De Moloch

Hans Wansink, columnist van de Volkskrant, schrijft vandaag een interessant stuk over de werking van de staat waarbij hij Herman Tjeenk Willink, vicepresident van de Raad van State, veelvuldig citeert. Ik citeer selectief uit “De zwakke staat” en verwoord mijn eigen mening:

De Moloch werkt al vijfentwintig jaar met hapsnappolitiek zonder richting.

Parlementariërs en politieke partijen laten het afweten, waardoor de staat stuurloos wordt en verandert in een in zichzelf gekeerd, permanent ronddraaiend circus. In dat stelsel is iedereen onzeker over zijn eigen rol. Roulerende topambtenaren hebben steeds minder kennis van zaken. Van die verwarring profiteert slechts een kluwen van managers, consultants en belanghebbenden.

De voornaamste slachtoffers zijn de uitvoerders: de mensen achter het loket, voor de klas en aan het bed die de greep op hun eigen situatie zijn verloren. Zij moeten zich in de frontlinie te weer stellen tegen al te mondige, vaak onbeschofte cliënten, patiënten en pupillen.

Het wachten is op het moment dat de lokettisten, de leraren, de artsen, de agenten en de consulenten niet langer over zich heen laten lopen. ‘Zij hebben last van de politiek. Maar ook van degenen die pretenderen hun belangen te behartigen. Hun vak wordt onderuit gehaald. Door al die reorganisaties, regelgeving en controle zijn ze hun plezier in het werk kwijtgeraakt. De huisarts is inmiddels twee dagen per week bezig met administratie. Dat is zijn beroep niet.’

Privatiseren is het uit het zicht wegschuiven van publieke taken. De ergste misvatting is dat de staat als een bedrijf zou moeten opereren.

De parallellen met onderwijs zijn duidelijk; politiek en ministerie hebben het hele onderwijsveld omgeploegd met desastreus resultaat.
Op BON rust beslist de zegen van Herman Tjeenk Willink; wij laten niet langer over ons lopen!