Wel les over calorieën, geen tijd meer voor rekenen

Onderstaand artikel van Annelies Huygen was gedeeltelijk al op het forum te vinden. Nu helemaal. Afkomstig uit Trouw van 3 april 2007.
===========================================
Wel les over calorieën, geen tijd meer voor rekenen

Scholen moeten financieel onderwijs geven, om kindertjes later te behoeden voor uitglijders. Charlie McGreevy, Europees commissaris voor de interne markt, opperde onlangs dat plan. Veel Nederlanders zijn het met hem eens, bleek uit een enquête.

Deze financiële lessen moeten dodelijk saai zijn voor de jeugd. Een introductie in hypotheken, financiële bijsluiters, de kleine lettertjes bij contracten en pensioenen. Ik kan me nog herinneren hoe wij als jongeren vroeger neerzagen op gevestigde ouderen (vanaf zo’n jaar of 27), die tijdens verjaarspartijen hun hypotheek bespraken. Zo wilden wij nooit worden. De lessen zullen bovendien niet helpen. Uitglijders zijn meestal te wijten aan hebberigheid en roekeloosheid. Dat verandert de leraar niet.

Hoe komt het toch, dat zoveel mensen onderwijs zien als tovermiddel tegen onheil? Dat ze bij ieder probleem denken: de school lost het wel op? Misschien is het gemakzucht. Het probleem is dan even uit zicht.

Als het aan sommige bestuurders ligt, kan een schooldag er als volgt uitzien: eerst een gezamenlijk ontbijt, goed voor kinderen die niet of slecht ontbijten. Daarna voedingsleer en lessen over corpulentie. Dit om overgewicht te voorkomen. Even rekenen, en dan een angstaanjagende film over anorexia, met groepsgesprekken achteraf. Vervolgens komt een heuse politieman – onderdeel van een cyclus van dertien lessen – vertellen dat kinderen géén vuurtje mogen stoken en dat drugs gevaarlijk zijn. Daarna een uurtje taal. Als ontspanning het vrijdagmiddagtoneelstuk, gewijd aan kindermishandeling. Als de kinderen hierna thuis komen, moeten ouders hen eerst opbeuren.

Mijn kinderen kregen al deze lessen. Inclusief een film over borstkanker, op het moment dat de borsten van veel meisjes nog niet ontwikkeld waren, lessen over loverboys, over geslachtsziekten, alcoholmisbruik en nog veel meer. Bij het vak verzorging leerden ze wasetiketten lezen, de werking van de stofzuiger, en het serveren van een broodje gezond. Nu mannen nog steeds niet overlopen van enthousiasme voor huishoudelijk klussen, wordt dit vak weer afgeschaft. Er zijn plannen te over om de leemte te vullen. Zoals het onderwijzen van het product levensloop, zodat iedereen ervoor gaat kiezen. En de introductie van maatschappelijke stages.

Het is de omgekeerde wereld, dit soort lessen. Scholen moeten zich richten op ontplooiing van de leerling. Ze moeten hen enthousiast maken en niet angstig. Kinderen moeten basiskennis opdoen, zoals lezen, schrijven en vreemde talen. Hun blik moet verruimd worden door cultuur, literatuur of geschiedenis. Het mooiste is als ze liefde krijgen voor een vak. Daar hebben ze hun hele leven plezier van. Kritisch denken is ook belangrijk. Wie basiskennis heeft, kan later heus wel een wasetiket lezen of een financiële bijsluiter. Sporten op school is beter dan op een stoel een lesje krijgen over calorieën en corpulentie. Zelf sporten maakt een kind sociaal en is goed voor de lijn.

Met hun opvoedende taken begeven scholen zich op het gebied van de ouders. Dat is ook de bedoeling. De lessen zijn gericht op kinderen die verwaarloosd worden. Die thuis niet ontbijten, of die mishandeld worden. Maar de meeste kinderen worden wél goed opgevoed. Voor hen zijn deze lessen overbodig. Zij hebben meer aan taal en rekenen. Zodat zij een goede toekomst tegemoet gaan.

Het is de droom van politici: scholen die voorspelbare modelburgers afleveren. Hard werkende mensen, sportief, matig met calorieën en alcohol, die hun kinderen op tijd krijgen, die alle afval netjes scheiden, de politieagent met ontzag behandelen en die veel belasting betalen. Maar scholen kunnen van jonge mensen geen engeltjes maken. Gelukkig maar.

Annelies Huygen
==================================================