Wat jammer van Leo Prick, die over het algemeen het onderwijs een goed hart toedraagt. Op het punt van de Bapo verliest hij uit het oog, dat deze voor een derde door de “genieter” zelf wordt betaald en dat het een prachtige manier is om oudere werknemers voor het onderwijs te behouden. Bij afschaffing van Bapo gaat het afbranden/uitvallen van oudere werknemers nog veel harder en dat terwijl de Bapo-verstrekker (politiek, schoolbestuur) zo graag wil dat dezen behouden blijven voor hun werk.
Het is of het een of het ander: Behouden of afbranden, Bapo of geen Bapo!
Het woord onbetaalbaar is in het onderwijs al veel te vaak gevallen, het gaat om prioriteiten.
Tot slot: de werkdruk in het onderwijs is voor de oudere werknemer (plus vele jongeren) dermate hoog, dat de Bapo de enige manier is om levend en werkend het pensioen te halen.
Reacties zijn gesloten.
BAPO/werkdruk
“de werkdruk in het onderwijs is voor de oudere werknemer (plus vele jongeren) dermate hoog, dat de Bapo de enige manier is om levend en werkend het pensioen te halen.”
Tenzij je dus in deeltijd gaat werken en het daarmee gepaard gaande inkomensverlies op de koop toeneemt. Zoals veel jongeren, inclusief mijzelf, nu dus al doen, zónder dat er een BAPJ is. Door het middelloonpensioenstelsel is dat alternatief voor ouderen financieel overigens minder nadelig dan voor jongeren.
Echter, het terugdringen van de BAPO, de afwezigheid van een BAPJ, het vergroten van het aantal werkuren van een fte om maar te kunnen doen alsof het onderwijs wél goed betaalt ten op zichte van de concurrerende banen op de arbeidsmarkt: het laat de problemen in het onderwijs onopgelost, sterker nog: ze worden hierdoor ondertussen alleen maar erger.