In het hoofdartikel noemt NRC vandaag de groei van betaalde huiswerkbegeleiding het zoveelste argument dat het studiehuis faalt: ‘Het bewijst dat veel leerlingen niet de zelfstandigheid kunnen opbrengen die door de nieuwe vrijere lesmethode op middelbare scholen wordt vereist. Niet iedere leerling is geschikt voor het Montessori-onderwijs, vroeger niet en nu niet’.
Reacties zijn gesloten.
Huiswerkcursus?
Ik herinner mij van vroeger (begin 60er jaren) dat als ik van school thuis kwam, de huiswerkcursus van mijn moeder op volle toeren draaide. Wat hadden we toen: MULO, MMS, HBS? Die faalden toen ook al?
Voor mijzelf was er nog meer nodig dan een huiswerkcursus om mijn VWO te halen, en ik was niet de enige.
Kortom, het bloeien van huiswerkcursussen op zich als indicator zien van het succes van een onderwijsmodel lijkt mij kul.
output
Succes van een onderwijsmodel wordt uiteindelijk bepaald door hoe soepel de overgang naar vervolgopleidingen en de arbeidsmarkt verloopt. Daar zit een probleem. Het feit dat scholen en ouders zich min of meer massaal tot, toch dure, professionele huiswerkbegeleiders lijken te wenden, geeft aan dat zij dat ook zien. Dat probleem zit daarmee voor een groot deel in het basis- en voortgezet onderwijs. En dat ouders door de jaren heen altijd hun kinderen helpen bij het huiswerk dat is een constante factor. De indicator is dus inderdaad niet dàt er hulp geboden en gezocht wordt, maar de massaliteit er van.
Massaliteit als indicator
Lijkt mij een goed argument te kunnen zijn. Bestaat er onderzoek naar de populariteit van huiswerkcursussen gedurende de afgelopen, zeg, 50 jaar?
massaliteit als indicator II
De belangrijkste indicator blijft natuurlijk de mate van souplesse van de overgang naar vervolgopleiding/arbeidsmarkt, lijkt me. Hoe dan ook, ik heb een nulde-orde-onderzoekje gedaan. Via de Gouden Gids kwam ik op 731 succeshits met “huiswerkbegeleiding” als zoekterm. Helaas heb ik geen papieren versie van dat naslagwerk uit 1956. Ik heb zo mijn vermoedens.
.
.