Berichten door ReinBijlsma

Wel, wat ik nu ga doen is heel gevaarlijk: twijfelen aan mijn inzichten met betrekking tot het nieuwe leren. Trouwe lezertjes zullen weten dat ik altijd een fervent tegenstander van het competentiegerichte onderwijs ben geweest.
Ook ons onderwijsinstituut, een eerbiedwaardige MBO-opleiding in het midden des lands, waar men de kinderen opleidt tot brave boeren en zorgzame dierverzorgers, is meegegaan in de vaart der volkeren en heeft het nieuwe leren omarmd, zij het met enige tegenzin. Agrariërs zijn van nature wat behoudend en in dit geval kan ik -stadsmens- ernstig met hen meegaan.

Plaats van handeling: een ruimte ergens in het midden des lands. Onder het lage lamplicht heeft zich een twintigtal lieden verzameld van allerlei slag, met maar één doel voor ogen: afwerping van het juk van de agressor. Er worden plannen gesmeed, men spreekt op ernstige toon, men heeft zowaar soms tijd voor een lach. Straks verdwijnt men onder een luik in de vloer om nog wat Geuzenberichten of een Trouw te gaan stencilen. Elk moment echter kan dan het afgesproken signaal komen van hen, die op de uitkijk staan.

Vandaag kreeg ik een opbeurend artikel onder ogen in een vakblad voor groen onderwijs, de tak waar ik mijn struggle for life strijd. Daarin kwam een lector pedagogiek van de beroepsvorming aan het woord, die ook – niet onbelangrijk – een eigen onderwijsadviesbureau heeft. En elke onderwijsgevende weet, dat de adviezen die daaruit voortkomen, niet zomaar klakkeloos in de wind geslagen mogen worden en van onschatbare waarde zijn.

Ik kreeg een uitnodiging namens onze plaatsvervangend directeur, die al anderhalf jaar plaats vervangt. Volgende week – na de lessen – zal er een informele bijeenkomst zijn , met hapje en drankje, waarbij het voltallige personeel van mijn school de nieuwe directeur welkom mag heten. Nu weet ik niet of ik voor de gelukkige een groot geheim verklap, want het is tegenwoordig een gegeven dat het management geregeld het internet afstruint op zoek naar publicaties van ondergeschikten.

Lichte beroering heerst op het eerbiedwaardige onderwijs-instituut waar ik werk. Wij hebben daar een naam hoog te houden, en dat is lastig tegenwoordig, met al die concurrentie. Het blijkt namelijk dat de gemiddelde MBO-leerling door zijn of haar drukbezette leven niet meer geheel in staat is om het hoofd van de juiste docent bij de juiste naam te plakken, laat staan welk vak men doceert. Nu, dat laatste, daar kan ik wel inkomen, als je bijvoorbeeld het vak “vz1iop” moet geven . Ik weet soms zelf nauwelijks waar dat nog helemaal over gaat.

Het begin van het nieuwe schooljaar is altijd een ideaal moment om een frisse wind door allerlei verkleefde situaties te laten waaien. De plekjes in de docentenkamer bijvoorbeeld.
Zo hadden hogere machten besloten deze ruimte te voorzien van een nieuw vloerkleedje ( om alle koffievlekken wat aan het zicht te onttrekken ), wat nieuwe sanseveria’s en – nog onderhoudsarmer – op de diverse tafels een bakje cactussen. Mogelijk een teken aan de wand of een waarschuwing.

Een beetje onderwijsmanager is een drukbezet persoon. En daardoor soms wat lastig te vinden. Het kan dan maar zó zijn, dat hij of zij nèt op een cursus is als je hem nodig hebt, of een training, of – het mooist van alles – een clinic. Die zijn er in vele soorten en maten, want zo’n manager moet vanzelfsprekend van alle markten thuis zijn. Toch blijkt het dat er zo hier en daar nog wat onontgonnen markten zijn, en daar speelt een onderwijsadviesbureau handig op in.

En daar sta je dan op YouTube. Drie leerlingen van het Stedelijk Gymnasium in Nijmegen moeten een dagje thuis hun zonden overdenken. De school schorste de drie nadat ze een filmpje op internet plaatsten waarin te zien is hoe vijftien leerlingen tijdens een les ongemerkt via het raam ontsnappen.

Al eerder schreef ik over de onderwijs-vernieuwingsdrift die nu ook het agrarisch onderwijs in zijn ijzeren greep houdt. Nooit echt een bolwerk van vernieuwing, maar àls er dan toch gemoderniseerd moet worden, dan gaat het ook gelijk hard. Waar overal het competentie-leren inmiddels als onwerkbaar en ongewenst wordt afgeschaft of afgezwakt, wordt hier zwaar ingezet.

Met het nieuwe schooljaar in aantocht moet ook de onderwijs-manager zich weer eens het hoofd gaan breken over de vraag hoe het personeel een zinnige studiedag aan te kunnen bieden zonder dat een en ander ontaardt in vèrgaande joligheid achterin de zaal.