Noodklok luidt voor MBO
In de luwte van de Dijsselbloem-storm, verstoken van licht en geluid, schuw voor elke bemoeienis timmert het Middelbaar Beroeps Onderwijs verder aan de “nieuwe leren” weg. Wars van alle waarschuwingsborden “pas op: doodlopende weg” sturen de ROC bestuurderen het onderwijsvehikel naar de rand van de afgrond.
Deze week oreerde de nieuwe voorzitter van de MBO-raad zijn onnozelheden de ether in. “Een MBO-er hoeft geen diploma, immers zonder diploma heeft de deelnemer bijna onmiddellijk nadat hij de school verlaat een arbeidsplaats”. Hij is er nog trots op ook.
Jongeren stromen “diplomaloos” door van VMBO naar MBO, sluiten “diplomaloos” hun MBO opleiding af en gaan aan het werk. Als ze dan toch onverwacht werkeloos worden, doordat de economie inzakt of een Hongaarse, Bulgaarse, Letse, Poolse of Duitse werkkracht goedkoper is en méér vakkennis heeft dan een certificaat samenwerken, googlen, vergaderen, reflecteren, feedbacken en lullen-uit-de-nek, is de boot aan.
Op het inschrijvingsformulier van het CWI kan hij of zij dan onder het kopje “behaalde diploma’s” met zekere trots “basisonderwijs” schrijven. De 4 overige stippellijntjes blijven angstvallig leeg.
In het MBO wordt in 2010 het competentiegericht onderwijs ingevoerd. Vakken zoals taal, wiskunde en natuurkunde zijn samen met de docenten uit het curriculum verdwenen, in al de vernieuwingsdrift gaan de bestuurderen er van uit dat deze kennis tijdens de uitoefening van de beroepspraktijkvorming, een sjiek woord voor stage, verworven wordt.
ROC’s zijn verworden tot veredelde uitzendbureau’s die héél goedkope werkkrachten leveren aan het alsmaar zeurende bedrijfsleven. De deelnemer –er is al lang geen sprake meer van leerling-, loopt twee volle dagen per week stage, onbetaald. De rest van de tijd houdt hij zich ledig met de “vakken” samenwerken, hoe-zit-ik-een-vergadering-voor, feedbacken, en presenteren en als hij geluk heeft zijn er nog een paar ‘ouderwetse docenten’ die een leuke “workshop” verzorgen.
Absenteïsme behoort niet meer tot de vocabulaire van de onderwijsinstellingen. Wel zo gemakkelijk, er is geen registratie nodig en het aantal voortijdige schoolverlaters smelt, op papier, als sneeuw voor de zon. Ondertussen zitten de onderwijs-werkgevers aan tafel met de bedrijfs-werkgevers en debatteren hoe de geldpotten die uitgeloofd worden voor het opleiden en tewerkstellen van het allochtone deel van de bevolking, eerlijk verdeeld kunnen worden. Hoe groot wordt het “opleidingsdeel”? Hoeveel miljoenen kunnen er naar het bedrijfsleven en op welke manier kan de minister onder druk gezet worden om de potten nog wat bij te vullen?
De middelbare beroepsopleiding is wat betreft het opleidingsdeel op sterven na dood. Bevoegde docenten zijn dank zij reorganisaties, zij-instromers en intimidatie, op een enkeling na, volledig verdwenen. De MBO-er wordt gecoacht en begeleid door een andere MBO-er. Van een lerarentekort is in deze tak van onderwijs geen sprake omdat er geen docenten meer nodig zijn. Examens zijn al een tijdje geleden als een “persona non grata” overboord gegooid, afgevoerd en vervangen door portfolio’s en werkstukken waarbij minimale kennis van “knip en plakwerk” het enige criterium is. Leerlingen worden beoordeeld op meegaandheid, mooipraterij, aangepaste kleding en opgaan in de grijze massa.
De noodklok luidt over het Middelbaar Beroeps Onderwijs, maar niet lang meer. Als minister en staatsecretaresse niet ingrijpen, zal in 2010 het sinistere en zware geluid van de doodsklok, het gejuich in de talloze bestuurderskantoren, overstemmen
Sjeekspier
Zo, die is kwaad!
Zo, die is kwaad! En terecht!
Juist de meest kwetsbare delen van de Nederlandse leerlingpopulatie worden afgescheept met inferieur onderwijs. Fijn dat hun ouders toch niet in staat zijn om juridische stappen te ondernemen. Gelukkig dat ze ook in de voorafgaande tijd al niet hebben leren lezen en schrijven, zodat ze niet weten wat hen allemaal wordt misgund. We schaven hun straatgewoontes een beetje bij en dán: aan het werk! Zolang de economie tenminste om ongeschoolde krachten zit te springen. Daarna zien we wel weer verder.
Het beeld van een situatie van lang geleden doemt (niet alleen bij mij) op: De werkgever en de schoolmanager praten met elkaar: Hé joh, hou jij ze dom, dan hou ik ze arm. De énig mogelijke kans op zelfrespect en een goede carrière wordt deze jongeren onthouden.
Ik hoorde zelfs al van MBO-scholen die de werkgever aan de SCHOOL laten betalen voor de ‘stage’ die geboden wordt. Ze doen toch immers productief werk?
Geheel juist, Hinke
Zo is het, en dan heb je de mensen die hierover wat doorleuteren en er schande over spreken, en je hebt mensen die er ziek van worden. Geef mij de laatsten maar.
Willem Smit
bedrijven betalen voor stage aan de school?
Hinke,
Heb je hier meer gegevens over? Als je dat hard kunt maken, dan is het uitermate belangrijk dit aan de kaak te stellen. Dergelijke praktijken zullen bij bijna iedereen, links of rechts walging oproepen. Als we dit openbaar kunnen maken, dan is er meteen een enorme aandacht voor de ellende bij MBO scholen.
Het horizon college (zie het artikel van Harm in NRC) schijnt ook fikse publiciteit op te leveren. Met dergelijke excessen erbij wordt volslagen duidelijk met wat voor slag bestuurders we van doen hebben.
bedrijven laten betalen
1945,
Ik heb persoonlijk meegemaakt dat het ROC Oost Nederland eind jaren negentig/jaar 2000 1,5 gulden per uur stagevergoeding aan een bedrijf vroeg voor leerlingen die bij een bedrijf stage liepen. Argument: onkostenvergoeding (kilometervergoeding) voor docenten die twee maal op bezoek (op het bedrijf) komen bij de leerling.
Rekensom:
4 klassen * (gem.) 25 leerlingen * 20 weken stage * 40 uur per week * 1,5 gulden = 120000 gulden. Kassa!!
En dit waren alleen nog maar de derdejaars. De tweedejaars gingen 10 weken op stage en de eerstejaars gingen 5 weken op stage.
Ieder keer weer denk je dat het niet veel gekker kan
En ieder keer weer blijk je je te vergissen.
– De MBOs worden gewoon door de overheid betaald voor hun aandeel in de stage van leerlingen.
– De docenten krijgen een absolute minimale km vergoeding. die is minder dan de anwb norm en de reistijd wordt vaak niet meegenomen. Als de bedrijven al zouden betalen voor km vergoeding dan toch zeker aan de docenten en niet aan de opleiding.
En ineens weet je het: je wordt MBO baas. De betalingen komen dan drie keer op je af.
Meer voorbeelden nog, geachte forumleden?
Dan rest ons alleen nog maar…
…*dit*.
Spijker op de Kop !
Geweldig stuk weer van Sjeekspier. Geeft precies weer wat er op dit moment speelt in het MBO. Docenten moeten er zorg voor dragen dat dit vehikel (= CGO) in 2010 ingevoerd kan worden. Maar staan ze er zelf ook achter ..? Nee dus. Hoezo meer zeggenschap voor docenten in het onderwijs. De bewindslieden hebben blijkbaar niets geleerd van al die rapporten, stakingen, onrust onder docenten (zie ook het stukje ‘Van Dijsselbloem doof en/of blind ?’ )
Vraag is wat we er aan kunnen doen ? Hoe kunnen we het MBO-onderwijs en de studenten verhoeden voor deze waanzin die doorgedrukt wordt ? De (komende ?) stakingen zullen weinig soelaas bieden. Misschien dat we er een procentje meer eindejaarsvergoeding uit kunnen slepen…..
Hebben jullie ideeën ??
Een tweede front openen
Mijn insteek als ouder is: politici, paedagogen en schoolbesturen mogen allerlei rare dingen bedenken als ik en andere ouders maar iets kunnen kiezen waar we vertrouwen in hebben. MBO-scholen met CGL? Prima, hoor! Als wij onze kinderen nog maar naar een oude degelijke vakschool mogen sturen! Grote scholengemeenschappen waar kennis, cultuur en denken laag gewaardeerd worden? Uitstekend, ze gaan hun gang maar! Maar als mijn kind een duidelijk VWO-kind is wil ik hem kunnen sturen naar een school waar die wel belangrijk zijn, zoals een Zelfstandig Gymnasium. En die rare realistische “wiskunde” moet verdwijnen, die hoort in het VWO niet thuis. Ouders moeten vrijheid van keuze krijgen. De ouders in Den Helder zijn nu zo blij dat ze hun kinderen naar een afgescheiden MAVO kunnen sturen dat ze over HNL niet zullen zeuren. jammer! De ouders van de uitgelote Gymnasiumleerlingen denken vaak alleen aan hun eigen kind en organiseren zich niet om op te komen voor vrije schoolkeuze voor ouders. Treurig! We moeten de ouders overhalen om op te komen voor de vrijheid van keuze voor ALLE ouders. Zelfs voor niet-goed-wijs-scholen. Ik roep daarom alle docent-leden van BON op om zo vaak als dat mogelijk is ouders te wijzen op het bestaan van BON, hen te stimuleren daarvan lid te worden en hen duidelijk maken dat BON de uitvalsbasis kan worden van een ouderfront in de strijd om beter Onderwijs.
Seger Weehuizen
Jehovah’s Getuigen
We zullen als Jehovah’s Getuigen langs de deuren gaan:-)
prediken is ook een vak
Je ijver is te prijzen. Als dat maar niet ten detrimente van de efficiency gaat. Maar weinig mensen aanvaarden de getuigenis van Jehova op de drempel van hun woning! Maar er is wel zoiets als ouderspreekuur. Maar wel voorzichtig zijn!
Seger Weehuizen
Plasterk en MBO
Plasterk: “Het CGO moet een eerlijke kans krijgen in het MBO. Het vakgerichte, verkokerde onderwijs heeft ook zijn nadelen.”
Maar niet heus: Ik leg hem dit maar in de mond. Maar zouden we verbaasd opkijken als excellentie Ronald dergelijke uitspraken deed?
Geen student op het MBO
Beste ovattion,
Ook al hopen de CVB’s van de MBO’s hun eigen status op te krikken door de leerlingen studenten te noemen; dat is onzin. Het zijn deelnemers (niveau 1 en 2) of leerlingen (niveau 3 en 4). Student ben je als je op de universiteit zit, nou ja Ok, eventueel HBO is ook nog best.
oppassen
Kun je nagaan Hinke, zelfs ik wordt al ‘besmet’ met het ‘opwaardeervirus’ van de CvB’s . Ik moet oppassen dus..
Media en MBO
Het MBO klaagt over de geringe en vaak negatieve aandacht die ze krijgt van de media.
Peter ter Horst (journalist NOVA), *hier*:
“Als een onderwijs instelling bestuurders heeft die dichter bij de politiek staan dan bij de werkvloer, dan helpt dat niet in de goede richting. Ik vind het mbo in het algemeen niet heel uitnodigend voor de media. In de praktijk merk je zelfs dat onderwijsinstellingen bang zijn voor journalisten.
De professionals binnen de school hebben vaak wel een mening en willen hun hart ook wel luchten, maar krijgen van het management geen toestemming om met journalisten te spreken, uit angst dat het ten koste gaat van de goede naam van de school.”