Volkskrant commentaar over Dijsselbloem

14 februari 2008 mark79 blogs 10

BON wordt genoemd, maar De Volkskrant eist de overwinning vooral voor zichzelf op (en met Aleid Truijens en Martin Sommer in de gelederen mag dat eigenlijk ook wel…).

Lees verder.

10 Reacties

  1. hardleers
    De Volkskrant is er al een paar maal op gewezen (ook een keer door mij) dan BON zichzelf niet als een organisatie van leraren wil zien maar als een organisatie waarvan iedereen lid kan worden die de vernieling van het onderwijs beu is en het eens is met de 10 punten van BON. Ook in bovengenoemd artikel wordt de suggestie gewekt dat BON een vereniging van leraren is. Dit kan geen vergissing zijn maar slechts boosaardige onwil.
    Seger Weehuizen

    • Dat zegt de VK niet
      Je hebt gelijk om te benadrukken dat BON geen docentenclub is natuurlijk. Wellicht wekt de VK die indruk. Maar het staat er niet. BON is namelijk wel degelijk opgericht vanuit het onderwijs, door (hoge)docenten. Ik kan me de vergissing nog wel voorstellen ook. Natuurljk zou de VK beter moeten weten, maar de vergissing is maakbaar, ook al omdat het er niet werkelijk zo staat natuurlijk.

      Wat zou men overigens voor belang hebben om BON ten onrechte als docentenclub te beschrijven? Ik zie dat niet. Dus ga ik er hier niet van uit dat er iets anders in het spel is dan een ondoordachte suggestie

      • Vergissing uit kennisgebrek is niet acceptabel
        Een VERGISSING over het karakter van BON is voor mij niet acceptbel omdat “ze” al zo vaak op hun vingers getikt zijn. Dat het artikel alleen maar de indruk wekt of zou kunnen wekken dat BON een docentenorganisatie is maar dat het er niet expliciet staat klopt. Ik ben geen oprichter van BON maar wel een van de oudste leden en ik heb nagedacht over het manifest en er commentaar op geleverd. In hoe verre daarvan sporen in het manifest terug te vinden zijn kan ik nu niet meer beoordelen. Ik ben vanaf het begin lid geweest als “gefrustreerd ouder”. Ik weet ook niet welk belang de VK er bij zou hebben om elke keer opnieuw BON voor te stellen als organisatie van docenten. Dus ik neem het woord “boosaardig” terug. De boosheid was bij mijzelf.
        Ik zou willen dat bij de 10 punten van BON ook gerefereerd wordt aan het recht van ouders om voor een bepaald onderwijskundig principe te kiezen maar ik zie niet hoe dat idee harmonieus onder of bij die 10 punten kan worden ondergebracht.
        Seger Weehuizen

        • Aardig punt
          Je brengt een op zich wel aardig vraagstuk naar voren: zouden ouders die tevens werkzaam zijn in het onderwijs, andere keuzes (willen) maken, dan ouders van wie de enige schoolervaring hun eigen schoolloopbaan is?
          Jij en ik zitten in eenzelfde rol. Ik merk dat mijn overwegingen t.a.v. de schoolkeuze van mijn dochter anders zijn, dan die van mijn echtgenote. En dat heeft alles te maken met (on)bekendheid m.b.t. didactiek en inhoud.
          Zou het [stelling] zo kunnen zijn dan de ouders/leerkrachten wellicht meer op de inhoudelijke kant letten, daar waar niet-leerkrachten wellicht meer oog hebben voor sfeer, accomodatie, veiligheid en gezelligheid en wellicht ook de naam van een school? Stellen “wij” andere prioriteiten?
          (Waarmee ik niemand wil diskwalificeren omwille van de keuzes die hij/zij maakt)

        • Vergissing ?
          Vanmorgen zij Ad Verbrugge op de radio (*De Ochtenden*) hetzelfde, BON is een vereniging, die twee jaar geleden is opgericht uit onvrede bij leraren. Ze bestaat uit leraren, en ook ouders, ook studenten, zelfs schoolleiders. Dat geeft toch bij eerste horen het idee dat het een vereniging is van met name leraren.

  2. Initiatief
    Het initiatief voor de oprichting van BON komt van leraren(Ad, Mark, Ralph, Presley etc.) maar is vanaf de eerste dag bedoeld voor een ieder die begaan is met goed onderwijs en zich daarvoor wil inzetten via dit instrument.
    Corgi

  3. Mooi
    Citaat:’Niet vergeten mag worden dat de onderwijscrisis zo lang heeft kunnen voortwoekeren omdat een gesloten sekte van beleidsmakers, Kamerspecialisten, procesmanagers, belangenbehartigers, ambtenaren, schoolbestuurders en deskundologen jarenlang, ongehinderd door de buitenwereld, de dienst kon uitmaken. Het ontbrak de onderwijsgevenden in het veld aan zelfvertrouwen en eensgezindheid om effectief weerstand te bieden tegen het geweld van de onderwijsvernieuwers. Initiatieven vanuit de docentenkamers, zoals de oprichting van Beter Onderwijs Nederland, lieten erg lang op zich wachten.’
    Voor op een tegeltje.

Reacties zijn gesloten.