Misschien heb ik het gemist, maar een vraag die door BON zou moeten worden beantwoord is: hoe moet de organisatie van een school worden ingericht? De school uit mijn herinnering had weinig organisatie nodig. De leerstof lag redelijk vast. Voor de verschillende onderdelen van deze leerstof waren leraren aanwezig, die zich een superieure kennis of kunde van het desbetreffende onderdeel in een adequate opleiding daarvoor hadden eigen gemaakt. Een primus inter pares van de leraren was het hoofd of de rector, die naast zijn eigen lessen verantwoordelijk was voor de coordinatie en ondersteuning van het leraren team. Leraren werden beloond overeenkomstig de verworven deskundigheid, waarvoor door de overheid salarisschalen waren vastgesteld. De kwaliteit van het onderwijs werd bewaakt in examens, die mede werden afgenomen door deskundigen, landelijk aangewezen door het bevoegde gezag, niet verbonden met de school van de te examineren leerlingen.
Uit de vele berichten uit het hedendaagse onderwijs begrijp ik dat thans scholen zijn georganiseerd volgens management principes, tot en met een streven naar betere kwaliteit via prestatiebeloningen: het recept om het goed functioneren van een team aan te tasten.
Wat is de organisatie, die BON voor ogen staat?
Reacties zijn gesloten.
Ik weet niet wat BON voor ogen staat…
..volgens mij een zo eenvoudig mogelijke organisatie, zoals je boven hebt geschetst, zonder die managementprincipes en zonder de prestatiebeloning, omdat die maar leidt tot ruzies in de docentenkamer.
En zonder….
….al die managers die je nodig hebt om volgens managersprincipes te werk te gaan!
Beste Hans
Wat BON voor ogen staat moet je natuurlijk aan het bestuur vragen en niet als vraag op het forum deponeren. Maar ik denk dat de school uit jouw herinnering is hoe BON denkt dat de organisatie van een school moet zijn. Het is zeker hoe ik denk dat de organisatie van een school moet zijn.
De herinnering van een leerling?
Ik neem aan dat Besseling het heeft over zijn herinneringen als leerling. Ik loop met dezelfde herinneringen rond, maar je hebt als leerling natuurlijk maar ten dele zicht op wat er zich, achter de schermen, in de organisatie afspeelt.
Wel kan je vaststellen hoeveel niet-lesgevende functionarissen er rondlopen, en óók merk je wel of de organisatie goed loopt of niet. En als jij het niet merkt, dan hoor je het wel van je klasgenoten.
Deze vraag stelde ik ook op 31 oktober 2006
zie:
www.beteronderwijsnederland.nl/?q=node/711
Historia vitae magistra
Nomenklatura
dat zal moeilijk worden, de manager is als een virus de school binnengetreden en celdeling van de manager gaat snel, ieder jaar dus meer managers.
Die willen hun plekje echt niet opgeven hoor en als je ze tegenwerkt dreig de door de Lumpsum regeling net zoals ik in de WW te komen.
Er is inmiddels een grote nomenklatura en die raak je niet zo snel kwijt, ja door een revolutie, maar daar zijn Hollanders nooit zo sterk in, wij blijven toch een beetje polderen, als sinds Leeghwater.
Zie ook
en.wikipedia.org/wiki/Nomenklatura
Je zal er mee moeten leren leven, net zoals met de heer Plasterk, onze excellentie.
Zie ook
nl.wikipedia.org/wiki/Excellentie
.
Ideale organisatie ?
Ik wil me hier even beperken tot het middelbaar en hoger beroepsonderwijs. Sinds de fusiegolf in de afgelopen decennia zijn kleine, als professionele organisaties georganiseerde scholen opgenomen in grote, complexe bureaucratische lijnorganisaties en zijn de gezags- en machtsverhoudingen ingrijpend veranderd. Professionals zijn in een afhankelijkheidsrelatie t.o.v. besturen en management terecht gekomen terwijl de medezeggenschap in veel gevallen niet meer dan een wassen neus is gebleken. Bestuur en management zijn de stuwende krachten achter onderwijsdidaktische en organisatorische hervormingen geweest terwijl docenten lijdzaam toe zagen of zich lieten inpasen in de nieuwe organisatievormen. Als je hierin verandering/verbetering wilt aanbrengen moet enige aktie ondernomen worden. Bijv. door de concrete situatie van een school of onderwijsorganisatie te toetsen aan de BON criteria. Dit kan je doen door, liefst met meerderen, een analyse te maken en daaruit voortvloeiende aanbevelingen tot verbetering met enige kracht aan te bieden aan bestuur/management/medezeggenschapsraad. Je kunt het ook nog via de vakbonden proberen te spelen of politieke druk uitoefenen samen met BON of andere pressiegroepen. Meer mogelijkheden zie ik niet.
alles is al helder
De beste manier is om de monopoliepositie van de onderwijsnomenklatoera te ondergraven. Jammer genoeg maakt deze nomenklatoera deel uit van een veel grotere nomenklatoera waarvan ook veel politici deel uitmaken. Het probleem zit hem in de ongeínteresserdheid en onwetendheid van de kiezer. Volgens mij hoeven er geen analyses meer gemaakt te worden en hoeven er ook geen aanbevelingen worden opgesteld. Alles is duidelijk. Wel zou BON (verder) een strategie kunnen ontwikkelen en tactieken kunnen bedenken. Het afwijzen door de kiezer van de Europese grondwet was een goed voorteken omdat de kiezer hiermee zijn algemene onvrede tot uitdrukking bracht. Het afwijzen va de Europese Grondwet was ook een afwijzing van almacht en onbegrijpelijke mooipraterij. Het gaat nu vooral om de strategie van de propaganda.
Seger Weehuizen
Europese grondwet
Een beetje een ongelukkige vergelijking Seger. Die Europese grondwet gaat door ons parlement een aantal jaar na dat referendum gewoon aangenomen worden. Een beter voorbeeld dat de politiek schijt heeft aan de kiezer is er niet. En revolutie zie ik niet uitbreken, dus de kiezer slikt deze belediging gewoon.
alles is helder & europese grondwet
ad : Seger en Mark79
De revolutie zal niet uitbreken, het volk is ‘appeased’ en de kiezer niet geinteresseerd. Hoe dan wel ?
Door de ouders. De ouders zijn diegenen die iets willen, al is het maar voor hun kinderen. Daar zit een gevoelige hefboom.
De ouders betrekken bij de scholen waar hun kinderen op zitten. Dus niet alleen de MZR of een een-tweetje met de leraar (m/v) als er bijna iets mis gaat.
Maar ook maandelijks (tweemaandelijks voor ‘druk bezette’ ouders – dit bedoel ik ironisch) een ouderavond voor elke klas, en pressie op de ouders om aanwezig te zijn.
De leraren vertellen dan over de klas, of over wat dan ook, wat er van de leerlingen verwacht wordt, prestaties, rapport, kansen.
Welke gelijktijdige condities ?
Schoolleiding en docenten, die de ouders serieus nemen, betrokken bij de school en bij klachten (er zijn altijd klachten), continu overleg (aanstelling van een leraar, orde, regels, financien), ze mogen bemiddelen of wat dan ook.
Ouders zijn niet geinteresseerd in de structuur van hun school – behalve als de school kleinschalig is, en ze zich gehoord voelen. Ouders in het bestuur zetten.
Wat moet er dus (ook) gebeuren :
[1] De grote school organisaties ontmantelen – dat begint via een beperkt financieel voordeel, klein stimuleren dus.
[2] Kleine scholen zijn 200 tot 1000 leerlingen. De docenten kennen de leerlingen !
[3] Het schoolbudget wordt gedifferentieerd in een docenten-deel en een ondersteun-deel (directeur, administratie, gebouw, onderwijs-ondersteunend, neven-taken, ouder activiteiten, sport). Het ondersteunend deel krijgt een cap van, zeg, 20 procent (exclusief gebouw onderhoud).
[4] De scholen activeren ouders, door gerelateerde activiteiten/ taken bij de ouders leggen, of ook door faciliteren van buurt/regio activiteiten van niet aan de school gerelateerde groepen/instellingen. Voor mijn part zelfs inburgering of stads-voorlichting of andere ambtenaar-illusies.
maarten
lak hebben aan/moed tonen
De uitslag van het referendum werd (door wie?) geïnterpreteerd als het resultaat van het uitbrengen van proteststemmen vanuit algemene onvrede met het overheidsbeleid. Je zou het aannemen van de van versieringen ontdane “grondwet” net zo goed als een daad van moed en verantwoordelijkheidszin van de politici kunnen zien. Met de economische opkomst van Azië wacht ons zwaar economisch weer en eendracht maakt macht tegen de nieuwe weergoden. Politici neem je verantwoordelijkheid! Het wachten is nu op een ongebonden iemand met het Charisma van Pim Fortuyn die in staat is om binnenslands noodzakelijke veranderingen door te voeren.
Seger Weehuizen