Een ingezonden brief in Trouw van 30 augustus 2007.
Onderwijs? Geen tijd
Enkele jaren geleden ging ik het onderwijs in – het leek mij leuk om kennis (over het vak Nederlands) over te brengen op (in mijn geval) allochtone pubers. Geen makkelijke baan, maar wel erg leuk en met veel uitdagingen.
Daarnaast ben ik ook nog mentor van een derde klas – leuk, maar op een mavo in een stad als Rotterdam ook een soms veeleisende taak.
Inmiddels krijgen wij in het onderwijs veel meer in onze schoenen geschoven. We moeten ons bijscholen, maar ook weer niet teveel en te vaak want dan wordt het verplichte aantal lesuren niet gehaald. In het basisonderwijs wordt op de ontbijtgewoontes gelet (en soms zelfs ontbeten), moeten wij werken aan verzuimgedrag, schooluitval, normen en waarden, en meer seksuele voorlichting. En nu krijgen we in een reclamespotje te horen dat wij ’terrorisme-bestrijders’ zijn en dat we radicaliserende leerlingen moeten gaan herkennen.
Ik begin me echt af te vragen waar ik in vredesnaam de tijd moet vinden om goed Nederlands te doceren en een mentor te kunnen zijn bij wie mijn leerlingen terecht kunnen.
Petra Boose Rotterdam