Berichten door mark peletier

‘Ruimte voor professional is pure ideologische kitsch’ schreeuwt de voorpagina van Het Betoog (Volkskrant) vandaag. Het artikel zelf blijkt veel subtieler: ruimte voor de professional is inderdaad hoognodig, zo schrijft Kees Kraaijeveld, maar dan moet de professional wel de bijbehorende mentaliteit hebben. En die ontbreekt bij veel huidige professionals, door jarenlange onderwaardering, en door de simpele afwezigheid van een expliciete beroepscode.

Op deze site dringt Miriam Lavell al een tijdje aan op een beroepscode voor docenten – misschien moet dat er toch eens van komen. Wie doet een voorzet?

De Volkskrant meldt vandaag dat ‘havisten en vwo’ers die net zakken voor hun eindexamen (…) in de regio Amsterdam en Flevoland niet een jaar (hoeven) te wachten voor ze gaan studeren.’ De gezakte leerlingen kunnen alvast een jaartje meedraaien, mét betaling van collegegelden maar zonder verbruik van rechten op studiefinanciering. Ze kunnen meedoen met tentamens, en als ze een jaar later wel hun voordiploma hebben gehaald worden de behaalde resultaten alsnog geldig.

Het klinkt als een goed idee: het kan toch geen kwaad als de leerlingen alvast een vakje meedraaien? Dan kunnen ze alvast een beetje wennen? En het levert natuurlijk geld op voor de hogeschool.

In de serie over de eindtermen las ik vandaag de Mathematics Framework for California Public Schools, Kindergarten Through Grade Twelve (2005), oftewel de eindtermen van de staat Californië voor het vak wiskunde. Ze leren daar een flink aantal dingen die in Nederland ‘niet meer kunnen’ volgens de didactici, zoals

1.0 Students demonstrate knowledge of both the formal definition and the graphical interpretation of limit of values of functions. This knowledge includes one-sided limits, infinite limits, and limits at infinity. Students know the definition of con­vergence and divergence of a function as the domain variable approaches either a number or infinity:

Op een amerikaanse mailing list over onderwijs stelde iemand de vraag ‘ik wil mijn collega’s overtuigen om een directeur te zoeken die terughoudend is met het volgen van onderwijsvernieuwingen’ en vroeg om voorbeelden van ‘educational fads’, kortdurende modes die net zo snel verdwenen als ze opkwamen. Een poster stuurde een zo mooi lijstje dat het de moeite waard is hem integraal over te nemen.

From: “Keith Knauss” kknauss@verizon.net
Date: Thu May 18, 2006 11:01am(PDT)
Subject: Re: Ed follies – historical

Timotha,

Here are some snippets on some educational fads.

Ik las vandaag de nieuwe kerndoelen van de basisvorming voor het vak wiskunde. Aan de politiek correcte formuleringen van tegenwoordig zit smaak nog kraak, en er zit niets in dat verwijst naar het karakter van wiskunde zelf. (Je kunt bijvoorbeeld met search & replace het woord ‘wiskunde’ vervangen door het woord ‘economie’ zonder dat iemand het in de gaten heeft). Nergens staat ook dat de leerling de wiskundige begrippen moet snappen – dat is blijkbaar teveel gevraagd. Tot zover niet anders dan verwacht. Maar van dit punt, daar zakte m’n broek echt van af:

In het hoofdartikel noemt NRC vandaag de groei van betaalde huiswerkbegeleiding het zoveelste argument dat het studiehuis faalt: ‘Het bewijst dat veel leerlingen niet de zelfstandigheid kunnen opbrengen die door de nieuwe vrijere lesmethode op middelbare scholen wordt vereist. Niet iedere leerling is geschikt voor het Montessori-onderwijs, vroeger niet en nu niet’.

Robbert Dijkgraaf, Johan van Benthem, en Jan de Lange gaan op zoek naar het talent in de kleuter. ‘Op wetenschappelijk niveau is weinig bekend over de talenten van jonge kinderen in de leeftijd van 3 tot 5 jaar op bijvoorbeeld de gebieden die vallen onder de disciplines wiskunde, natuurwetenschappen, techniek en logica’, schrijft de site, en daarom lanceren deze drie heren onder de naam TalentenKracht een wetenschappelijk programma, gesteund door het Platform Bèta-Techniek, om hier verandering in te brengen. Vier onderzoeksgroepen gaan het ‘natuurlijk experimenteergedrag’ van kinderen observeren op crèches, kleuterscholen, en bij mensen thuis. Dat moet aanbevelingen opleveren. Dijkgraaf is al langer in de weer met simpele proefjes voor scholieren, onder andere via proefjes.nl. In de Volkskrant zegt Dijkgraaf ‘(…) mijn eigen motivatie is vooral dat je kinderen iets meegeeft waar ze in hun latere leven wat aan hebben. Want als je nooit een piano hebt gezien, hoe moet je dan ooit pianist worden?’

Sinds 1995 is de gemiddelde studieduur niet verminderd: tweefasenstructuur, de tweede fase en het studiehuis in het VWO, tempobeurs, rendementbonussen, en al die andere maatregelen hebben de studenten niet sneller door hun studie doen stromen, stelt het CBS vast.

‘Wiskunde blijft op peil’ is de blijde titel van het ANP-bericht, maar de details zijn veel minder positief. De minister is alleen afgeweken van het voorstel door toe te staan dat _alle_ scholen met Wiskunde D gaan experimenteren, in plaats van slechts een klein aantal. Ja, mooi verhaal – maar het probleem is niet dat scholen WiD niet gaan _mogen_ aanbieden, maar dat ze het niet gaan _willen_ aanbieden, en daar doet zo’n mini-maatregeltje natuurlijk niets aan. Wordt het ANP tegenwoordig betaald door de PR-afdeling van de minister? Waar is onze onafhankelijke en kritische pers?