ontslag

Ik neem per 01 mei 2006 ontslag als leraar wiskunde van een havo/vwo-school. Nog anderhalve week dus maar. Onderstaande verklaring heb ik aan mijn collega’s gegeven. Ik heb vele begripvolle reacties gehad en daarnaast ook (te) vaak de opmerking gehoord: “als ik nog jong was, was ik ook weg.”

Pijnlijk detail: de schoolleiding heeft de mededeling voor plaatsing in het personeelsblad geweigerd. Ik heb toen voor het kopieerapparaat gekozen.

+++

Beste collega’s,

Zoals de meesten van u wellicht gehoord hebben, heb ik eind januari ontslag genomen. Om te voorkomen dat er onduidelijkheden blijven bestaan omtrent de redenen hiervoor heb ik er voor gekozen kort een en ander uiteen te zetten in het personeelsblad. Sinds begin dit schooljaar is dat medium het, in opzet, multidirectionele communicatiemiddel binnen school.

Mijn redenen zijn eenvoudig in te delen in twee aan elkaar gelieerde motieven. Ten eerste kan ik mij slechts af en toe vinden in de dogma’s die de overheid het onderwijzend personeel oplegt. De invoering van de Tweede Fase heb ik nooit meegemaakt, het karige effect ervan wel. De inhoud van vakken en profielen in de herijkte Tweede Fase wordt dusdanig verder verwaterd en verdund, dat ik weinig vertrouwen heb in het (eind)niveau dat we onze leerlingen aanbieden. Het middelbaar onderwijs tendeert naar een grotere inspanningsverplichting dan een resultaatverplichting van de leerlingen. Het vervolgonderwijs klaagt landelijk en ook vrijwel vakgebiedonafhankelijk. Ik voel daar een verantwoordelijkheid, waar ik in de huidige onderwijspraktijk geen ruimte zie invulling aan te geven.

Mijn tweede motief is specifieker aan onze school gerelateerd. De laatste jaren krijgen scholen steeds meer mogelijkheden om het onderwijs zelf in te richten. Het verbaast mij dat onze school niet veel sterker inzet op beproefde methoden die onderwijskwaliteit en – niveau niet compromitteren. Sterker nog, ik heb de stellige indruk dat een groot deel van de leraren constructieve ideeën heeft over hoe de zaken aangepakt zouden moeten worden. Waarom steeds ingehuurd pedagogisch advies op allerlei gebied? Als de onderwijskundige wind over een paar jaar uit een andere richting waait, verkondigen deze “experts” voor hetzelfde geld en met evenveel overtuiging een andere mening. Dat beseffend is het absolutisme waarmee bepaalde zaken gepresenteerd worden op bijvoorbeeld studiedagen geen blijk van het op waarde schatten van de inzichten en intelligentie van het publiek. Leraren, vertrouw op uzelf!

Anders dan de bovenstaande zijn er aan mijn kant geen overwegingen die een rol gespeeld hebben bij het nemen van mijn beslissing.

Ralph Hanzen
februari 2006

+++