HIj zet de onderwijsrampen van de afgelopen 30 jaar met de verantwoordelijken eens op een rijtje.
Zie bijlage.
12 Reacties
Vergeten? In zijn (filerend) betoog vergeet dhr. Dronkers de onderhuidse strijd die de kenmerken draagt van een veenbrand. Het echte politieke gekrakeel over het onderwijs komt pas echt boven water als de boven ons gestelden ( van welke partij dan ook) het aandurven om artikel 23 van de grondwet in vraag te stellen. Ik ben er van overtuigd dat vele maatregelen die uiteindelijk de afbraak van de kennisinstituten teweeg heeft gebracht ingegeven zijn om artikel 23 veilig te stellen of af te breken. Niet voor niets roept de voorzitter van de VO-raad dat er een nieuwe schoolstrijd nodig of aan gang is. Dat op hun beurt de heren bestuurderen van de situatie profiteren om de miljarden die jaarlijks hun kant opgeschoven worden naar eigen inzicht ( en grootte van de binnenzak) te verdelen mag dan niemand verbazen. Blijft bij mij de vraag in hoeverre de politieke invloed op, en de politieke kleur van de bestuurderen is, bij de beslissingen die genomen worden op de invulling van het primaire proces door deze bestuurderen.
Zo de wind waait Jaja, en Dronkers pleit de vakbonden, zo tussen neus en lippen door, vrij van iedere verantwoordlijkheid bij de invoering van de HOS. Het is zeer begrijpelijk dat de vakbond, aldus Dronkers, alleen maar let op korte-termijn belangen.
Oh ja, is dat zo? Dit betekent dat, althans volgens Dronkers, de vakbond niet veel meer is dan een vereniging die met alle winden meewaait. -Zie je, dat heb ik altijd al gedacht. Geen peil op te trekken. Vandaag is het een bond voor de tweedegraadsdocent? Morgen voor de docent die de onderwijsernieuwingen voorstaat? Overmorgen een bond die het van de raden moet hebben?
En Dronkers vindt dat dat hun taak is. Het spijt me, ik vind dit een zwakte in het artikel. Het artikel is geschreven om aan te tonen dat het CDA schuldig is aan de verloedering aan het onderwijs. En om het effect van dit betoog des te groter te maken, pleit Dronkers de bonden dan maar vrij. Rhetorica, met een echte ‘h’.
Inderdaad, zoals de schrijver is, zo kwalificeert hij -althans, deze maal, omdat de wind uit het zuiden waait – de bonden.
Rare zin, rare opvatting? Citaat:’Door de samenvoeging van kinderbijslag en kinderbelastingaftrek en een beurzenstelsel voor studenten met minder draagkrachtige ouders creëerde Deetman in de jaren ’80 de belastingfinanciering voor alle studenten. Daardoor werd het onderwijs ook toegankelijk voor middelmatig begaafde (?) leerlingen uit de middenklassen (?), die dankzij het cultureel kapitaal (?) van hun ouders toch een universitair diploma wisten te behalen. De tendens dat de hogere klassen het meest profiteren van de onderwijsexpansie werd door deze subsidiëring van de middelmatig begaafde (?) leerlingen bevorderd.’
Moet ik hieruit lezen dan de lagere bevolkingsgroepen alleen maar middelmatig talent voortbrengen?
Zo ja, dan is dit op de eerste plaats onwaar en vervolgens ook nog een regelrechte belediging van bepaalde bevolkingsgroepen.
@Hals Eerst kunnen alleen middelmatig begaafde leerlingen uit de hogere klasse een universitair diploma halen. Door Deetman werd het onderwijs ook toegankelijk voor de middelmatig begaafde leerlingen uit de middenklasse.
Nieuw licht Twee passages in het geschrift van Dronkers zijn interessant. Het onderscheid dat hij maakt tussen de verantwoordelijkheid van de vakbonden en de overheid. De vakbond komt op voor zijn leden. Toen de HOS werd ingevoerd waren dat de voor-HOS-sers. Deze vreesden niet alleen een salarisvermindering maar hadden er ook geen belang bij om concurrenten binnen te halen. Ook medische specialisten zien niet graag dat er te veel nieuwkomers in hun vakgebied worden toegelaten. Maar vanuit de overheid was die beslissing onverantwoordelijk omdat in de beslissing niet opgenomen was dat de salarisonderscheiden bij het aantrekken van de economie zouden verdwijnen. De tweespalt die zo onder de leraren ontstond verzwakte het verzet van de leraren tegen hun deprofessionalisering!! (leuk dat je het woord professionalisering twee invullingen kunt geven) door schoolbesturen en managers en (maar dat was misschien juist de bedoeling) de politiek.
De andere passage is die over de aantrekkingskracht van confessionele scholen. Confessionele scholen waren vooral aantrekkelijker omdat die lastige leerlingen konden weigeren en gemakkelijk van school konden sturen. Het CDA heeft misbruik gemaakt van de oneerlijk verkregen goede naam van de confessionele scholen door een machtsbasis binnen het losgelaten onderwijs op te bouwen.
Seger Weehuizen
rol overheid in huidige situatie onderwijs Beste Seger,
Enkele dagen geleden reageerde je op een bijdrage van mij in een andere discussielijn. www.beteronderwijsnederland.nl/?q=node/3469 (je reactie had als titel: Polderites)
Ik heb toen begrepen dat we wat anders dachten over de rol van de overheid. Mijn idee is dat de overheid haar (eigenlijk ons aller) verantwoordelijkheid voor goed onderwijs uit handen gegeven heeft aan machten die andere doelen hebben dan goed onderwijs, vanuit de vage liberale hoop dat concurrentie wel zal zorgen dat het goed komt. (Kan dus niet volgens mij). Jouw reactie gaf als oorzaak het iedereen tevreden-houden denken dat eigen zou zijn aan Nederlandse politiek, waardoor er nooit een duidelijk beleid is. Ik wist op dat moment nog niet goed hoe en waarover we precies verschillend dachten en heb het even laten rusten…..
Nu lees ik dat Dronkers dezelfde analyse maakt als ik. En jij haalt er wel 2 andere punten uit die je juist aan het denken zetten.
Waar het om gaat is, dat je diagnose van wat er wezenlijk fout is en waarom ook bepaalt welke oplossingen je nodig vindt (bijvoorbeeld als BON). Omwille van een zoek goed mogelijke kijk op de zaak heb ik behoefte om dat over en weer uit te kristalliseren. Leggen we wat andere nadrukken of zien we het wezenlijk anders? Wat denk jij?
Beste Weknow, Het officiële argument van de overheid was niet dat in een vrije markt voor gesubsidieerd onderwijs vanzelf het beste soort onderwijs en de beste scholen zouden overblijven (een Darwiniaanse visie van survival of the fittest; zoiets kan natuurlijk niet vanuit het CDA) maar vermindering van bureaukratie en dat besluiten beter op lokaal niveau genomen konden worden. Voor (V)MBO is daar wel wat voor te zeggen omdat een school dan kan inhaken op de lokale arbeidsbehoefte maar voor het VWO en de HAVO is dat argument onzin. Door het ontstaan van brede scholengemeenschappen gold dat dus ook daarvoor. Volgens Dronkers is er (ook) een andere reden: Redden van het confessionele onderwijs waarmee het CDA zich erg verbonden voelde en waarmee het leidinggevenden kon uitwisselen. Het CDA had er geen enkel belang bij om het stichten van nieuwe scholen te vergemakkelijken en wilde concurrentie juist zo veel mogelijk uitsluiten. Dat zij daarmee aan gewetenloze lieden de kans bood om zich in een zich verrijkende oligarchie met lak aan goed onderwijs te verenigen hebben de CDA-politici waarschijnlijk niet voorzien. Ik zie maar 2 manieren om het onderwijs te saneren: terug naar vroeger toen de macht bij OCW lag of vrije concurrentie van makkelijk op te richten gesubsidieerde onderwijsinstellingen . Als kritische ouder zie ik dat laatste wel zitten want wat ik wil staat mij helder voor ogen en in wat de overheid met haar rare ideeën over onderwijs zou kunnen doen na ontmachting van de oligarchen boezemt mij vrees in.Seger Weehuizen
Vannacht realiseerde ik mij dat de wijze waarop het onderwijs gestructureerd is uitstekend zou passen in een corporatistische staat.
een aanvulling en een vraag die blijft Beste Seger,
Ik ben wel accoord met deze weergave.
Een aanvullend element is de keuze van de overheid om (onderwijs)kosten beheersbaar te houden. Door de bekostiging als een zelf te besteden budget aan de scholen te geven, kan de staat haar kosten precies in de hand houden en begroten. Zo kun je je handen wassen in onschuld en geef je een belangrijk instrument om te sturen, bijvoorbeeld in kwaliteit, bewust uit handen.
Ik heb er grote problemen mee dat de overheid, o.a. daarmee , haar taak (namens de samenleving) om garanties te bieden voor kwaliteit van onderwijs de facto grotendeels uit handen gegeven heeft en nog hooguit zeer indirect als haar opdracht ziet. Zelfs de noodzaak van instandhouding van het kennisniveau in de samenleving, is daarmee ingeleverd: er zijn intussen zeer veel scholen waarin dat niet eens meer een bijzaak is in het onderwijsaanbod en de macht van de managersklasse is de facto onbreekbaar voor de politiek.
Dat je serieuze bedenkingen kunt hebben over dat vroeger de overheid haar taak om kwaliteit te garanderen voldeoende waarmaakte, is me duidelijk.
Dat meer keuze in scholen op zichzelf een oplossing zal brengen, betwijfel ik. Zwartwit gezegd, moeten mensen kiezen tussen leuke scholen en goede scholen dan. Het vraagt nogal wat kennis van zaken en inzicht van ouders om die keuze bewust te maken. Zeker als de hele samenleving erop gericht is om leuk als “goed” te zien. Vergelijk het met de opkomst van commerciele televisie. Daar wordt vooral naar gekeken en de publieke omroepen – zelfs nog wat beschermd door wetgeving – moesten zich steeds commercieler gedragen om overeind te blijven. Kwaliteitsonderwijs wordt niet eens ondersteund in het overheidsbeleid: integendeel!
Kosten Maar iedereen heeft toch gezien dat bij het naspelen van de marktwerking en de concurrentie:
– de kosten enorm zijn gestegen (management)
– de uitgaven naar de verkeerde zaken zijn gegaan (logo’s, folders, weggeefdingetjes op open dagen, dure studiereizen etc.)
– de kwaliteit van het onderwijs is verlaagd
– de samenwerking tussen scholen (uitwisselen van lesmateriaal b.v.) zwaar wordt bemoeilijkt.
De marktwerking is failliet! Leve de directe overheidsbekostiging.
ik geloof in snelle sanering door een vrije markt De onverwerkbaar grote belangstelling voor de Zelfstandige Gymnasia getuigt ervan dat er wat het VWO betreft er meer ouders op zoek zijn naar kwaliteit dan er aangeboden wordt. Voor deze groep ben ik daarom niet bang dat veel ouders zullen kiezen voor “leuke” scholen. Voor lagere schooltypen en voor minder goed opgeleide ouders ben ik daar niet zeker van. Op een vrije markt voor gesubsidieerd onderwijs zullen naar mijn idee veel kleine in een bepaald onderwijstype gespecialiseerde scholen een goede naam verwerven. Net als de zelfstandige gymnasia en de paar zelfstandige MAVO’s. Een goede keuze van de ouders hangt daarna vooral af van de mate waarin zij goed onderwijs belangrijk vinden voor een geslaagde toekomst van hun kind. Hopelijk is dat te beïnvloeden. Ook is het nodig dat de diploma-inflatie gestopt wordt en de scholen frequent door buitenstaanders beoordeeld zullen worden aan de hand van betrouwbaar meetbare prestaties van hun leerlingen. Dan is er ook geen bezwaar meer dat commerciële instellingen gesubsidieerd onderwijs geven. Als ze bij dezelfde bekostiging met betere resultaten komen mogen ze wat mij betreft winst maken.
Seger Weehuizen
(De publieke omroepen moeten zich commercieel gaan gedragen omdat zij bepaalde hoge kijkcijfers moeten halen. Aangezien die alleen haalbaar zijn als zij even laag bij de grondse programma’s uitzenden als de commerciele omroepen is het mij volkomen onduidelijk waarom ze nog in de lucht gehouden worden. De publieke zenders zouden ook een culturele en educatieve functie kunnen krijgen maar dat kan alleen als je lage kijkcijfers accepteert)
De vakbonden in het FNV De vakbonden in het FNV hebben zich altijd opgesteld als een brede vakbeweging. Dat wil zeggen dat ze niet alleen opkomen voor de leden maar voor alle werknemers in de desbetreffende sektor. Dit rechtvaardigt ook het algemeen verbindend verklaren vam CAO´s. Met het accepteren van de HOS zijn de vakbonden van FNV en CNV dus ook medeverantwoordlijk voor de consequenties. De redenering van Dronkers klopt dus van geen kant.
Van wie is een vakbond? Ik geloof niet dat de GEWONE leden van een vakbond zich tevens lid van een brede vakbond voelden. Zij zien de vakbond als een organisatie die voor hun belangen moet opkomen. Of het NGL, het Nederlands GENOOTSCHAP van leraren waarvan vele eerstegraders lid waren toen al opgenomen was in het AOB of door de minister buiten de onderhandelingen gehouden werd weet ik niet meer. Hij wilde in elk geval maar één vakbond. Eerstegraders zagen zichzelf vroeger meestal niet als lid van een vakbond maar van een genootschap. Maar het lijkt er op dar dat de Algemene Onderwijsbond door het aanvaarden van de HOS voor de laatste keer efficiënt voor de belangen van haar leden opkwam. Misschien dan toch een straf voor haar kortzichtigheid?
Seger Weehuizen
Reacties zijn gesloten.
Copyright & kopiëren; 2025|WordPress thema door MH Themes
Vergeten?
In zijn (filerend) betoog vergeet dhr. Dronkers de onderhuidse strijd die de kenmerken draagt van een veenbrand. Het echte politieke gekrakeel over het onderwijs komt pas echt boven water als de boven ons gestelden ( van welke partij dan ook) het aandurven om artikel 23 van de grondwet in vraag te stellen. Ik ben er van overtuigd dat vele maatregelen die uiteindelijk de afbraak van de kennisinstituten teweeg heeft gebracht ingegeven zijn om artikel 23 veilig te stellen of af te breken. Niet voor niets roept de voorzitter van de VO-raad dat er een nieuwe schoolstrijd nodig of aan gang is. Dat op hun beurt de heren bestuurderen van de situatie profiteren om de miljarden die jaarlijks hun kant opgeschoven worden naar eigen inzicht ( en grootte van de binnenzak) te verdelen mag dan niemand verbazen. Blijft bij mij de vraag in hoeverre de politieke invloed op, en de politieke kleur van de bestuurderen is, bij de beslissingen die genomen worden op de invulling van het primaire proces door deze bestuurderen.
Zo de wind waait
Jaja, en Dronkers pleit de vakbonden, zo tussen neus en lippen door, vrij van iedere verantwoordlijkheid bij de invoering van de HOS. Het is zeer begrijpelijk dat de vakbond, aldus Dronkers, alleen maar let op korte-termijn belangen.
Oh ja, is dat zo? Dit betekent dat, althans volgens Dronkers, de vakbond niet veel meer is dan een vereniging die met alle winden meewaait. -Zie je, dat heb ik altijd al gedacht. Geen peil op te trekken. Vandaag is het een bond voor de tweedegraadsdocent? Morgen voor de docent die de onderwijsernieuwingen voorstaat? Overmorgen een bond die het van de raden moet hebben?
En Dronkers vindt dat dat hun taak is. Het spijt me, ik vind dit een zwakte in het artikel. Het artikel is geschreven om aan te tonen dat het CDA schuldig is aan de verloedering aan het onderwijs. En om het effect van dit betoog des te groter te maken, pleit Dronkers de bonden dan maar vrij. Rhetorica, met een echte ‘h’.
Inderdaad, zoals de schrijver is, zo kwalificeert hij -althans, deze maal, omdat de wind uit het zuiden waait – de bonden.
Rare zin, rare opvatting?
Citaat:’Door de samenvoeging van kinderbijslag en kinderbelastingaftrek en een beurzenstelsel voor studenten met minder draagkrachtige ouders creëerde Deetman in de jaren ’80 de belastingfinanciering voor alle studenten. Daardoor werd het onderwijs ook toegankelijk voor middelmatig begaafde (?) leerlingen uit de middenklassen (?), die dankzij het cultureel kapitaal (?) van hun ouders toch een universitair diploma wisten te behalen. De tendens dat de hogere klassen het meest profiteren van de onderwijsexpansie werd door deze subsidiëring van de middelmatig begaafde (?) leerlingen bevorderd.’
Moet ik hieruit lezen dan de lagere bevolkingsgroepen alleen maar middelmatig talent voortbrengen?
Zo ja, dan is dit op de eerste plaats onwaar en vervolgens ook nog een regelrechte belediging van bepaalde bevolkingsgroepen.
@Hals
Eerst kunnen alleen middelmatig begaafde leerlingen uit de hogere klasse een universitair diploma halen. Door Deetman werd het onderwijs ook toegankelijk voor de middelmatig begaafde leerlingen uit de middenklasse.
Nieuw licht
Twee passages in het geschrift van Dronkers zijn interessant. Het onderscheid dat hij maakt tussen de verantwoordelijkheid van de vakbonden en de overheid. De vakbond komt op voor zijn leden. Toen de HOS werd ingevoerd waren dat de voor-HOS-sers. Deze vreesden niet alleen een salarisvermindering maar hadden er ook geen belang bij om concurrenten binnen te halen. Ook medische specialisten zien niet graag dat er te veel nieuwkomers in hun vakgebied worden toegelaten. Maar vanuit de overheid was die beslissing onverantwoordelijk omdat in de beslissing niet opgenomen was dat de salarisonderscheiden bij het aantrekken van de economie zouden verdwijnen. De tweespalt die zo onder de leraren ontstond verzwakte het verzet van de leraren tegen hun deprofessionalisering!! (leuk dat je het woord professionalisering twee invullingen kunt geven) door schoolbesturen en managers en (maar dat was misschien juist de bedoeling) de politiek.
De andere passage is die over de aantrekkingskracht van confessionele scholen. Confessionele scholen waren vooral aantrekkelijker omdat die lastige leerlingen konden weigeren en gemakkelijk van school konden sturen. Het CDA heeft misbruik gemaakt van de oneerlijk verkregen goede naam van de confessionele scholen door een machtsbasis binnen het losgelaten onderwijs op te bouwen.
Seger Weehuizen
rol overheid in huidige situatie onderwijs
Beste Seger,
Enkele dagen geleden reageerde je op een bijdrage van mij in een andere discussielijn. www.beteronderwijsnederland.nl/?q=node/3469 (je reactie had als titel: Polderites)
Ik heb toen begrepen dat we wat anders dachten over de rol van de overheid. Mijn idee is dat de overheid haar (eigenlijk ons aller) verantwoordelijkheid voor goed onderwijs uit handen gegeven heeft aan machten die andere doelen hebben dan goed onderwijs, vanuit de vage liberale hoop dat concurrentie wel zal zorgen dat het goed komt. (Kan dus niet volgens mij). Jouw reactie gaf als oorzaak het iedereen tevreden-houden denken dat eigen zou zijn aan Nederlandse politiek, waardoor er nooit een duidelijk beleid is. Ik wist op dat moment nog niet goed hoe en waarover we precies verschillend dachten en heb het even laten rusten…..
Nu lees ik dat Dronkers dezelfde analyse maakt als ik. En jij haalt er wel 2 andere punten uit die je juist aan het denken zetten.
Waar het om gaat is, dat je diagnose van wat er wezenlijk fout is en waarom ook bepaalt welke oplossingen je nodig vindt (bijvoorbeeld als BON). Omwille van een zoek goed mogelijke kijk op de zaak heb ik behoefte om dat over en weer uit te kristalliseren. Leggen we wat andere nadrukken of zien we het wezenlijk anders? Wat denk jij?
Beste Weknow,
Het officiële argument van de overheid was niet dat in een vrije markt voor gesubsidieerd onderwijs vanzelf het beste soort onderwijs en de beste scholen zouden overblijven (een Darwiniaanse visie van survival of the fittest; zoiets kan natuurlijk niet vanuit het CDA) maar vermindering van bureaukratie en dat besluiten beter op lokaal niveau genomen konden worden. Voor (V)MBO is daar wel wat voor te zeggen omdat een school dan kan inhaken op de lokale arbeidsbehoefte maar voor het VWO en de HAVO is dat argument onzin. Door het ontstaan van brede scholengemeenschappen gold dat dus ook daarvoor. Volgens Dronkers is er (ook) een andere reden: Redden van het confessionele onderwijs waarmee het CDA zich erg verbonden voelde en waarmee het leidinggevenden kon uitwisselen. Het CDA had er geen enkel belang bij om het stichten van nieuwe scholen te vergemakkelijken en wilde concurrentie juist zo veel mogelijk uitsluiten. Dat zij daarmee aan gewetenloze lieden de kans bood om zich in een zich verrijkende oligarchie met lak aan goed onderwijs te verenigen hebben de CDA-politici waarschijnlijk niet voorzien. Ik zie maar 2 manieren om het onderwijs te saneren: terug naar vroeger toen de macht bij OCW lag of vrije concurrentie van makkelijk op te richten gesubsidieerde onderwijsinstellingen . Als kritische ouder zie ik dat laatste wel zitten want wat ik wil staat mij helder voor ogen en in wat de overheid met haar rare ideeën over onderwijs zou kunnen doen na ontmachting van de oligarchen boezemt mij vrees in.Seger Weehuizen
Vannacht realiseerde ik mij dat de wijze waarop het onderwijs gestructureerd is uitstekend zou passen in een corporatistische staat.
een aanvulling en een vraag die blijft
Beste Seger,
Ik ben wel accoord met deze weergave.
Een aanvullend element is de keuze van de overheid om (onderwijs)kosten beheersbaar te houden. Door de bekostiging als een zelf te besteden budget aan de scholen te geven, kan de staat haar kosten precies in de hand houden en begroten. Zo kun je je handen wassen in onschuld en geef je een belangrijk instrument om te sturen, bijvoorbeeld in kwaliteit, bewust uit handen.
Ik heb er grote problemen mee dat de overheid, o.a. daarmee , haar taak (namens de samenleving) om garanties te bieden voor kwaliteit van onderwijs de facto grotendeels uit handen gegeven heeft en nog hooguit zeer indirect als haar opdracht ziet. Zelfs de noodzaak van instandhouding van het kennisniveau in de samenleving, is daarmee ingeleverd: er zijn intussen zeer veel scholen waarin dat niet eens meer een bijzaak is in het onderwijsaanbod en de macht van de managersklasse is de facto onbreekbaar voor de politiek.
Dat je serieuze bedenkingen kunt hebben over dat vroeger de overheid haar taak om kwaliteit te garanderen voldeoende waarmaakte, is me duidelijk.
Dat meer keuze in scholen op zichzelf een oplossing zal brengen, betwijfel ik. Zwartwit gezegd, moeten mensen kiezen tussen leuke scholen en goede scholen dan. Het vraagt nogal wat kennis van zaken en inzicht van ouders om die keuze bewust te maken. Zeker als de hele samenleving erop gericht is om leuk als “goed” te zien. Vergelijk het met de opkomst van commerciele televisie. Daar wordt vooral naar gekeken en de publieke omroepen – zelfs nog wat beschermd door wetgeving – moesten zich steeds commercieler gedragen om overeind te blijven. Kwaliteitsonderwijs wordt niet eens ondersteund in het overheidsbeleid: integendeel!
Kosten
Maar iedereen heeft toch gezien dat bij het naspelen van de marktwerking en de concurrentie:
– de kosten enorm zijn gestegen (management)
– de uitgaven naar de verkeerde zaken zijn gegaan (logo’s, folders, weggeefdingetjes op open dagen, dure studiereizen etc.)
– de kwaliteit van het onderwijs is verlaagd
– de samenwerking tussen scholen (uitwisselen van lesmateriaal b.v.) zwaar wordt bemoeilijkt.
De marktwerking is failliet! Leve de directe overheidsbekostiging.
ik geloof in snelle sanering door een vrije markt
De onverwerkbaar grote belangstelling voor de Zelfstandige Gymnasia getuigt ervan dat er wat het VWO betreft er meer ouders op zoek zijn naar kwaliteit dan er aangeboden wordt. Voor deze groep ben ik daarom niet bang dat veel ouders zullen kiezen voor “leuke” scholen. Voor lagere schooltypen en voor minder goed opgeleide ouders ben ik daar niet zeker van. Op een vrije markt voor gesubsidieerd onderwijs zullen naar mijn idee veel kleine in een bepaald onderwijstype gespecialiseerde scholen een goede naam verwerven. Net als de zelfstandige gymnasia en de paar zelfstandige MAVO’s. Een goede keuze van de ouders hangt daarna vooral af van de mate waarin zij goed onderwijs belangrijk vinden voor een geslaagde toekomst van hun kind. Hopelijk is dat te beïnvloeden. Ook is het nodig dat de diploma-inflatie gestopt wordt en de scholen frequent door buitenstaanders beoordeeld zullen worden aan de hand van betrouwbaar meetbare prestaties van hun leerlingen. Dan is er ook geen bezwaar meer dat commerciële instellingen gesubsidieerd onderwijs geven. Als ze bij dezelfde bekostiging met betere resultaten komen mogen ze wat mij betreft winst maken.
Seger Weehuizen
(De publieke omroepen moeten zich commercieel gaan gedragen omdat zij bepaalde hoge kijkcijfers moeten halen. Aangezien die alleen haalbaar zijn als zij even laag bij de grondse programma’s uitzenden als de commerciele omroepen is het mij volkomen onduidelijk waarom ze nog in de lucht gehouden worden. De publieke zenders zouden ook een culturele en educatieve functie kunnen krijgen maar dat kan alleen als je lage kijkcijfers accepteert)
De vakbonden in het FNV
De vakbonden in het FNV hebben zich altijd opgesteld als een brede vakbeweging. Dat wil zeggen dat ze niet alleen opkomen voor de leden maar voor alle werknemers in de desbetreffende sektor. Dit rechtvaardigt ook het algemeen verbindend verklaren vam CAO´s. Met het accepteren van de HOS zijn de vakbonden van FNV en CNV dus ook medeverantwoordlijk voor de consequenties. De redenering van Dronkers klopt dus van geen kant.
Van wie is een vakbond?
Ik geloof niet dat de GEWONE leden van een vakbond zich tevens lid van een brede vakbond voelden. Zij zien de vakbond als een organisatie die voor hun belangen moet opkomen. Of het NGL, het Nederlands GENOOTSCHAP van leraren waarvan vele eerstegraders lid waren toen al opgenomen was in het AOB of door de minister buiten de onderhandelingen gehouden werd weet ik niet meer. Hij wilde in elk geval maar één vakbond. Eerstegraders zagen zichzelf vroeger meestal niet als lid van een vakbond maar van een genootschap. Maar het lijkt er op dar dat de Algemene Onderwijsbond door het aanvaarden van de HOS voor de laatste keer efficiënt voor de belangen van haar leden opkwam. Misschien dan toch een straf voor haar kortzichtigheid?
Seger Weehuizen