Ik dacht de redeneringen in de onderwijsdiscussie wel zo’n beetje te kennen. Maar in de Trouw van vandaag staat een zeer lezenswaardig artikel onder de titel “Canadese onderwijsgoeroe heeft hier niets te zoeken”.
In het kort:
– Het gaat niet om de organisatorische aanpak maar om de onderwijskundige/pedagogische aanpak.
– Die moet in NL worden veranderd, kennis/cultuur -overdracht en sturing vanaf groep3 PO ipv CGO.
– Juist in goepen 1 en 2 leren de peuters/kleuters spelenderwijs (in een “complexe realistische leeromgeving”) en ben je als leerkracht meer begeleider/coach dan kennisoverdrager, CGO hoort daarom thuis in peuter/kleuter onderwijs.
Ik weet niet of de auteur (Prof. Goorhuis – Brouwer) de term gebruikt om te prikkelen, maar om peuter/kleuter onderwijs op die manier als CGO-achtig te beschouwen vind ik een erg leuke gedachte. Die geeft ook precies aan dat al dat ge-CGO van onze scholen een kleuterschool maakt.
ik herken dit
Ik herken dit maar al te goed. Mijn kinderen zijn 3 en 5 en ik ben vooral bezig om ze te leren hoe ze met andere mensen om moeten gaan. Samenwerken, luisteren, interpersoonlijke sensitiviteit, dat soort competenties staan bij ons nu in het middelpunt van de belangstelling!
En om het af te maken:
Ik vind het mooi!