Student van nu is ook erg goed in dingen

Het onderstaande artikel komt uit De Volkskrant van 30 januari 2007. Het is gechreven door een universitair docent aan de Universiteit Utrecht. Hij is overigens universitair docent in de bestuurs- en organisatiewetenschap en doet volgens zijn website onderzoek naar het gebruik van email door overheidsorganisaties…….
_______________________________
Student van nu is ook erg goed in dingen

De litanie over de afnemende kwaliteit van het onderwijs neemt langzamerhand groteske vormen aan. Keer op keer wordt benadrukt wat de scholieren en studenten van nu niet weten en wat de jongeren vroeger allemaal wel wisten. Thomas van der Dunk geeft aan dat de topografische kennis van de huidige generatie beroerd is (Forum, 17 januari).

Vanzelfsprekend deel ik de irritatie over de kwaliteit van het taalgebruik van studenten. En natuurlijk loop ik er ook wel eens tegenaan dat studenten feiten niet beheersen die voor mij vanzelfsprekend zijn. Maar holt daarom de kwaliteit van het onderwijs achteruit? Von der Dunk en anderen maken een karikatuur van de moderne kennissamenleving. ‘Is twee plus twee plots vijf,’schampert hij. Natuurlijk niet. In het onderwijs moeten echter wel keuzen worden gemaakt over de aandacht die aan kennisgebieden en vaardigheden wordt gegeven. Extra aandacht voor topografie staat mij daarbij niet bepaald voor ogen.

Laat mij enkele voorbeelden noemen van terreinen waarop deze generatie veel sterker is ontwikkeld dan vorige generaties. Ten eerste is het vermogen van studenten om te reflecteren op sociale processen en hun eigen rol daarin groot. Menig maal zag ik indrukwekkende voorbeelden van het vermogen van moderne studenten om te benoemen hoe een groep functioneert, welke spanningen dit oproept en wat hun eigen rol in deze processen is.

Dit vermogen tot reflectie draagt aanzienlijk bij aan het succesvol functioneren van deze groepen. Ten tweede zijn de huidige studenten veel beter in staat op een creatieve manier na te denken over vraagstukken en dragen vaak originele oplossingen aan. Veel sterker dan voorgaande generaties zijn studenten in staat zelf ideeën naar voren te brengen en uit te werken. Onze studenten geven ook met groot gemak presentaties en zijn in staat op heldere wijze te reageren op vragen van anderen.

Ik heb liever een student die niet weet dat Stockholm de hoofdstad van Zweden is en wel een creatief betoog kan schrijven dan eentje met een hoofd vol feitjes maar zonder creativiteit en sociale vaardigheden.

Albert Meijer is universitair docent aan de Universiteit Utrecht.
________________________________________________________
Een betoog hoeft dus alleen maar creatief te zijn, dus een betoog waarin Stockholm figureert als de hoofdstad van Zimbabwe zal zeker een dikke voldoende krijgen van Meijer.

15 Reacties

  1. Nederland spreekt een woordje mee!
    Student is ook goed in ‘dingen’?
    Zou dat een kop van de VolksKrant zijn of een uitvinding van die Albert Meijer?

    Lijkt me leuk op een sollicitatiegesprek.
    Vraag: noemt u eens één van uw sterke punten.
    Antwoord: Nouweh… ik ben ook goed in dingen.
    Reactie: U moeten we hebben!!!

    Wat voor dingen, denk je dan.
    En daar komt het antwoord:
    ze zijn goed in het reflecteren op sociale processen en hun rol daarin.

    Nou, ik denk dat Taiwan, Korea, Duitsland, Japan en de Verenigde Staten zich een ongeluk schrikken van deze aankondiging.
    ‘Jongens, we kunnen onze export naar Nederland wel schudden. En onze bedrijven kunnen het ook wel vergeten.’ denken ze nu.
    ‘Ze zijn veel beter in het reflecteren op sociale processen en hun eigen rol daarin dan wij! Wat moeten we nu toch beginnen!’

    Pas op! De Hollanders komen er aan!

  2. Jammer dat je in amerika woont
    want anders gingen we er morgen gewoon met een stuk hout op af: dommigheid kun je er, op een gegeven ogenblik, alleen nog maar uit slaan. Alleen te gaan durf ik niet (hoe groot zou Meijer zijn: straks is het een boom van een vent!)

    Maar deze oplossing is ‘out of the box’, dus creatief, dus toegestaan, nee, sterker nog, toe te juichen!

    Overigens staan er weer vervelende fouten in dit artikel, dat vertekent het beeld natuurlijk ook. Meijer schrijft, geheel naar waarheid: [In het onderwijs moeten echter wel kneuzen worden gemaakt], vermoed ik. En de krant maakt daarvan: [ In het onderwijs moeten echter wel keuzen worden gemaakt]. Jammer, want nu komt het verhaal niet zo uit de verf…

    Sorry, geintje…

    (Over Stockholm gesproken: deze meneer leidt aan een variant van het Stockholm syndroom, een variant waar heel erg veel docenten aan leiden. Jonge mensen zijn aardig, en het is heel leuk om een goede verstandhouding met aardige mensen te hebben, en dus is het heel vervelend om altijd maar slechte dingen over aardige mensen te moeten zeggen, en dus doen we alles om maar aardig te blijven. En dus gaan we het op een gegeven ogenblik ook alleen nog maar aardig zeggen. En dus weten we eigenlijk ook zelf wel dat we iets zeggen om aardig gevonden te worden: zitten die leerlingen zeker de hele dag lekker aardig te socialiseren en aardig te zijn en doet die Meijer lekker aardig mee. Leuk&Aardig!)

    Het nieuwe leren komt voort uit leuk&aardig. En wij van BON zijn dan ook zuur&onaardig! Lekker puh!! Maar we hebben wel gelijk! En jullie blijven lekker dom, en wij van BON zijn lekker slim!

    • Jongeren zijn natuurlijk leuk en aardig
      Natuurlijk zijn de meeste jongeren ook tegenwoordig leuk en aardig. Daarom juist gun ik ze het beste. Onderwijs dat álles uit ze haalt wat erin zit: Kennis, vaardigheden en houding! (in die volgorde van belangrijkheid)

      • Ze kunnen wel wat
        Onlangs heb ik een groepje leerlingen (groep 8 basisschool) geholpen met een LEGO® League wedstrijd. Was zeer onder de indruk van de manier waarop zij werkten: taken benoemen, taakverdeling, zich in werken in de problematiek en uiteindelijk na veel oefening, de wedstrijd. Ik heb op de finale een flink aantal groepjes bezig gezien. Fantastisch!

        Iets anders: ben jurylid geweest bij Thinkquest. Snuffel daar eens rond, en verbaas je! Zulke producten kunnen toch niet gemaakt worden als het onderwijs zo slecht is. Dus voor de duidelijkheid: bekijk het breed en oordeel dan pas.

        • Een andere ervaring
          Ik denk dat er veel voorbeelden zijn van vernieuwd onderwijs waar zaken goed gaan. Ik heb in het verleden projectjes met Logo (turtle geometry) gedaan en als aanvulling op het reguliere onderwijs kan dat nuttig en leuk zijn. Ik meen dat de lego taal ook op logo gebaseerd is en je kunt hier behoorlijk de diepte mee ingaan. Nets mis mee dus.

          Bij thinkquest heb ik een andere ervaring. Misschien toevallig, maar het speelt ik meen drie jaar geldeden. Toen werd op een conferentie de thinkquest winnaar (basisschool) van dat jaar bekend gemaakt. Het ging om een website die kinderen gebouwd hadden. De docent was erg enthousiast, want hij had de kinderen eigenljk helemaal niets hoeven leren. Ze leerden elkaar. Hij zelf had, zei hij met enige trots, ook geen enkel verstand van computers, maar gelukkig was ook dat niet nodig geweest.
          Het uiteidelijke resultaat wat een website waarin oude ambachten werden geportretteerd. Niet toevallig, want de betreffende school stond in een wijk met straatnamen van oude ambachten.
          Er waten plaatjes en wat geknipt en geplakt van internet.
          Heel geweldig was het geweest dat de enige nog werkende touwslagerij in Nederland er achter was gekomen dat de kinderen met zo’n website bezig waren. Deze had contact opgenomen en het gevolg was dat er een link naar deze touwslagerij geplaatst was..

          Ik vraag me af of dit goed onderwijs is. De docent zou juist wel inhoudelijk moeten begeleiden. Wellicht niet op technisch ICT gebied, maar zeker wel op het gebied avn het structureren van de site. het bepalen wat nu presies het onderwerp is, waar de site voor bedoeld is. Dat deel had jhij aan zich voorbij laten gaan. Hij had volstaan met het in opperste bewondering bekijken van het gemaakte eindproduct.

          Ik vond dat typerend voor veel van dergelijk ICT gebruik. Er kan veel, het is soms inspirerend, maar de werkelijke diepgang waar het om draait, raakt ondergesneeuwd

          • Allemaal goed en wel
            Allemaal goed en wel, lentegevoel, maar kijk hier eens naar.
            Dit staat in het juryrapport:
            Commentaar vakjury
            Een erg leuke creative site. De jury was erg enthousiast over de eigengemaakte animaties en lay-out. De gekozen stijl past goed bij de gekozen doelgroep. De jury vindt het leuk dat de site drietalig is. Helaas zijn niet alle tekstballonen vertaald. Heel goed is de bronverantwoording per thema, er wordt goed doorverwezen naar elkaar. Verder vindt de jury dat er erg goed wordt gecrosslinked. De site is goed bruikbaar voor het basisonderwijs. Een minpuntje zijn de teksten,die zijn niet echt voor de doelgroep geschreven. Dat is jammer, want één van de regels is dat je site voor leeftijdsgenoten gemaakt moet worden.

          • Knippen, en plakken, (waar ken ik dat van?)
            Zo’n site maken deed mijn eigen (toegegeven, natuurlijk méér dan ultra-hoogbegaafde) kind ook in groep zeven. Maar dat site-maken is voor 90% knippen en plakken op de computer, net zoals ze dat in groep 2 en 3 met papier doen.
            Hoe zo, zelfgemaakte animatie? Inclusief software, broncode, bitmap, en weet ik wat er verder nog aan te pas komt? Ik heb op mijn eigen site ook een paar animaties staan, maar hoewel ik ze er zelf op heb gezet, heb ik er geen flauw benul van hoe het werkt. Die kinderen wel?
            Leer ze gewoon rekenen, lezen, schrijven, aardrijkskunde en geschiedenis, dan doe je al veel meer dan er nu gebeurt.

          • Haha Gpb, nu win je alleen al om de aanhef!
            Fantastisch: alles goed en wel, lentegevoel… Wat een gedicht al niet losmaakt. Heb er heerlijk om kunnen lachen. Schitterend! Als 1945 de zomer nadert, dan neem ik ‘lentegevoel’ als nieuwe schuilnaam.

        • Oudjes en ICT
          Waarom zijn de oudjes toch vaak zo vol bewondering over de ICT vaardigheden van jongeren?

          Ze kunnen niet rekenen, niet goed lezen, niet spellen; maar ze kunnen op de computer wel heel goed knippen en plakken…..

          Mijn ervaring met jongeren is dat ze goed op de knoppen kunnen drukken, maar vaak geen flauw idee hebben wat er achter die knoppen allemaal gebeurt (en daar ook helemaal niet in geinteresseerd zijn). Zoiets noemde S.Stevin ook al.

          • Maken ze toch nog gebruik van onze producten
            Mark79 schreef: “maar ze kunnen op de computer wel heel goed knippen en plakken…..”. Maken ze toch nog gebruik van de producten van de oudjes, waar vind je dat ?

          • De oudjes
            2 problemen:

            1. De jongeren zullen het uiteindelijk zonder de oudjes zullen moeten doen (eens ga ook jij dood gpb).

            2. De jongeren knippen en plakken vaak ook verschrikkelijke onzin bij elkaar.

        • Effectief
          Beste GPB,
          Dat de producten beter worden zou normaal moeten zijn gezien het gereedschap wat ze krijgen. De meest langzame van nu is veel eerder op een bestemming dan een hele snelle 200 jaar geleden.
          Waar het om gaat is of dat de prestaties ‘goed” zijn rekening houdend met de omstandigheden en gereedschappen.
          Vroeger was informatie verzamelen een kunst, nu is schiften de kunst. Om te kunnen schiften moet je boven de materie staan. De kunst is dus om boven de materie te komen en dat zie ik helaas steeds minder. Samenwerken als een autonome groep of zelfsturend team wordt de norm. Het is zelfs een aparte competentie. Jammer dat het onderwijs teruggestapt is op het pure hiërarchische model. Jammer ook dat het in de praktijk vaak overeenkomt met het opdringen van een specifiek gedrag.
          Corgi

          • De spijker op de kop
            Corgi slaat de spijker op de kop: in plaats van het ‘opdringen’ van specifieke kennis aan leerlingen wordt nu specifiek gedrag aan leerlingen opgedrongen.

            Je kunt je afvragen wat de veelgeprezen ‘autonomie van het individu’ meer aantast. Ik weet het antwoord wel.

Reacties zijn gesloten.