Ik blijf het verbale geweld trotseren…
Al eerder heb ik gesteld, dat scholen opleidingsinstituten zijn waar kinderen en jongeren begeleid worden op weg naar volwassenheid.
In dit opzicht is het verbijsterend te constateren dat in de bijdragen van de commentatoren het debat versmald wordt en het kennelijk alleen maar gaat over VWO, vmbo, etc. met de daarbij behorende problematieken zoals bijvoorbeeld het urenrooster, de werkdruk en de salariëring. Bekijk het onderwijs eens in de volle breedte (of lengte zo je wil) d.w.z. van kinderopvang tot universiteit.
Wat zie je dan? Onder andere een sterke managerscultuur.
Ik ben van mening dat een school geen bedrijf is. Daar horen geen managers thuis maar goede pedagogen! Verder zou een school mijns inziens een eigentijds zelfsturend organisme moeten zijn dat recht doet aan het welzijn van alle leerlingen!
Je bent de weg inderdaad een beetje kwijt
Je hebt wel gelijk met de constatering dat de school niet daar is waar deze moet zijn. Scholen moeten inderdaad weg van de managerscultuur en het griezelige bedrijfsdenken. Maar waar je met die scholen naartoe wil lijkt me ook behoorlijk de weg kwijt, vrees ik.
Mijn van Dale geeft nog steeds:
inrichting waar onderwijs gegeven wordt .
Nu moet ik toegeven: de term inrichting geeft te denken, maar om er dan maar een organisme met pedagogen nota bene van te maken lijkt het … helaas… de weg kwijt. 😉
Reactie De weg kwijt 6
Bedankt voor je reactie.
Ik houd ervan de zaken vanuit het grote geheel te bezien om daarna te komen naar de details.
Het onderwijs vormt samen met wetenschap, kunst, religie een van de drie pijlers waarop ons staatsbestel is gebouwd. Binnen dit gebied gelden bepaalde wetmatigheden, regels en afspraken. Het leidende principe zou hier vrijheid moeten zijn. Wat zien we nu in de samenleving? Het economische gebied overruled alle drie gebieden en beheerst onder andere door het vrije marktdenken de gehele samenleving. Mijns inziens is dit een zeer kwalijke ontwikkeling!
Juiste constatering
Daar heb je gelijk in: de economische visie overheerst. En in een betere wereld zou ik dat graag anders willen. Ik weet alleen niet welke regels en wetmatigheden er in die betere wereld dan wel zouden moeten zijn en als ik dat al weet, dan weet ik de weg er naartoe niet (en als ik dat al zou weten, dan heb ik niet de macht om dat ten uitvoer te brengen).
Er waren en zijn voorbeelden waarbij er aan ander leidend principe is. De bekendste voorbeelden zijn die delen van de wereld waar het communisme dat leidende principe is (was) en die delen van de wereld waar een religie de baas is. Beide situaties vind ik aanzienlijk slechter dan de onze.
Je noemt zelf vrijheid als leidend principe, maar dat kan niet. Vrijheid heeft geen macht en kan zichzelf niet in stand houden. Dat lukt wel als je het koppelt aan de economische visie en aan vrijheid de macht van het geld koppelt. Koppelen aan religie is onmogelijk omdat vrijheid en religie op gespannen voet staan (tenminste, dat is de praktijk, daar waar religie het leidende principe is).
Al deze overwegingen dwingen me ertoe de realiteit onder ogen te zien en de windmolens te laten draaien. Ik kan alleen mijn eigen kleine stukje proberen te verbeteren. En dan zijn overall visies inspirerend om over te spreken, wellicht zelfs drijfveer voor je/mijn handelen, maar moet het werk van de onderkant komen. En daarbij is een school een school en een leraar een leraar. Vergroot je dat, maak je een school een opvoedingsinstelling en wordt de leraar pedagoog, dan bereik je de ellende waar we nu in zitten. Vandaar mijn reactie op je eerdere post.
Conclusie: verbeter de wereld en begin bij BON.
Een economische benadering
Een economische benadering van de samenleving is niet ipso facto een verkeerde benadering. De economische benadering kan zelfs zeer verhelderend zijn; zie bijvoorbeeld de discussie over de lerarensalarissen. Meer in het algemeen kan de economische benadering onder andere de waardering verhelderen van de samenleving, inclusief politiek, voor verschillende maatschappelijke activiteiten, waaronder onderwijs. Die waardering voor het onderwijs is echter zelf niet economisch ingegeven – was ze dat maar -, maar politiek. Betere politieke keuzes m.b.t. onderwijs zouden wat mij betreft een verschuiving inhouden van de waardering voor abstracties zoals de organisatie van scholen, naar meer waardering voor de vakbekwame docent. “Verplaats de voedertroggen” om de juiste prikkels voor beter onderwijs te geven! De economie kan ons leren hoe die voedertroggen moeten worden verplaatst…
Het werk moet van de onderkant komen
Je hebt volkomen gelijk wanneer je van de huidige situatie, zoals die zich op alle drie gebieden aan ons voordoet, uitgaat.
Ik ben van mening dat we, kijkend naar deze gebieden aan een fundamentele en grootse update toe zijn. Je hebt gelijk: indien je deze update in de praktijk wil laten doorklinken, dan zal de “things to do” van de onderkant moeten komen. Daar is het hebben van visie en wilskracht een absolute voorwaarde om tot enig resultaat te komen.
Conclusie: verbeter de wereld en begin bij jezelf maar ook bij BON!