Berichten door E. Rik

Afgelopen week goede resultaten behaald met de klankbordgroep op de school van onze kinderen. Voor het is in jaren wordt op deze school echt gepraat met leerkrachten over het vernieuwingstraject en worden zaken die te ver zijn doorgeschoten teruggedraaid. Ook het totaal terugdraaien van alle onderwijsvernieuwing is als extreme optie genoemd! Dat doet erg goed.
Tevreden zit ik dan ook op mijn werk en krijg een emailtje met de wekelijkse nieuwsbrief. Het blijkt dat op mijn eigen werk (een ziekenhuis gespecialiseerd in hartoperaties) op bepaalde afdelingen al een tijdje wordt gewerkt met portfolio’s.

Het is enige weken na de grote vakantie als er een tweede informatieavond wordt georganiseerd over Het Nieuwe Leren dat volledig onverwachts is ingevoerd op de school van onze kinderen. Voor de grote vakantie was er al een emotionele bijeenkomst geweest die er voor had gezorgd dat een aantal extreme veranderingen waren teruggedraaid. Al deze veranderingen waren mede ontstaan door een ‘adviseur’ van het KPC die onze school begeleidde bij het invoeren van Het Nieuwe Leren. En deze dame kwam nu een avond verzorgen waarin zou worden uitgelegd waarom dit nieuwe onderwijs zo goed bij onze school zou passen. De opkomst was hoog en de verwachting hooggespannen. De teleurstelling daarmee nog groter. Al snel kregen we een dia te zien van oermensen in berenvellen die op mammoetjacht gingen. Het begeleidend commentaar: veranderingen zijn nodig voor vooruitgang. Huh? Ik kijk eens goed naar mezelf en zien geen berenvellen. Ik heb een leuke interessante baan, een eigen huis, 2 leuke kinderen die het tot dan toe leuk deden op school en ben gelukkig getrouwd. Erg veel vooruitgang zit er niet direct in en is op het eerste gezicht ook niet direct nodig. Als snel gaat de dame van het KPC dan over op een reeks algemene pedagogische adviezen die nuttig schijnen te zijn voor het opvoeden van onze kinderen. Wat opvalt is dat ze het altijd heeft over haar neefjes en nichtjes en haar buurjongetjes waarop deze adviezen zo goed schijnen te werken. Blijkbaar heeft ze zelf geen kinderen. Ik waan me op een avond georganiseerd door het consultatiebureau in een achterstandswijk. Het is betuttelend en beledigend. Maar het einde van haar betoog gaat dan toch weer over onderwijs. En wel over haar eigen onderwijs. Meerdere opleidingen heeft ze er gevolgd, verteld ze ons, maar allemaal voor niks en daarin moet ik haar gelijk geven. Al die feiten en kennis was maar onnodige ballast en dat moesten we onze kinderen toch niet aandoen…

Vorig jaar, vlak voor de zomervakantie werden wij opgeschrikt door de mededeling van onze kinderen (toen groep 1 en 2) dat het van af nu iedere dag “crea-middag” was. Crea-middag? Dat was toch dat ze zelf iets (creatiefs) mochten kiezen om te doen? Op zich wel leuk, maar waarom nu iedere dag ipv 1 middag in de maand? Het bleek bij navraag nog veel erger. De school, met 6 groepen 1 en 2, had onder leiding van het KPC het nieuwe leren ingevoerd. Vanaf toen was er iedere dag, 3 keer per dag, de keuze om in 6 verschillende lokalen en met 180 kinderen (van 4 en 5 jaar oud) iets te gaan doen.
Wij hebben toen gelijk een afspraak gemaakt met de directie om te praten over deze ontwikkeling. Het werd een waardeloos gesprek waarin alleen werd toegegeven dat de communicatie over de invoering van HNL beter had gekund. Welke communicatie? Een paar weken later volgde een informatieavond die uitliep op een groot protest tegen deze abrupte en onaangekondigde invoering van HNL. Als reactie hierop zijn toen gelijk een aantal veranderingen doorgevoerd. De 180 kinderen werden opgesplitst in 2 groepen van elk 90 leerlingen en de keuze beperkte zich nu nog maar tot 3 klassen. Ook ging het aantal keuze momenten terug van 3 keer naar 2 keer.