzen naar speciale scholen voor basisonderwijs.
Deels heeft het ook te maken met het feit dat kinderen steeds jonger de mogelijkheden krijgen om zich te ontwikkelen
Daarnaast hebben we een steeds beter ontwikkeld systeem om leerlingen te volgen in hun ontwikkeling.
Al die (geconstateerde) verschillen tussen kinderen hebben bij ons geleid tot de keuze om kinderen les te gaan geven binnen het systeem van fasenonderwijs. In het kort houdt dit in dat kinderen niet meer in 8 jaargroepen les krijgen maar in 16 fasen van een half jaar.
Fasenonderwijs is een nieuwe manier van organiseren van ons onderwijs. Diverse scholen in Nederland werken al met het systeem van fasenonderwijs. Op onze school hebben we daar onze eigen invulling aan gegeven. Dat ziet er als volgt uit:
Fase 1-2-3 is een groep met verschillende leeftijden. Hier kunnen kleuters, tot ze 5 ½ jaar oud zijn, kleuter zijn en al spelenderwijs leren.
Fase 4-5 is de overgang van spelend leren naar leren via instructie op diverse manieren. Uitgangspunt van de school is dat fase 4-5 bij elkaar in een lokaal zitten. Dit is essentieel voor de kinderen om ook daadwerkelijk de “overgang” te ervaren. In fase 4 zitten kinderen van 5 ½ tot 6 jaar oud. Die mogen meedoen met de lessen van fase 5. Kinderen in fase 4 hebben echter ook veel mogelijkheden om zich verder te ontwikkelen op een spelende manier. Kinderen in fase 5 (vh eerste helft groep 3) zijn 6 tot 6 ½ jaar oud. Zij krijgen groepsinstructie. Daarnaast krijgen zij nog veel mogelijkheden om te “spelen” en tijdens dat spelen te leren. Door deze aanpak creëren we een geleidelijke overgang in de manier van leren.
Fase 6 t/m 16 zijn de fasen waarin steeds meer vakken worden aangeboden. De wereld van de kinderen wordt steeds groter en daar wordt het lesprogramma op aangepast. Op vaste momenten van de dag krijgen de kinderen instructie over de lesstof. Kinderen krijgen deels de vrijheid om zelf te bepalen of zij deze instructie ook nodig hebben. De kinderen wordt geleerd om hierin keuzes te maken. Hierdoor leren kinderen ook dat ze niet alle instructie nodig hebben om tot een bepaalde oplossing te komen. Maar ze leren ook dat ze soms juist extra instructie nodig hebben. Daarover zijn de leerkracht en het kind in gesprek. Voor alle fasen geldt uiteraard dat de kerndoelen van het basisonderwijs gehaald dienen te worden. Zij vormen het uitgangspunt van de lessen die worden gegeven.
Overigens dient te worden opgemerkt dat leeftijden indicatief zijn. De ontwikkeling van het kind op sociaal emotioneel terrein alsmede de ontwikkeling op cognitief gebied is maatgevend voor de overstap naar de volgende fase.
In 2005 zijn we gestart met deze manier van lesgeven. We zijn gestart met de fase 1 t/m 3 en fase 4/5. In januari 2006 is daar de fase 6 bijgekomen. Per half jaar zal dit verder worden uitgebreid, totdat we in januari 2011 onze eerste fase 16 zullen hebben, die dan in juli 2011 de school zal verlaten als fase 16. In januari 2012 zal onze eerste fase 16+ worden gevormd.
Het fasenonderwijs zal dus de school ingroeien en het onderwijs in groepen zal de school uitgroeien. De voordelen van het fasenonderwijs, die ook verderop nog beschreven worden, worden voor een groot deel nu ook al gerealiseerd in de groepen
Spectrum Lelystad
Bron: www.spectrum-lelystad.nl/informatie/fasenonderwijs
voordelen van het fasenonderwijs
‘De voordelen van het fasenonderwijs, die ook verderop nog beschreven worden, worden voor een groot deel nu ook al gerealiseerd in de groepen.’ Over de nadelen hebben we het later wel. Après nous la déluge.
la déluge
Het idee is niet nieuw en het kan ook uitstekend werken maar ..
Er moeten gemotiveerde docenten zijn die ook nog wat weten en er bij kunnen leren
En vooral genoeg.
En dat kost geld dat al gauw op gaat aan ….
Mijn gedachten gingen naar het klassieke dorpsschooltje met de klassieke meester.
Van dat soort mensen van die kwaliteit heb je er genoeg nodig en die moet je dus ook in dienst zien te houden En dan ook nog als direct onderwijsgevende.
Mijn zoon had in groep acht
Mijn zoon had in groep acht een meester van de kweekschool. Mijn dochter nu in groep 8 een juf van de PABO. Een verschil van dag en nacht. Mijn zoon heeft bij aantreden op het VO een veel grotere voorsprong gekregen dan op grond van intelligentieverschil is te verklaren. Zo heeft hij de eerste 2 jaar nooit geschiedenistoetsen hoeven voorbereiden (wist alles al) en komt als dyslect met prima cijfers thuis. Mijn dochter krijgt niet eens de kerndoelen bij geschiedenis (boft ze nog dat mama bijwerkt). Toch liever een onderlegde Kweekschoolmeester dan het liefste PABO-juffie. Het zijn toch de mensen met hun scholing die het onderwijs maken.
Komen we weer bij…
…de feminisering van het onderwijs.
Een Kweekschooljuf is ook
Een Kweekschooljuf is ook goed hoor. In de eerste plaats inhoudelijk bekwaam en dan lief maar niet te lief….
Wat is het verschil?
Een jaar bestaat uit twee semesters.
Is fasenonderwijs hetzelfde als semesteronderwijs en dus gewoon onderwijs?
Is het slechts een woordspelletje of zit er meer achter?
zieligheidszoekers
Het lijkt er op dat de overstap van het kleuterschap naar de volgend levensfase (of te wel van groep 2 naar groep 3) wat gemakkelijker en meer kindvriendelijk wordt gemaakt. Men zoekt problemen zodat men met een leuke oplossing kan komen. Zo wordt na de afsluitende CITO-toets vaak een SO-les gesimuleerd.
Seger Weehuizen
‘Leren van mislukkingen past binnen Het nieuwe leren’
Jozef Kok (adviseur van de KPC groep) over de mislukking van de tweede fase:
“Ga eerst eens na waarom dat is mislukt en zoek daarbij vooral naar oorzaken die binnen je eigen bereik liggen. Leren van mislukkingen past binnen Het nieuwe leren.”
Jochem Veenboer (Biologie docent op een VMBO school), *hier*:
“Waarom leren onderwijsvernieuwers dan niet van mislukkingen, maar stapelen ze gewoon mislukking op mislukking ?
Als verschillende onderzoeken aantonen dat de leerlingen hier om een fysieke reden, nog niet volledig ontwikkelde hersenen, niet klaar voor zijn, dan kunnen we hier lang of kort over discussiëren en op zoek gaan naar waarom het mislukt. Het blijft mij een raadsel waarom dit soort onderzoek niet gedaan wordt voordat men onderwijsvernieuwingen in elkaar gaat zetten.”
Leren van mislukkingen…
…je kan ook eerst nadenken voor je wat doet.
Hals
Nadenken voor je wat doet past niet bij Het Nieuwe Leren.
Bij het nieuwe leren…
.. wordt achteraf nagedacht. En dat heet dan reflecteren.
verdorie
geven ze aan het woord reflectie dan ook al een eigen betekenis?
Het lijkt wel een virus!
Ik zou zeggen dat zij met “reflecteren” bedoelen: bedenken van smoezen zonder goed na te denken
of: zich afvragen in wiens dienst ze nu weer wat werkelijkheid kunnen bedenken en op de markt kunnen gooien.
Reflecteren is toch echt een wat serieusere bezigheid.
Dus ook hier: Ze eigenen zich de werkelijkheid toe en plakken er mooie woorden op! (Ze zijn heel trouw aan hun eigen HNL-principes)
Ik citeer mezelf uit een andere draad: vakbekwame mensen noemen het: oplichters, beunhazen en prutsers. (in hun woorden respectievelijk: “creativiteit”, “vernieuwing” en “iets waar we later heel goed op gaan reflecteren”).
16 semesters ipv 8 basisjaren
Het inkorten van het schooljaar tot bv een semester
(en dan dus 16 semesters ipv 8 basisjaren); is daar ooit iets mee gedaan
Het zou….
??
Fasenonderwijs: veel voordelen
Hoewel dit soort veranderingen voorzichtig uitgeprobeerd moeten worden en kritisch geëvalueerd, alvorens het breder verspreid wordt, ben ik redelijk positief. Ik ken een school waar al lang met dit model gewerkt wordt. Zij zijn echt enthousiast.
Voor zover ik begrepen heb betekenen die fasen inderdaad niets anders dan halve schooljaren. Dat heeft evenwel interessante mogelijkheden. Zo hoeft iemand niet meer een heel jaar te ‘blijven zitten’, maar kan gewoon een bepaalde fase (een half schooljaar) overdoen. Ook bij kinderen die iets moeten overslaan, wegens slimheid, kan een half jaar overslaan beter werken dan een heel jaar.
Waar ik niet precies achter ben zijn de kriteria voor overgang naar de volgende fase (of juist niet). Ik naam aan dat dit om concreet waarneembare kennis en vaardigheden ging.
Volgens mij heeft fasenonderwijs op geen enkele manier iets te maken met Nieuw Leren. Je kunt dat er ook bij stoppen, maar dan gaat het om iets anders.
‘Leerlingen leren meer van het web ….’
Jozef Kok, lector Fontys Hogescholen* Kenmerken van nieuwe leerarrangementen*:
Als belangrijk voordeel van deze nieuwe leerarrangementen lezen we:
“Meer leren van het web en van elkaar en minder leren van inhoudsexperts”
het is zo eenvoudig
Als deze goeroes nieuwe aanpakken en doelen bedenken voor onderwijs, dan moeten ze eenvoudigweg onderzoeken of de leerlingen hierdoor meer relevante dingen leren voor het uitoefenen van een beroep en om als persoon zinvol in de samenleving te kunnen functioneren. En als ze dat niet keihard kunnen aantonen, moet hen het zwijgen worden opgelegd. Aan al deze voorwaarden om mislukkingen te voorkomen wordt niet voldaan en ze worden niet gecontroleerd. Zelfs het enige puntje van hoop, dat leerlingen systematisch “enthousiaster” op school zijn, blijkt niet houdbaar.
Het gevolg is dat onderwijs wat wel werkte (misschien niet perfect is) om zeep wordt geholpen, leerlingen niets zinvols leren en voor de gek worden gehouden met iets dat schijnbaar “leuk” is, maar hen niet kan boeien omdat het niets voorstelt. De samenleving wordt opgescheept met domme leerlingen, die geen bagage hebben, een waardeloos diploma meekrijgen en die zich op school vooral hebben leren te vervelen. Een lastige idolsgeneratie, zonder iets van eigenwaarde, die hooguit kan dromen van dat “het geluk” je een keer in de schoot geworpen wordt en verder een zinloos bestaan.
“Iedereen kansloos” is de tekst op het bureaublad van de laptops van het KPC.