Niemand zo aardig als hij

Niemand zo aardig als hij

De Amerikaanse presidentskandidaat Barack Obama houdt zijn aanhangers voor dat zij wel degelijk iets kunnen veranderen aan de huidige situatie in hun land: ‘Yes, you can!’
Of er in Nederland iets gaat veranderen in het onderwijsbeleid is nog maar de vraag. Het rapport Dijsselbloem kwam met heel duidelijke conclusies die veel aandacht kregen maar verder? Beatrijs Ritsema schreef in HP/De Tijd van 29 februari: ‘Je zou commotie en woede in het veld verwachten over een toch behoorlijk incriminerend rapport, maar nee, men veerde mee, alsof iemand anders er van langs kreeg. Dit kan maar één ding betekenen: niemand van de betrokkenen (leraren, schoolleiders, onderwijsmanagers, beleidsbepalende koepels, ambtenaren, ex-staatssecretarissen of ministers) voelt zich aangesproken. De conclusies worden voor kennisgeving aangenomen.’
Het ligt niet aan de media en aan de journalisten. Die hebben in het algemeen heel goed laten zien wat eraan schort in het onderwijs. In NRC Handelsblad van 9 maart een interview met zes oud-scholieren die behoorden tot de eerste lichting van de Tweede Fase. Ze vinden het allemaal jammer dat de Tweede Fase zo slecht is ingevoerd. Daar zijn ze nu slachtoffer van zeggen ze. Ze hebben onvoldoende leren rekenen, schrijven en spellen. Vreemde talen hebben ze niet leren spreken. Floortje, die civiele techniek studeert aan de Universiteit Twente, zegt: ‘Bij ons is er voor wiskunde een instaptoets ingevoerd om te kijken welke mensen worden bijgespijkerd. Bleek dat 99 procent de toets niet haalde. Nu wordt iedereen standaard bijgespijkerd.’
Mirthe, die Nederlands studeert: ‘Bij ons haalt ruim de helft van de eerstejaars de toets voor grammatica niet in één keer. Ik denk niet dat het niveau altijd zo laag geweest is, op de universiteit.’ Tenslotte: ‘Er komen nu docenten in het onderwijs die zelf zijn opgeleid met de Tweede Fase. Ik ben benieuwd hoe dat uitpakt.’
Je zou denken dat er meer dan voldoende bewijsmateriaal –‘evidence’- is om snel tot forse maatregelen over te gaan. Maar daar blijkt heel weinig van. De ‘onderwijsspecialisten’ in de Tweede Kamer hebben toch maar besloten om een heleboel geld uit te trekken voor gratis schoolboeken ‘omdat het in het regeerakkoord staat’.
In het Onderwijsblad van de AOb , relativeert de belangrijkste woordvoerder van de grootste onderwijsbond van ons land op een schaamteloze manier de door de commissie Dijsselbloem geconstateerde niveaudaling: ‘En of Nederland nu op plaats drie of tien staat is leuk voor een lijstje in de krant, maar belangrijker is dat de Nederlandse leerlingen steeds weer behoren tot de kopgroep van de tien significant beter presterende landen. Misschien zijn er zorgen maar het Nederlands onderwijs behoort nog steeds bij de wereldtop.’
Veel meer begrip voor de klachten heeft minister Plasterk . Afgelopen week reageerde hij nog uiterst sympathiek op vragen naar aanleiding van het feit dat er bijna niets meer over is van het literatuuronderwijs in vwo en havo. Dat moest beter, de leraar moest daar ook ruimte voor krijgen, zo vond hij. Buitengewoon aimabel, niemand zo aardig als hij. Maar dan?

Cornelis Verhage

5 Reacties

  1. Polderen in vette klei
    Daaruit valt niet te ontsnappen.

    Anders dan in de VS is er hier een zuigend maatschappelijk middenveld dat politiek wordt aangestuurd door polderende coalities en waarbij de mensen vertikaal en horizontaal (en in de tijd) met elkaar verbonden zijn. De vakbondsman wordt kamerlid of andersom, de inspecteur wordt PO raad voorzitter, de CvB raadsleden van de ene hogeschool (HvA) worden bij de andere (HvU en HAN) CvB voorzitter. De vakbondsvoorzitter wordt dan weer HBO raad voorzitter en straks natuurlijk MP. De burgemeester in Leeuwarden wordt dan weer CvB voorzitter in Amsterdam.

    Dat vormt een kleilaag die ongekend is in de westerse wereld. Met aardig zijn breek je daar niet doorheen. Met onaardig zijn ook niet overigens.

    Je brengt alleen veranderingen als het voor die kleilaag aantrekkelijk wordt om te veranderen. Niet als het maatschappelijk nuttig of nodig is. Zoals vaker opgemerkt, als de voederbakken worden verplaatst.

    Er moeten dus financiele prikkels komen om zich anders te gedragen, om bijvoorbeeld schaalverkleining in te voeren, om bijvoorbeeld weer academici te laten participeren in het onderwijs. Financiele prikkels voor de kleilaag wel te verstaan, zij bepalen wat er gebeurt.

    En de politiek verplaatst alleen voederbakken als ze daardoor eerder gekozen worden dan zonder die handeling. Als ze daardoor machtig blijven.

    En wij: wij roepen voort in duidelijke taal en met niet te ontkennen argumenten. Dat heeft effect, juist omdat onze argumentatie zo eenvoudig is.

    • polderen – ironisch, maar een goed idee
      wij, polderlandernederlanders hebben altijd veel voordeel gehad (de gouden eeuw) door buitengaats te gaan vóórdat anderen dat deden ;

      hier is, na vier honderd jaar, een verse opportunity (klinkt in het engels ook beter), deze keer voor de organisatie van het onderwijs :

      [1] vacatures in de top van onderwijs-verbanden en grote school koepels zijn geliefd, wegens de macht en pracht, maar ook wegens de beloning ;

      [2] in analogie met wat parkinson voorstelt voor de prime minister van een regering, wordt de job description zo geformuleerd dat het ideele aspect gecombineerd wordt met een dermate minimale honorering dat er zich slechts twee sollicitanten melden ;
      om het niet geheel onmogelijk te maken, beperken we ons voor deze soort werkverschaffing tot het geldende minimum salaris (parkinson stelde zelfs 1 dollar per jaar voor voor de prime minister, hij had er goed over nagedacht) ;
      komt er niemand, dan wordt het aanbod telkens met 100 euro per jaar verhoogd – tot zich twee kandidaten melden ;
      dan wordt de minst dure solliciant uitverkozen (redenering : veroorzaakt de minste schade, wat goedkoper is) ;

      [3] probleem opgelost ; bijkomend voordeel : meer geld voor het echte werk ;

      ref : en.wikipedia.org/wiki/C._Northcote_Parkinson

      In 1958, while still in Singapore, Parkinson published his most famous work : Parkinson’s Law, a book that expanded upon a humorous article that he had first published in 1955, satirizing government bureaucracies. The 100-page book, published in the United States and in Britain, became an instant best seller.
      The collection of short studies explained the inevitability of bureaucratic expansion, arguing that ‘work expands to fill the time available for its completion’. Typical of his satire, the book included his famous discourse on the bikeshed, and suggested that the Royal Navy would eventually have more admirals than ships.

      maarten

    • Poldercultuur
      Ik ben het hier zonder meer mee eens, en zou nog iets willen toevoegen. Nederland is een land van oligarchieën die hun eigen en elkaars belangen verdedigen. Alles gaat in groepen, alles wordt uitentreure overlegd. Voor alle beslissingen – wijze, verstandige of domme, kortzichtige – is hier te lande altijd de hele groep verantwoordelijk, en daarmee nooit iemand persoonlijk. Maffia-achtige structuren (zie bijvoorbeeld A. Heertje over Fontys Hogescholen) kunnen zich op die manier handhaven zonder dat ooit iemand persoonlijk aansprakelijk kan worden gesteld! “Dat hadden we toch zo met elkaar afgesproken? Er was brede consensus.” In andere landen, waar ook regelmatig maffia-achtige praktijken opduiken, zijn de schuldigen tenminste nog in persona aan te wijzen; hier kan dat niet. Dit is wat mij betreft een schadelijk en gevaarlijk bij-effect van onze poldercultuur. Het is maar goed dat we BON hebben om ons achter te verschuilen;-)

      • Iedere organisatie
        die groeit, kan ongemerkt en langzaam veranderen in ’n Moloch.
        BON dus ook. Confortabel, veilig, warm, naamloos en zeker.

  2. Bal terug leggen bij leraar en verantwoordelijkheid
    Ik zag het lange onderwerp in het nieuws, evenals het interview met onze minister, in eerste instantie legde hij de bal weer terug bij de leraar, na aandringen van de interviewer gaf hij toch wel aan dat hij ook iets moest doen…………….

    Ik was weer niet onder de indruk van onze minister Plasterk, zijn verhalen op TV en artikelen in kranten en tijdschriften waren voor zijn ministerschap een stuk duidelijker.

    Het blijkt weer dat verantwoordelijkheid een vies woord aan het worden is in Nederland en dat alle liberaliseringen welke door de kabinetten Balkenende zijn doorgevoerd wel erg ver gaan !!

Reacties zijn gesloten.