Berichten door simon trommel

Ik kap ermee. In het kielzog van de vele leerkrachten die het onderwijs verlieten en verlaten, behoor ik binnenkort ook tot hen die het bijltje er voortijdig bij neergooien. Het schooljaar wordt weliswaar keurig afgemaakt, plichtsgetrouw als ik nu eenmaal ingesteld ben. Maar per 1 september aanstaande wacht de grote vrijheid. Het zwarte gat, zal de zwartgallige somberman tegenwerpen. Een door mezelf gecreëerd vroegtijdig pensioen; een door mezelf gefinancierde, vervroegde uitreding.

Mensen van buiten het onderwijs vragen me regelmatig of het nu zo erg is als ik schets. Erger, is mijn gewoonlijke reactie. Het is met geen pen te beschrijven, wat er gebeurt als het totale onderwijs van Nederland in de greep komt van het Nieuwe Leren. Laat ik voor de leek dit begrip wat beter omschrijven. Pas op, het wordt soms ook anders geformuleerd als Natuurlijk Leren, Authentiek Leren, Competentiegericht Leren of Probleem-gestuurd Leren. Allemaal vermommingen van hetzelfde monster. Ik blijf het betitelen als Nieuw Leren (NL), hoewel de verleiding groot is om het als Niet Leren te benoemen.

Mevrouw Tabbers van het KPC heeft waarschijnlijk nog nooit voor de klas gestaan. In haar stuk van donderdag 11 januari in De Volkskrant “Zelfstandig kind vraagt andere onderwijsvormen”, dat van drogredenen aan elkaar hangt, tracht ze een wetenschappelijk sausje over haar Nieuwe Leren-kolder te gieten. Voorts is haar jargon quasi-geleerd fraai hoor, maar een paradigma shift voor een foutieve keuze gestoeld op het feit als zou een kind een zelfstandig wezen zou zijn met een eigen wil, is lariekoek. Een eigen wil, dat wel. Maar de goede kant op? Deze opvatting is mede de oorzaak van de verloedering van de opvoeding in Nederland de laatste decennia. Inmiddels zijn de Nederlanders de onbeschaafdste inwoners van West Europa. Straks wordt dezelfde groep ook nog het minst ontwikkeld. Onbeschoft en dom, een dodelijke combinatie. Hopelijk schrikken de ouders en ook de leerlingen van het onzalig gedachtegoed van het Nieuwe Leren.Er worden nu al kinderen op scholen voor hun leven benadeeld door hen op een fikse kennis- en vaardighedenachterstand te zetten. Mevrouw Tabbens en haar soortgenoten zijn een gevaar voor de Nederlandse samenleving. Niet voor niets luidt Beter Onderwijs Nederland de noodklok!

Over een paar jaar ben ik een paria. Immers, ik geef klassikaal les. Nog erger, ik doe dat frontaal. Dat is heden ten dage verdacht. Dat is slecht. Dat schaadt de tere kinderziel. De leerlingen moeten zelf leren leren. Ze gaan ook elkaar iets leren. Ze gaan alle wielen die ooit zijn uitgevonden opnieuw uitvinden. Stampen is niet in orde. Tafels? Uit den boze. Waarom nog grammatica leren, dat is toch niet leuk. Het Nieuwe Leren, dat is leuk. Dan raakt de leerling zonder twijfel intrinsiek gemotiveerd en dat zal zijn leerprestaties heel erg ten goede komen. Kennis is macht is een obscuur gezegde geworden. Internet is aan de macht. Daar kunnen de leerlingen alles vinden. Schaf de parate kennis af. Kennis veroudert, dus val er een leerling niet mee lastig. Ontwikkel zijn competenties. Google je vooruit in het leven.

[ EN NOU MOET HET AFGELOPEN ZIJN MET DAT GESCHREEUW IN HOOFDLETTERS! Titels gaan gewoon in normale letters. Ik heb het hier veranderd, let erop … – MAP ]

Afgaand op de artikelen en berichtgeving uit de media van recente tijden, is het niet best gesteld met het onderwijs in Nederland. Het niveau van de Nederlandse taalbeheersing in het MBO is schrikbarend laag. Daarom schaft men het vak Nederlands daar maar af! Het niveau van het wiskundeonderwijs in het Voortgezet Onderwijs is immens gedevalueerd. Er zijn universiteiten die op diverse faculteiten de nieuwe eerstejaars studenten een instroomprogramma Wiskunde laten volgen.

Het lukt me maar niet om de eerste dag op school van dit schooljaar te verdringen. Wellicht dat het op papier zetten van deze ervaring me wat op weg helpt in het proces dat moet leiden tot het totale vergeten. Alle overgebleven collega’s waren bijeengeroepen om samen met de nieuwe directeur, het vernieuwde managementteam en wat nieuwe docenten het nieuwe cursusjaar te beginnen met een workshop, verzorgd door het CPS.

Mensen uit het onderwijs weten bij het lezen van de gevreesde afkorting al hoe laat het is. Te laat. Het Christelijk Pedagogisch Studiecentrum is onder andere de kwade genius achter de vele soorten onderwijsvernieuwing die heden ten dage bij onderwijsbobo’s in de mode zijn. De onderwijsvernieling begint bij de Pedagogische Studiecentra, die op hun beurt de hogere echelons binnen onderwijsland, lees de hoogste managementniveaus, bestoken. Deze Studiecentra bestaan uit onderwijskundigen en andere theoretici die meestal nog nooit een klas in de ogen hebben gekeken. Zet hen eens een uurtje voor een groep VMBO-TL-ers. Eens kijken hoe competent ze zijn.

Deze zomer kwam de PABO veelvuldig in het nieuws. De pedagogische academie voor het basisonderwijs suggereert in de naam al iets academisch te zijn. Niets is minder waar. Zomaar wat berichten uit de pers. Er zijn tien procent minder aanmeldingen dit jaar. Vijfentwintig procent van de eerstejaars studenten, laat ik ze dan toch maar student noemen, haalde de rekentoets niet en moest derhalve de opleiding verlaten of het eerste jaar opnieuw doen. Een draconische maatregel? Wel nee, een sanctie die wellicht al een decennium eerder getroffen had moeten worden.