Uit een recentelijk onderzoek is gebleken dat, alle maatregelen ten spijt, de student nog steeds evenveel tijd nodig heeft c.q. tijd neemt als in 1995 om zijn of haar studie te voltooien. Als dit zo is waar is dan de tijd gebleven van de maatregelen zoals bijvoorbeeld de nominale verkorting van de studieduur van veel studies van 5 naar 4 jaar. Je zou toch verwachten dat de student dan ook eerder klaar zou zijn met zijn studie. De reductie van de nominale studieduur met 20% heeft echter geen gevolg voor de verbruikte studietijd in jaren. Dit betekent dan dat de benodigde studietijd feitelijk met 25% is toegenomen.. Wat doen die studenten dan nu met die extra tijd? Gaan ze hun kennis en vaardigheden verdiepen en verbreden, verder dan de onderwijsinstellingen vragen, weten en kunnen ze misschien dan net zo veel als in 1995? Ofwel maken ze zelf de maatregel ongedaan? Of gebruiken ze deze extra tijd voor het verwerven van geld aan de ene kant en het weer consumeren van dat geld aan de andere kant. Als dat zo is hoe kunnen ze dan wel op hetzelfde eindresultaat als in 1995 komen? Nominaal is er immers 20% van het aanbod in tijd en dus inhoud verdwenen. Verder is bekend uit andere onderzoeken dat de student niet meer uren per jaar is gaan studeren en er zijn ook geen aanwijzingen voor duidelijke productiviteit toenames door betere methoden of leermiddelen. Mijn conclusie is dat de maatregel geheel verdwenen is in arbeid en consumptie welke feitelijk betaald wordt via een niveaus verlaging?
Corgi
Reacties zijn gesloten.
rendementsdruk
Onderwijsinstituten krijgen gefinancierd op gehaald rendement. Hoe minder doorstroom hoe minder geld. Docenten worden regelmatig op het matje geroepen omdat zij teveel onvoldoendes uitdelen en daardoor het rendement terugloopt. Zij worden gedwongen het niveau te laten dalen en voor groepswerk dan maar een 5.5 te geven. Dit is al jaren aan de gang. Vooral bij de HBO’s en MBO’s zijn dit gangbare praktijken.