Koning Voetbal wijst ons onderwijs de weg

Het onderstaande prachtige stuk van Jeroen Vanheste verscheen in de NRC van 20 februari 2007.
=======================================================
Stel je eens voor dat men op de middelbare school voetbal zou leren volgens de laatste onderwijsinzichten. In plaats van voor een ‘frontale’ en hiërarchische aanpak waarbij een trainer op het veld staat om aanwijzingen te geven, zou men kiezen voor een competentiegericht model dat beter past bij onze tijd.

De pupillen zouden met elkaar op een veldje aan de gang gaan en zo in de praktijk ‘voetballend leren voetballen’. Pakt iemand de bal met de handen vast? Maakt niet uit, de kinderen geven het zelf wel aan wanneer ze aan het gebruik van de voeten toe zijn.

Wie vragen heeft over passeerbewegingen of traptechniek, kan daarvoor altijd terecht bij de surveillerende biologie- of tekenleraar, die voor de gelegenheid graag even zijn kicksen aantrekt. Uiteraard worden moderne hulpmiddelen als de computer en internet in het leerconcept opgenomen.

Zo kan de aspirant met behulp van Google en YouTube filmpjes van goals verzamelen en mooie multimediale werkstukken maken. Kennis veroudert immers snel, maar de vaardigheid op te zoeken hoe men doelpunten maakt, blijft altijd van pas komen.

Examens bestaan uit partijtjes tegen naburige scholen, waarbij geen scores worden bijgehouden: het zou immers niet democratisch zijn om winnaars aan te wijzen. Iedereen gaat door naar de volgende ronde, wat het voetbaldiploma overigens zeker niet minder waard maakt. Integendeel, met gepaste trots zouden de schoolbestuurders wijzen op het ongekend hoge slagingspercentage, een ondubbelzinnig bewijs voor het niveau van hun scholen en het succes van hun managementconcepten.

Of stel dat men voetbal zou doceren aan onze universiteiten. De benadering zou een ontmaskerende en emancipatorische zijn, onze postmoderne academies waardig. Het westerse voetbal zou niets anders blijken dan een specifieke uitdrukking van onze in woorden liberaal-democratische, maar feitelijk neokoloniale cultuur.

Legendarische goals van Bergkamp en Van Basten zouden gedeconstrueerd worden tot uitdrukkingen van hun libido, hun zucht naar geld of hun wil tot macht: onze zogenaamd verlichte spitsen zijn feitelijk vermomde imperialisten. Alles zou men bestuderen aan de voetbalacademie, behalve de techniek van de spelers, de tactiek van de teams en de schoonheid van het spel.

Kwaliteit en schoonheid zijn immers maar subjectieve en daarmee relatieve begrippen; bovendien zit er een elitair en dus ondemocratisch luchtje aan. Wie zou durven beweren dat het spel van amateur- of veteranenteams minder goed of mooi is dan dat van de WK-elftallen?

Maar gelukkig wordt voetbal niet op scholen of universiteiten gedoceerd. Het voetbal, en meer in het algemeen de sport, is een van de weinige domeinen waarop het gif van het relativisme en misplaatst egalitarisme en de nonsens van de moderne onderwijsopvattingen nog geen vat hebben gekregen. Om voor de hand liggende redenen uiteraard: net als in de natuurwetenschappen zou de toepassing van flauwekul leiden tot het uitblijven van resultaten, in dit geval tot nederlagen.

We vinden het vanzelfsprekend dat voetbaltalent bestaat; dat niet iedereen er evenveel van heeft; dat de grote voetballers diegenen zijn die toegewijd hun talent combineren met constante training en mentale harding; dat goede trainers daarbij onmisbaar zijn; dat de beste trainers diegenen zijn die kennis en ervaring paren aan sterk leiderschap.

Maar wat voor het voetbal een open deur is, namelijk dat je veel en langdurig moet poetsen voordat iets gaat blinken, is dat voor het onderwijs natuurlijk evenzeer.

Het spreekt vanzelf dat leren een grote eigen inspanning vergt en lang niet altijd leuk kan zijn; dat intensieve begeleiding door leraren met een grondige vakkennis onmisbaar is; dat niet iedereen evenveel aanleg heeft en dat je dus moet differentiëren; dat net als in de sport toewijding, concentratie en discipline onontbeerlijk zijn om tot resultaten te komen.

We genieten van de schoonheid van een goed gespeelde voetbalwedstrijd en bewonderen de techniek en wilskracht van de grote artiesten. We zullen nooit vergeten hoe Ron Zwerver die laatste smash sloeg, hoe Ellen van Langen vlak voor de meet iedereen voorbijliep, en hoe Van Basten de bal die over vijftig meter kwam aanzeilen in één keer op zijn slof nam en achter de verblufte Dassajev schoot. Maar zulke dingen gebeuren alleen na eindeloze toewijding en inzet, op basis van bevlogen coaching.

Moge Koning Voetbal ons onderwijs de weg wijzen.

De auteur, Jeroen Vanheste, is cultuurfilosoof en publicist.
============================================================

49 Reacties

  1. was het dan niet mijn idee 😉
    Gebruik het al jaren, ook hier op dit forum… Zullen goede ideeën dan ontstaan “vanzelf” als de tijd er rijp voor is?

      • Hoera!
        Laten we blij zijn dat die voetbalmetafoor aan de vergetelheid ontrukt wordt en in een belangrijke Nederlandse krant zo beeldend wordt gebruikt.
        Het is van het grootste belang dat onze inzichten via de media in het land komen.
        je gelooft het niet, maar veel mensen in dit land hebben nog steeds niet door welke desastrueze ontwikkelingen zich aan het voltrekken zijn. Een ex-collega van mij, vakdidacticus, een van de weinigen die zich nog uit de klauwen van de onderwijskundigen weet te redden op zijn universiteit, ging naar een voorlichtingsavond over een nieuw gymnasium in Amsterdam. Dat gaat starten met HNL. Tot zijn grote schrik merkte hij dat de ouders die daar aanwezig waren niet begrepen wat zich hier aan het afspelen was. Het zag er allemaal zo gelikt uit.
        Daarom: er kan niet genoeg aansprekende informatie naar buiten komen.

        • Ik dwaal af, maar…
          Ik wist niet dat het Cygnus van HNL was. Maar inderdaad:
          Het Cygnus Gymnasium maakt jouw leren zichtbaar. Natuurlijk haal je cijfers, en daarnaast bouw je aan een portfolio, een kruising tussen een verslagboek en een verzamelmap. In je portfolio bewaar je – bijvoorbeeld in digitale vorm – de werkstukken waar je trots op bent en die tonen wat je allemaal weet en kunt. Aan het portfolio wordt commentaar van jezelf en van je begeleiders toegevoegd, dat je helpt te bepalen hoe je het de volgende keer (zelfs nog) beter kunt doen.
          Dat woord ‘portfolio’ alleen al doet me huiveren…
          Ander citaat van de site van het Cygnus:
          Al snel krijg je dan voor de verschillende vakken een overhoring. Dan regent het hoge cijfers. We noemen dit dan ook wel de succesoverhoring. Je krijgt dan het gevoel dat je het kunt en op de juiste plaats zit.
          Ahem.
          Om toch maar “on-topic” te blijven:
          “Al snel speel je je eerste voetbalwedstrijd. Dan regent het doelpunten. We noemen dit dan ook wel de succeswedstrijd. Je krijgt dan het gevoel dat je het kunt en op de juiste plaats zit.”

          • Klinkt reuze klassiek
            in de oren. Portfolio is toch van het latijns meneer? Of is dat die badplaats aan de Italiaanse kust?

          • Cygnus: tot wie richten ze zich hier?
            Aan die pagina te zien richten ze zich hier tot de 8e groeper, die weet dat hij het volgend jaar op een andere school zal zitten. Maar een 8e groeper slikt dat pedagogenproza toch niet? Die wil geen succesoverhoring, want die snapt best dat ‘allemaal de eerste prijs’ hetzelfde is als ‘niemand een prijs’.
            Nee, ze richten zich hier over de hoofden van die kinderen heen tot medevernieuwers en potentiële subsidieverstrekkers. Kijk ons eens lekker leerlinggericht modern zitten te wezen! Ons kent ons!

          • self-esteem
            Dit is volgens mij rechtstreeks afkomstig van het Amerikaanse “self-esteem”-denken, dat onlangs contraproductief is gebleken. De onderzoeker, Roy Baumeister, was eerst één van de belangrijkste proponenten van de “self-esteem-theorie”, die inhoudt dat kinderen zoveel mogelijk geprezen moeten worden (ongeacht hun prestaties), zodat hun zelfvertrouwen en daarmee ook hun cijfers stijgen. Toen uit zijn eigen onderzoek bleek dat dit de cijfers van de kinderen evenwel deed dalen in plaats van stijgen, noemde hij dit “de grootste teleurstelling uit zijn carrière”. Dat is nog eens een wetenschapper!

          • Volgens mij ook tot de ouders!
            Er is nu eenmaal een vrij grote groep ouders die achter dit soort ideeën aanholt.

        • Philippens, was hij ook op het Ignatius College geweest?
          Als ik die website bekijk, lijkt het mij ook nogal HNLerig.

  2. Vanheste haalt alles door elkaar en gooit zijn eigen glazen in
    Na lezing van het essay van Vanheste heb ik het sterke vermoeden dat hij zaken door elkaar haalt en op een hoop veegt om zo vanuit de hoogte zijn kritiek te kunnen spuien.

    Om de discussie helder te houden is het belangrijk om eerst de gebruikte concepten helder neer te zetten. Onder klassiek leren versta ik klassikaal onderwijs door een vakdocent gesteund met een leerboek en oefenopgaven waarbij gestreefd wordt naar de top. Onder leren-leren versta ik het zelfstandig leren van leerlingen waarbij de docent alleen als coach optreedt. Onder competentieleren versta ik het leren van kennis, vaardigheden en houdingen in een omgeving die sterk op de (beroeps)praktijk lijkt. Hierbij worden elementen van het klassikale leren en het leren-leren gecombineerd.

    Zou Koning Voetbal volgens het ‘onvolprezen’ klassieke systeem les geven, dan stond hij in grote zalen vol met studenten die aandachtig zijn theorieën en illustraties van goed voetbal aandachtig volgden. Na vele werkcolleges en tentamens rond interessante theorieën uit dikke studieboeken, zouden ze dan na vele tentamens en een afsluitend mondeling, afstuderen als volleerd voetballer. Van zelfsprekend zonder ooit een voetbal op het veld aangeraakt te hebben, want dat is competentieleren (leren in de omgeving waar je de kennis later nodig hebt) en vanzelfsprekend onbewust van je persoonlijke ontwikkeling, want dat is leren-leren.

    Gelukkig weet Koning Voetbal het beter dan menig schrijvende kamergeleerde. Je moet theoretisch inzicht hebben op praktijksituaties bewust te kunnen inschatten, je moet vaardigheden leren toepassen op het veld, want daar moeten de goals gemaakt worden, en je moet gecoached worden op je lerende houding, zodat je zelfsturend nieuwsgierig jezelf optimaliseert tot de hoogst geprezen speler van het team.

    Dus Koning Voetbal wijst ons inderdaad de weg in het onderwijs ! We moeten alleen leren naar hem te luisteren …

    • Onzinbeeld van klassiek leren
      Zo lust ik er ook nog een paar. Schets een idioot beeld van klassiek leren, toon aan dat dat bij het voetballen niet werkt en verklaar je eigen gelijk.

      Inderdaad, de vakdocent is essentieel bij klassiek onderwijs. Streven naar de top ook (al moet je dat goed interpreteren, de top ligt voor iedereen ergens anders). Maar dat leerboek en oefenboek is een uitvoeringskwestie. Zeker bij het voetballen zal de klassieke leraar dat niet hanteren.
      Bij voetballen heet de klassieke leraar de coach of trainer. Die heeft namelijk vertstand van voetballen en van trainen.
      Bij HNL laat men gerust een zwemcoach Ajax 1 begeleiden, eventueel met behulp van een laptop met wireless indernet aansluiting, om met google snel de juiste trainingsstof te kunnen bekijken, want die kennis veroudert toch steeds.

      • Onzinbeeld van HNL
        Inderdaad: niets is makkelijker dan het neerzetten van een cliche en dan daarop schieten. Dat wordt in dit debat dan ook veelvuldig gedaan. (Nb: is dit aan het ´klassieke´onderwijs te danken?) Daarom nodig ik 21_3_1945 (wie dat ook moge zijn) uit om open kaart te spelen en aan te geven wat hij onder het klassieke onderwijs precies verstaat. Want ook hij lijkt het een en ander door elkaar te halen, of anders niet te weten waar hij tegen is.
        In uw reactie en die van Vanheste zie ik wat vaker in dit soort discussies over onderwijs gebeurt: tegenstanders voeren een vurig pleidooi voor een onderwijsvorm welke juist heel sterk op de verfoeide onderwijsvorm lijkt. Zoals ik aangaf en u onderschrijft, geeft de voetbaltrainer onderwijs in kennis, vaardigheden en houding in het voetballen in het leslokaal en op het veld en stimuleert hij de lerende houding van de voetballer, bijvoorbeeld door het uitreiken van prijzen. Als hij zo als trainer en coach een klassieke leraar is, dan is de klassieke leraar tevens de `HNL´ leraar, die het klassieke kennisonderwijs met competentieonderwijs en leren-leren combineert. Kortom: waar u tegen bent, bent u voor.

        • Heb me altijd WU-Li master gevoeld
          Mijn ideaalbeeld: The Wu Li Master dances with his student. The Wu Li Master does not teach, but the student learns. The Wu Li Master always begins at the center, the heart of the matter. Most people believe that physicists are explaining the world. Some physicists even believe that, but the Wu Li Masters know that they are only dancing with it. Het begint al laat te worden, ik neem een glaasje. Gezondheid!

        • Glibberig HNL
          HNL doet zich telkens in andere vormen voor. Op het moment dat je kritiek levert op een aspect ervan, wordt een andere variant van stal gehaald.

          Kenmerken van HNL zijn wat mij betreft de volgende:
          1 Heeft het sociaal constructivisme als uitgangspunt
          2 Beweert dat kennisoverdracht niet of nauwelijks nuttig is
          3 Beweert dat kennis een halfwaardetijd avn 3 jaar heeft
          4 Beweert dat algemene vaardigheden gerust 50% van de studielast mogen uitmaken (samenwerken, presenteren, opzoeken)
          5 Gebruikt het leeuwendeel van de schooltijd voor zaken die juist het beste buiten school geleerd kunnen worden
          6 Verwaarloost die zaken die juist het beste wel op school geleerd kunnen worden
          7 Beweert dat kennis subjectief is en dat de enige kennis, die kennis is die je samen met anderen (in een peergroup) construeert
          8 Beweert dat de rol an de docent bij het begeleiden van die peergroups een coachende is, dwz vak onafhankelijk.

          Ja klassiek onderwijs brengt competenties aan. Zo hebben we onze welvaart en cultuur gekregen de drieduizend jaar. Inderdaad, in klassiek onderwijs worden prijzen uitgerijkt (complimentjes, stempeltjes, waardevolle diploma’s, goede cijfers etc). Dat gebeurt op basis van de individuele prestaties van de leerlingen en niet omdat ze zitting hadden in een groepje dat iets heeft geproduceerd. En nauurlijk leert de klassieke docent zijn leerlingen ook attitudes aan. Het mooie is dat dat vaak vakgerichte attitudes zijn. De wiskundige houding is wellicht niet de attitude van de sporter, de filosofische attitude niet die van de ICT-er. Ongelooflijk belangrijke beroeps en vak attitudes. Noodzakelijk voor het doorgeven van het vak, het beroep.

          • Glibberig en/of primitief?
            Bij Kozloff: Three requirements of effective instruction [hier] vond ik het gedicht The second coming van Yeats. Het drukt uit wat er gebeurt als: “things fall apart, the centre cannot hold”, namelijk: “when they do primitive behavior emerges and destroys”. Kozloff is van mening HNL zo’n primitieve reactie is.

            Turning and turning in the widening gyre
            The falcon cannot hear the falconer;
            Things fall apart; the centre cannot hold;
            Mere anarchy is loosed upon the world,
            The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
            The ceremony of innocence is drowned;
            The best lack all conviction, while the worst
            Are full of passionate intensity.
            Surely some revelation is at hand;
            Surely the second coming is at hand.
            enz.

            Willem Smit

          • Lord of the flies
            Ik heb bij HNL ook altijd associaties met Wiliam Goldings “Lord of the flies”. Ook een voorbeeld waar primitive behavior emerges and destroys. Ook daar worden jongeren aan hun lot overgelaten.

          • Goed initiatief: feiten op een rijtje
            Goed initiatief om eens helder neer te zetten wat het ‘HNL’ leren feitelijk inhoud. Anders wordt er veel vanuit onkunde gedebateerd. De vraag is nu: kloppen die 8 punten? Gaarne reactie van anderen.

          • Ja, die 8 punten kloppen. Ik
            Ja, die 8 punten kloppen. Ik ken uit ervaring een opleiding waar CGO in combinatie met HNL is ingevoerd. De leerlingen klagen, dat ze te weinig leren en vooral aan het googelen, knippen en plakken zijn. Helaas zijn er maar enkelen, die dit via bv. brieven aan de kaak willen stellen: de rest heeft door, dat ze zo op een heel gemakkelijke manier een erkend diploma halen. En dat heeft weer als voordeel, dat de opleiding geld binnen haalt, want dat gaat via diploma’s. Het zou er anders uitzien, als er nog centrale schriftelijke examens waren (dan zou een vergelijking tussen HOL en HNL mogelijk zijn), maar die zijn helaas al lang geleden in het MBO afgeschaft.

          • rijtje van acht
            Ik ben blij dat het gemaakte rijtje in een behoefte voorziet. Ik wil enkel wel opmerken dat het een redelijk ad hoc rijtje is. Zo pretendeer ik geen volledige overdekking en is er juist overlap tussen andere punten.
            Een ander nadeel is dat 8 een te groot getal is voor lijstjes. Werkelijk goede lijstjes hebben 3 of hooguit 5 punten (een oneven aantal maakt het lijstje ook beter). Maar echt goede lijstjes zijn niet eenvoudig te construeren ; het enkel weglaten van punten maakt lijstjes soms zelfs slechter.

            (oké, ik geef toe, ik heb een haat-liefde verhouding met lijstjes. Veel haat eigenlijk en beperkt liefde. Vooral boeken met lijstjes zijn me een gruwel.)

          • Het magische getal 3
            Opsommingen in serieus bedoelde documenten als de Troonrede bevatten traditioneel ook drie (vaak allitererende) elementen (“vrijheid, vrede en voorspoed”) omdat het getal drie een soort magische stabiliteit heeft. Knipoog naar het POE-manifest
            ;-).

          • Het staat hier toch al
            Wat HNL is staat hier toch netjes verwoord ? Deze link is al vaker op de BON-site vermeld. Dus waarom al die discussie ?
            Laatste stuk hier maar gecopieerd:
            “Maar tegelijk heeft Het Nieuwe Leren daarmee ook vele gezichten. Achter één en hetzelfde predikaat gaan bij nader inzien veel verschillende, niet zelden uiteenlopende visies, opvattingen en uitwerkingen schuil. Allemaal hebben die een eigen benadering, eigen karakteristieken en eigen accenten, die meestal ook hun weerklank vinden in uiteenlopende eigen benamingen, zoals bijvoorbeeld: Het nieuwe leren; Zelfverantwoordelijk leren; Levensecht leren; Authentiek leren; Natuurlijk leren; Coöperatief leren; Samenwerkend leren; Sociaal leren; Contextueel leren; Praktijkgericht leren; Werkplek leren; Duaal leren; Competentie(gericht) leren; PGO leren; Gestalt-leren. En die bovendien in aantal gevallen ook al een concrete uitwerking hebben gekregen, zoals bijvoorbeeld: Ervaringsgericht onderwijs; Met kinderen leren; Slash 21; Wittering.nl; Iederwijs.
            Al deze benamingen kunnen gebruikt worden als trefwoord of zoekwoord, wanneer we op zoek gaan informatie over het nieuwe leren.”

            En hier kun je op de BON-site ook je hart ophalen.

    • Door elkaar halen
      Helaas haal jij ook dingen door elkaar Meindert.

      Als we competentieleren op voetbal toepassen, dan spelen voetballers alleen maar wedstrijdjes (dat is immers het enige dat op de praktijk lijkt). Rondo’s, afwerken op de goal, krachttraining, conditietraining komen dan allemaal niet in het trainingsprogramma voor. Zoals je hopelijk weet doen voetballers dit wel. Van alle training bestaat slechts een klein deel uit wedstrijdje spelen.

      Voetbaltraining lijkt dus helemaal niet op competentieleren (althans niet op hoe dat in de praktijk van bijvoorbeeld het MBO uitgevoerd wordt). Het lijkt veel meer op de oude ambachtschool zou ik zeggen.

      • Waarom tegen zijn waar je voor bent?
        Als je een vakdocent Onderwijskunde zou vragen advies te geven over het HNL, hetgeen ik gedaan heb (danzij mijn klassieke scholing!), dan zou hij daarin vertellen dat competentieonderwijs in het voetbal niet inhoud het creatief rontrappen van een balletje op het veld.

        En ook bij u geldt: met uw ambachtsschoolvoorbeeld verklapt u dat u tegen bent, waar u voor bent. Op de ambachtsschool kreeg men kennis, vaardigheden en houding geleerd in een omgeving die sterk op de beroepspraktijk leek. Competentieonderwijs dus. En zolang de leraar stimuleerde dat de leerling bewust met zijn ontwikkeling bezig was, was het ook nog eens leren-leren, avant la lettre!

        • Nogmaals: Glibberig HNL
          Zoals 1945 ook al aangeeft is het heel lastig om een discussie te voeren met aanhangers van Het Niet Leren (HNL). Ze geven namelijk nooit een definitie van wat HNL nu eigenlijk is. Meindert komt niet verder dan te zeggen dat het leren-leren is en dat de ambachtsschool ook al leren-leren was.

          Wat is dan niet HNL? Waarom moeten ‘scholen op de schop’ en ‘kantelen’ als HNL allang gemeengoed is?

          Gaat er op een school iets niet goed, dan is dat niet HNL of is het wel HNL, maar is de uitvoering niet goed (het idee blijft volgens de aanhangers fantastisch).

          1945 komt met een heel mooi lijstje kenmerken van HNL. Scholen kun je langs deze meetlat leggen om te kijken of HNL daar ingevoerd is. De aloude ambachtsschool valt dan zeker niet onder HNL.

        • Waarom tegen zijn waar je voor bent
          Beste Meindert,
          HNL is wezenlijk anders dan het klassieke onderwijs. De grootste stappen die HNL hierbij zet zijn hierin de individualisering van het onderwijs en het uitgangspunt dat kennis zelfstandig te verwerven is. De individualisering gaat hierbij zover dat zelfs de werkelijkheid tot een subjectief begrip wordt. De meester- gezel relatie uit het oude onderwijs wordt achterhaald verklaart door het begrip meester te degraderen.
          Competentiegericht onderwijs staat hier los van daar dit feitelijk exameneisen zijn. Zowel bij het klassieke leren als bij HNL is competentiegericht leren mogelijk. Er wordt impliciet verondersteld dat HNL een betere methode is om te komen tot competenties dan via de meester – gezel relatie. De oorzaak hiervan zou te vinden zijn in een zgn “paradigmashift”.
          In een later stadium zal ik U en anderen proberen te verduidelijken dat:
          – HNL feitelijk alleen een motiveringspoging is op preventieve wijze
          – HNL of beter de individualisering feitelijk niet te betalen is.
          Corgi

          • Is het niet zo dat individualisering
            in HNL wordt opgeheven door het gehamer op samenwerken? Als ik het goed begrepen heb is juist het in groepjes samenwerken een onderdeel van HNL.

          • Los van de leraar
            Het hangt ervanaf of de HNL goeroe aanhanger is van het individueel constructivisme of van het sociaal constructivisme.

            Deze twee stromingen zijn het er wel over eens dat de leraar in ieder geval slechts ‘coach’ is.

          • HNL beslist niet enkel een motivatiepoging
            Motivatie wordt vaak genoemd als reden voor HNL (geen “saaie” theorie, alles is direct toepasbaar), maar het is in werkelijkheid een verandering van de leerstof, een verandering van de leermethode, een verandering van de organisatie en een verandering van de wijze van toetsen (zelfs een verandering van de schoolgebouwen, nu met zonder tussenmuren).

            Overigens denk ik dat HNL als motivatie vehikel uitermate ongeschikt is.

          • Het vervelende is dat HNL
            door sommigen oprecht gezien wordt als de juiste aanpak, maar door anderen wordt gebruikt als legitimering voor bezuinigingen. Dat is een gevaarlijke cocktail en juist daarom is het zo goed dat we proberen de uitgangspunten om zeep te helpen en op zijn minst te laten zien dat het een ideologie is.
            Een aantal jaren geleden jubileerde het bestuur van de school. Op een congresdag was een spreker uitgenodigd (zou niet meer weten wie) die ons voorspelde dat Den Haag graag toe wil naar minder docenten voor meer leerlingen. Ik ga nu Bloom lezen.

    • Meindert, graag zou ik van je vernemen
      hoe je aan het idee komt dat er hier kamergeleerden aan het woord zijn. Ken je deze mensen persoonlijk? Hoe beoordeel je dat van buitenaf?

        • Dus je duikt?
          Dat vind ik slap. Je bestempelt mensen wel tot kamergeleerde, maar als je wordt gevraagd waar je dat op baseert, ga je er niet op in. Makkelijk is dat. Ik vraag me af of leerlingen dat zouden accepteren …

    • leren-leren
      Ik probeer in de woordenstrijd mee te denken; maar de begrippen/concepten en voordelen/nadelen zijn voor mij vaag.
      Leren is iets persoonlijks; het gebeurt in mijn hoofd/hart/lijf; je noemt het kennis/beleving/vaardigheid/competentie of zoiets.
      Veel dingen leer je vanzelf door te kijken en na te doen maar in onze cultuur zijn veel zaken zo ingewikkeld dat je geholpen moet worden. Daarin moet je worden onderwezen. Iemand die het je uitlegt/voordoet/traint/oefent/corrigeert. En na verloop van tijd kun je het dan zelf. Dan heb je iets geleerd en ben je vaardig genoeg om zelf door te leren. Zoiets als leerling-gezel-meester in een beroep. Of een rijbewijs halen en dan echt/zelf leren rijden. Bedoel je dat, Meindert, met leren-leren? Eerst het fundament en dan zelf uitbouwen?
      Mijn bezwaar tegen HNL is de ongelooflijke inefficiëntie van het leer-proces dat er het gevolg van is. Een trainer zal het niet in z’n hoofd halen om zonder toezicht zijn team maar wat te laten dollen. Hij legt uit/doet voor/laat nadoen en als hij ziet dat het goedgaat laat hij onder deskundig toezicht van hulptrainers verder oefenen. En er is altijd de dreiging dat een speler uit de selectie wordt gezet als hij het niet kan of loopt te klooien.
      HNL gaat er van uit dat ik in weinig kontakttijd iets uitleg, voorzover de tijd het toelaat iets voordoe en dan mijn leerlingen erop uitstuur om onder ondeskundig/elkaars/geen toezicht zelf verder te oefenen. Dat vind ik een misdaad. Vooral in de fase dat ze gaan oefenen komt mijn vakmanschap aan bod. Ik zie waar het goedgaat; ik stuur bij waar het misgaat; ik corrigeer; ik deel pluimtjes uit; ik stimuleer. Dat is volgens mij ook het hoofdbezwaar van veel collega’s tegen HNL. Je gooit de leerlingen te snel in het diepe; je ziet het misgaan; en je mag/kunt pas achteraf ingrijpen.
      Dat doet een echte onderwijzer pijn. Het gaat niet om de woorden of de methode. Het gaat om je leerlingen en je vakmanschap; die worden beiden tekort gedaan in HNL.

  3. Practice what you preach
    Ik nodig Vanheste uit om zich eens voorafgaande aan publicatie gedegen, volgens oude ´klassieke´ methoden in de nieuwe onderwijsconcepten grondig te verdiepen door bijvoorbeeld onder andere specialisten hierover te raadplegen en met een verbeterd commentaar te bewijzen, hoe vruchtbaar die methode nog steeds is.

    Is uw pennevrucht reeds resultaat van uw gedegen onderzoek, dan spreekt het juist tegen het ´klassieke´ onderwijs … , weet ik van specialisten die ik geraadpleegd heb. (Hun haren rijzen te berge bij het lezen van uw essay).

    Heeft u voor uw essay niet een gedegen onderzoek gedaan terwijl u wel het ´klassieke´ onderwijs gevolgd heeft, dan spreekt dat ook niet voor het ´klassieke´ onderwijs …

    Voor beter onderwijs in Nederland, wat het ook moge zijn !

    • Alvast één element dat niet klopt
      is het idee dat in ‘klassiek’ onderwijs er geen plaats zou zijn voor zelfstandig oefenen. Uit de jaren toen de Mammoetwet nog net net was ingevoerd, herinner ik me lessen waarin ik in de klas bezig was na instructie opdrachten te maken, dus het geleerde zelfstandig te oefenen en toe te passen.

    • We hebben weer een drogreden!
      Dit meent u zelf niet, mag ik hopen.
      Uw argument gaat als volgt:
      “‘Ik bestrijd uw beweringen want experts hebben mij verteld dat zij gelijk hebben en u niet”
      Ik stel voor dat u dan vertrekt van dit forum en de “experts” vraagt aan de discussie deel te nemen. Dan hoeft u tenminste niet als doorgeefluik te fungeren.
      Velen van ons hebben HNL-aanhangers om werkelijke argumenten gevraagd, maar men komt werkelijk niet verder dan de drogredenen die elders op dit forum uitgebreid worden besproken (zie ook: home.12move.nl/~se373106/).

      • Inderdaad, argumentum ad
        verecundiam (beroep op autoriteit) heet deze drogreden, volgens de retorica.

        • Re verecundiam: Een mooi exemplaar.
          De verleiding is groot om deze drogreden meteen op te nemen, maar misschien moeten we nog wachten tot hij nog eenmaal gebruikt wordt.

          • Veelvuldig gebruik
            Ik denk dat deze reden in ieder geval door managers constant gebruikt wordt. Men huurt “experts” in en drukt door.

          • Beroep op autoriteit bij onderwijsvernieuwingen
            Bij één van mijn eerste ervaringen met rare onderwijsvernieuwingen, in 2003, na zo’n zeven weken in het onderwijs gewerkt te hebben, liep ik ook aan tegen zo’n beroep op autoriteit.

            De conrector was bezig om als statusprojectje de sectie aardrijkskunde de experimentele Compex-examens (eindexamenonderdeel waarbij computer gebruikt wordt) door de strot te duwen. Toen ik met een goed uitgewerkte lijst van argumenten kwam waarom het, sowieso voor onze sectie, zeer onverstandig was om hieraan deel te nemen, kreeg ik te horen dat ik pas zeven weken in het onderwijs werkte en dat ze bij het ministerie, dat ook achter dat Compex stond, echt wel wisten waar ze mee bezig waren.

            Ruim een jaar later (en een school verder) vernam ik dat het Compex-aardrijkskunde examen door het Cito geschrapt was.

        • rere verecundiam
          Is er ook zo’n fraaie naam voor ‘een beroep op de uitzondering’?
          Nederland wemelt van de redeneertrant: U beweert dat … ; maar ik zie uitzondering —; dus Uw bewering is niet waar.
          Ik houd vast aan het motto “de uitzondering bevestigt de regel”. Voordat je buiten de exacte wetenschappen de ene regel vervangt door de andere moet je eerst aantonen dat hij gemiddeld beter is. Als de profeten van HNL hun leer verkopen met een beroep op de dingen die bij HOL misgaan moeten ze eerst aantonen dan HNL “gemiddeld beter” is en niet alleen de oude mankementen vervangt door nieuwe of meer mankementen.

          • Is er dan niet sprake van
            een overhaaste generalisatie (secundum quid)? Mijn hond is zwart, dus alle honden zijn zwart. Ik zie deze uitzondering, daarin werkt HNL goed, dus HNL is goed.

      • Van de oude stempel
        Ja, sorry: ik heb nog klassiek onderwijs genoten, waarbij je waar nodig vaklui raadpleegt om tot een goed oordeel te komen.

        Ik begrijp uit je commentaar dat je zelf meer van het nieuwe leren bent …

        • Je hebt vaklui
          en vaklui. Als ik lees dat Luc Stevens denkt dat jongeren moet worden gevraagd wat ze willen leren (als ze dat zouden kunnen zeggen, hoefden ze het niet meer te leren) en aanneemt dat leerlingen zelf orde zoeken, denk ik: hoe komt het dat deze man ooit serieus genomen is in zijn vakgebied? Is dat vak zo doordesemd van ideologisch gezwatel dat iedereen elkaar de hand boven het hoofd hield (houdt)? Overigens, wie van ons moest zich aangesproken voelen met je conclusie over HNL? Zo ja, ik heb ook klassiek onderwijs genoten en zou zo ontzettend graag willen dat ook anderen daar vandaag van mogen genieten.

        • Ad hominem
          Maar nooit geleerd dat je niet op de man moet spelen maar op de bal. Waar blijft je inhoudelijke commentaar op mijn argumenten? Waar komt je slaafse acceptatie van autorititeit/deskundigheid vandaan? Niet geleerd om argumenten te wisselen inplaats van verdachtmakingen? Ga leren!

Reacties zijn gesloten.