De volgende ingezonden brief stond in De Volkskrant van 27 december 2006.
________________________________________________________________
De laatste tijd staan er regelmatig berichten over de kwaliteit van het onderwijs in de krant. Ik heb twee kinderen, die in groep 4 en groep 6 zitten. Wanneer we een spelletje doen, valt het me op dat ze nauwelijks in staat zijn de punten op te tellen. Ook hun klasgenoten kunnen dat niet. Dat komt door het rekenonderwijs. Onze jongste dochter heeft de tafel van 5 van ons geleerd. Dat moest van school. In de klas hebben ze daar geen tijd voor. Als ze de tafel van voor naar achter kennen, is het de bedoeling dat de juf gaat overhoren. Alleen heeft de juf geen tijd om te overhoren. Wat leren de kinderen op school? Heel veel leuke dingen. Ik was vorige week hulpmoeder en heb aan den lijve kunnen ervaren hoe het eraan toegaat. De dag begon met een videofilm. Om tien uur gingen de kinderen aan het werk: kleuren, koekjes maken, sneeuwpoppen knutselen. Om elf uur werden liedjes gerepeteerd. Het laatste half uur werd besteed aan werkjes uitdelen, de klas opruimen en ruzies sussen. Op vrijdagmiddag wordt er sowieso niet veel gedaan. Het onderwijs moet terug naar de basics: rekenen, lezen, spelling, taal, geschiedenis en aardrijkskunde. Video kijken, kunnen ze thuis wel.
_________________________________________________________________
Reacties zijn gesloten.
Zoon in Havo 2
Krijgt bij de wiskunde proefwerken tegenwoordig een geplastificeerd a4-tje met de tafels onder de 10 er op. Want… daar gaat het natuurlijk niet om.
Ik wacht op een papiertje met 52 vreemde tekens, twee aan twee onder elkaar. Achter elk symbool een plaatje…
van een aap, van een banaan, van een citroen (correctie. laten we die afschaffen, we hebben al sinaasappels en anders is het zo verwarrend), een druif…. U begrijpt het idee.
Ik heb visioenen over hoe de eindexamens er straks uitzien. Maar volgens de minister hebben we geweldig onderwijs. En dan mag je niet zeggen dat het een stomme trut is die de ogen uit haar hoofd zou moeten schamen.
Ik heb het hier eerder vermeld: op de website van een vernieuwende pabo de “testimonial”van een sudente. Ze heeft een heel uur helemaal niets hoeven te doen, de kinderen in de klas konden zowaar helemaal zelfstandig spelletjes spelen…. dáár doe je het voor was de kirrende uitroep.
Echt waar??
Dat van een geplastificeerd a4-tje met de tafels onder de 10 er op is nieuw voor mij. Maar dit wordt waarschijnlijk als een grote vooruitgang gepresenteerd, nu moeten ze voor 12 keer 13 tenminste nog iets van intellectuele arbeid doen (anders dan de goede knopjes op de rekenmachine in de goed volgorde intikken).
Ik hoorde het net…
toen ik hem terug naar huis, naar zn moeder bracht. Echt waar. Zelfs de tafels van 1 en 2 stonden er op, zei hij.
Lesrooster
Quote “Het onderwijs moet terug naar de basics: rekenen, lezen, spelling, taal, geschiedenis en aardrijkskunde. Video kijken, kunnen ze thuis wel”.
Helemaal mee eens. Nu ben ik, wat tegenwoordig een “senior-leerkracht” (weer zo’n fijne term) heet. Dat betekent niet hetzelfde als “niet willen vernieuwen”. Maar ondertussen weet ik wel dat mijn echt grote talenten liggen op het vlak van het uitleggen, instructie geven, bevragen en het kunnen indelen van de stof in logisch op elkaar volgende stappen.
Echter, het klassenmanagent (jawel, weer zo’n fraai woord) is tegenwoordig zo ingewikkeld geworden (ik heb een combinatieklas, waarin veel verschillende niveau’s en verder 5 echte dyslectische kinderen, een Tourette-kind en een hoogbegaafde qua denkniveau en een hoogbegaafde op rekengebied) dat je de instructie steeds verder in moet korten, want anders komt niet ieder kind tot zijn recht.
Maar toch vraag ik me af wat er op de school van de briefschrijver voor lesrooster wordt gehanteerd. Er staat toch vast hoeveel uur per schoolvak er gegeven dient te worden per week? Bij ons op school wordt daar in elk geval zo weinig mogelijk van af geweken.
Geschiedenis op de lagere school
Op de lagere school van mijn kind werd wel aandacht aan rekenen besteed, en ook behoorlijke aandacht aan spelling en grammatica.
Aardrijkskunde kregen ze maar weinig (nauwelijks topografie).
Geschiedenis werd beperkt tot Romeinen / 80-jarige oorlog / Tweede Wereldoorlog.
Mijn ventje heeft nog nooit van Jacoba van Beieren of Jan van Schaffelaar gehoord, weet niet wie Bonifatius was, Karel de Grote noch Floris de Vijfde zegt hem iets.
Op mijn instigatie heeft hij een werkstuk over Napoleon gemaakt.
Inmiddels zit hij al enkele jaren op de middelbare school; hij krijgt veel wetenschappelijke praat over ‘bronnen’ te horen, maar de basis ontbreekt. Die had moeten worden gelegd op de basisschool.
Wat men dan in de zo uitgespaarde tijd heeft gedaan? Veel buitenschools leren, vrees ik. Het kind heeft ook goed leren communiceren: zijn puberteit krijgt er extra glans door.
Voor de gemiste geschiedenis zal ik hem maar naar zo’n inburgeringscursus sturen.
Het veronachtzamen van onze vaderlandse geschiedenis is wellicht ook op het conto te schrijven van de hier wijdverbreide ‘weg-met-ons’ mentaliteit.
Een juweeltje tussen treurigheid
“Het kind heeft ook goed leren communiceren: zijn puberteit krijgt er extra glans door.”
Zo’n uitspaak fleurt een treurige boodschap op. 🙂
Sterkte met de doorgeslagen assertiviteit 😉