Blij met Walter?

Op de ontbijt-tv vanmorgen, Walter Dresscher, de voorzitter van de Aob, over de problemen in het onderwijs.

Dan denk je als positief ingesteld mens dat er wellicht al een slag gewonnen zou zijn. Na 5 minuten Dresscher weet je dat de slag om Arnhem in ieder geval nog moet komen. Nou ja, daar komen we ook wel weer overheen heb ik begrepen, maar op de vroege ochtend is het toch een hele teleurstelling.

Waarom let ik nu op uiterlijk? Dat doe ik anders nooit? Het is toch een hele nette man om te zien. Maar voor de eerste keer in mijn leven betrap ik me op het clichébeeld an de grauwe grijze slaapverwekkend sprekende docent. Ik begrijp pas nu waarom het nieuwe leren is uitgevonden

“Ja mevrouw, we wisten al tien jaar geleden dat dit er aan zat te komen en we hebben echt gewaarschuwd hoor, maar ja… bij de salaris onderhandelingen loop je dan toch al gauw met je kop tegen de muur.” Geen woord over de HOS, geen woord over de FUWA, geen woord over de eigen verantwoordelijkheid van de bond bij de teloorgang.

Somber word je er van. In een stiekeme gedachte denk ik dat HNL niet de oorzaak, maar het gevolg is van de achteruitgang in het onderwijs. Met dergelijke inspirerende sprekers als “vriend” heb je geen vijanden meer nodig.