Leraren: sexmaniakken

Leraren zijn viespeuken. Altijd al gedacht. Oversexte ouwe geilaards. De mannen dan, hè? Altijd weer die mannen. Het RTL-nieuws bracht ons het schokkende bericht dat afgelopen jaar 25 oude snoeperds op non-actief zijn gesteld, omdat ze, meegesleept in de niet bij te benen vaart der jeugd, zich hebben laten verleiden tot het zenden van dubbelzinnige sms-jes, kleffe tekstjes en tekentjes ( xxx ) op MSN aan het naar sex, drugs en rock en roll hunkerende jonge volkje. Hoe diep kun je zakken. En dat zou nog maar het topje van de ijsberg zijn. Tjonge, een groot deel van mijn collega’s in den lande verdacht.

Ja, als vijftiger wil je natuurlijk niet achterblijven en vooral voor hip en jong worden aangezien, dus doe je je oude mobieltje ( met nog zo’n antenne er op ) de deur uit, je schaft een kinky gepimpt nieuw modelletje aan met camera-functie waarmee je je gegroefde kop kunt doorsturen naar dat leuke jonge ding wat altijd jouw wijze lessen in zich op lijkt te slurpen, en je hebt in je scoringsdrang zo’n enorme plaat voor je kop dat je totaal niet in de gaten hebt dat het alleen maar om een goed cijfer gaat en dat zo jou echt een afzichtelijke, uit de mond naar rotting en verderf ruikende, dementerende bejaarde vinden want je bent de twintig al ruimschoots gepasseerd.
Zo heb ik woensdagavond weer een schoolfeest. Sta je daar – wat voor hip jasje zal ik nu eens aantrekken? – op je paasbest uitgedost om acht uur ’s avonds voor de zaal, is er nog geen hond te bekennen, want een beetje feest begint pas na het vooraf coma-zuipen om een uur of elf. Dat was je even vergeten in die dertig jaar dat je nu voor de klas staat.
Of ik ook kom dansen. Dacht het dus niet. Wat je ook doet, het blijft veredelde bejaardensex, en je voelt je daar op die dansvloer als een dolgeworden mastodont uit het verleden, meewaardig aangestaard door de toegestroomde paleontologen. En trouwens, waar wij met moeite de twist beheersen en misschien nog een beetje vage herinneringen hebben aan het slijpen op de tonen van “Je t’aime, mois non plus”, moet je tegenwoordig kunnen bubbelen, schuren en jumpstylen, allemaal zaken waar je liever niet van af wilt weten. Nog veel gruwelijker: één letterlijke of figuurlijke misstap staat een uurtje later wereldwijd op YouTube, en jij bent nummer 26 op de lijst van de ABOP. Mogelijk meer hits dan de film van Wilders. Nee, zo’n schoolfeest is leuk en gezellig vanaf de zijlijn. En ze vinden het allemaal heel leuk dat je er bent, trouwens.

Wat doe je dan om toch vooral maar populair te blijven als je geen sms-jes meer naar je leerlingen mag sturen, niet meer met ze op MSN mag zitten en als je nog man bent ook? Gewoon goed lesgeven denk ik. En vooral jezelf blijven: leraar zijn, en geen leerling, want die tijd is al lang geweest.