Van deze kijkcijferkanonnen heb ik geen hoge pet op maar Dijsselbloem wilde ik 13 februari graag zien. Hij deed het overeenkomstig de verwachting uitstekend. P & W waren verbaasd en boos: Leerlingen dupe van 20 jaar politiek falen -een kop uit NRC Handelsblad. Dijsselbloem presenteerde een hele waslijst kritiekpunten uit het rapport, het klopte allemaal. Bij P&W traden de ogen bijkans uit de kassen: Er moesten nu toch koppen gaan rollen.
Ik had ze graag de vraag gesteld waar ze de afgelopen 20 jaar waren. Zijn al die misstanden dan aan hun aandacht ontsnapt? Nu ineens vallen P & W en de rest van het journaille Dijsselbloem in de armen. Al die jaren hebben ze, op een paar uitzonderingen na, meegeleuterd met de vernieuwingen. Ach, kon je Netelenbos, Wallage, Ritzen, Maria en al die andere big shots (Witteman: Van Kemenade is toch niet de minste onder ons) maar in je programma krijgen of tot een interview verleiden. Pas dan tel je mee. Vandaag was het Dijsselbloem, morgen Wilders, maar voor goede journalistiek zijn goede journalisten nodig.
Bij P. & W. zat ook Doekle Terpstra, spraakwaterkampioen –met de nadruk op water- en tot vijftien minuten daarvoor groot voorstander van onderwijsvernieuwingen van bovenaf. Dat kan een leuke confrontatie worden, dacht ik nog. Maar Terpstra bleek voor iets anders te komen. Wat een gemiste kans. Wat een nepzooi. P. & W. zijn geen corifeeën van de journalistiek. Het zijn Bekende Nederlanders die boekjes over Bach schrijven, master classes geven en die, net als Terpstra, € 7000 vangen voor het aan elkaar praten van een forumdiscussie.
Willem Smit