Berichten door aambeeld

Onlangs zagen we een mooi staaltje van vrij ondernemerschap en wel bij de bootdienst TESO die de verbinding verzorgt tussen Den Helder en Texel. Een laatste vorm van communisme? Dat kan niet want TESO werd al in 1907 opgericht, lang vóór de Russische Revolutie, maar wel een die echt werkt!
Aambeeld ziet in het vrije ondernemerschap een mogelijkheid om
het gehele onderwijs op een soortgelijke wijze te schoeien, zodat we bevrijd worden van de wurggreep van politiek en ministerie.

Deze blog is begonnen met een Schot voor de boeg en de laatste bijdrage betrof De weg kwijt 7. Ik heb getracht telkens vanuit een menskundige visie iets bij te dragen aan opvoeding en onderwijs in brede zin. De bijdragen werden veelal goed bezocht, echter het stellen van vragen bleef uit. Dat kan liggen aan mijn niet algemeen gangbaar geachte wijze van redeneren. Het zij zo.

Hoe kiezen kinderen hun school?
Ik lees en “hoor” onder andere: het recht op vrije keuze, moreel ligt het moeilijk, diploma’s en de belangrijke vraag: wie kiest er eigenlijk?
Voor mij zijn bovengenoemde drie aspecten volslagen onzinnige opmerkingen. Waar gaat het om?

Ik blijf het verbale geweld trotseren…

Al eerder heb ik gesteld, dat scholen opleidingsinstituten zijn waar kinderen en jongeren begeleid worden op weg naar volwassenheid.
In dit opzicht is het verbijsterend te constateren dat in de bijdragen van de commentatoren het debat versmald wordt en het kennelijk alleen maar gaat over VWO, vmbo, etc. met de daarbij behorende problematieken zoals bijvoorbeeld het urenrooster, de werkdruk en de salariëring. Bekijk het onderwijs eens in de volle breedte (of lengte zo je wil) d.w.z. van kinderopvang tot universiteit.

“Traditioneel is onderwijs gericht op het individu. Wat heeft dat nodig, niet zozeer voor de arbeidsmarkt, maar om een leven als mens te leiden dat zin heeft. Kennis van geschiedenis, wetenschap en filosofie opdoen. Niet omdat je daarin wilt werken, maar omdat je een repertoire nodig hebt waaruit je op onverwachte momenten kunt putten. Daar lees je niet over in dit (Dijsselbloem) rapport.
Bovenstaand citaat van Grahame Lock kwam ik tegen in NRC 24/2 2008.
Op de BON-site Naar modern humaan Onderwijs heb ik een soortgelijke onderwijsopvatting meerdere malen weergegeven.

Het onderwijs hoort niet in het partij-politieke domein thuis.
In het gebied van het culture leven gaat het om de behoefte aan vrije ontwikkeling van datgene wat in de mens als aanleg leeft. Het is het domein van onderwijs, wetenschap, kunst, religie. In dit gebied zou vrijheid het heersende principe moeten zijn.

Zondag 11/03/2007 gaf ik op mijn BON-site Naar Modern Humaan Onderwijs (lang geleden dus) een reactie op de vraag: Wat is leren?
In die bijdrage bracht ik in, hoe belangrijk het m.i. is om met kinderen en jongeren veel te memoreren, herhalen, oefenen. Het zal daarom geen verbazing wekken dat ik met de bijdrage van BON lid G.Verhoef blij ben en mee kan gaan in datgene wat hij in NRC 25/01/2008 te berde bent.
Nogmaals een vootreffelijk boek over het rekenonderwijs is ” Rekenen in Beweging”.

In januari 2003 – dus nu vijf jaar geleden – heb ik een website gebouwd
met betrekking tot opvoeding onderwijs. Deze site is tot op de dag van vandaag nooit opgeschoond geweest of up to date bijgewerkt. Met opzet.
Bij het doorbladeren kun je m.i. interssante dingen tegenkomen.
Mijn website: www.ambacht-techniekscholing.nl
Ik ben benieuwd!

Wanneer hier wordt gesproken over opleidingsinstituten, dan bedoel ik daar het gehele onderwijs mee, d.w.z. crèche, basisschool, voortgezet onderwijs zoals mbo, vmbo, havo, vwo, etc. Zij allen dragen – als het goed is – bij aan de scholing van jonge mensen die hun weg in de samenleving moeten zien te vinden. Daar moet m.i. wel een (menskundige) visie aan ten grondslag liggen.

Ondanks het verbale onderwijsgeweld ga ik weer terug naar de basis.

Scholen zijn primair opleidingsinstituten waar kinderen en jongeren begegeleid worden op weg naar hun volwassenheid. De leraar staat in die onderwijsleerprocessen centraal op grond van zijn/haar kennis, kunde en enthousiasme. Daarbij is een juiste methodisch-didaktische aanpak een vereiste. Ik ben van mening dat we op dat punt de weg zijn kwijtgeraakt.