Dijkgraaf

Ik neem aan dat het bestuur van BON positief staat ten opzichte van het ministerschap van Prof. Dijkgraaf. Een eminent geleerde die zijn sporen nationaal en internationaal heeft verdient, een aimabele persoonlijkheid die niet alleen goed kan uitleggen maar ook goed kan luisteren: wie zou daar op tegen zijn?

Het is bovendien iemand die bij herhaling heeft laten weten  dat hij zich zorgen maakt over de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs en die zich wil inzetten om daar verbetering in aan te brengen.

Ik hoop van harte dat hij zal slagen als minister maar ik houd mijn hart vast. Ik ben bang dat hij te goed is, duidelijk begaafder dan de anderen in dat nieuwe kabinet. En het is helaas een feit dat superioriteit slecht verdragen wordt door middelmatigen. De Nederlandse politiek, dat hebben de afgelopen jaren laten zien, wordt niet alleen bedreven door bekwame en integere mensen.

Er is bijna stelselmatig geknoeid op allerlei terreinen, er is vals gespeeld, men heeft een loopje genomen met de waarheid.

Veel politici moeten hopen dat zij zonder al te grote kleerscheuren hun carrière kunnen voltooien. In het onderwijs zijn de belangen van bestuurders en van de bureaucratische tussenlaag groot. Wat als de de bewindsman zou zeggen: weg met die mensen die niets doen voor het onderwijs, die mee-eters en profiteurs! Dan gaan die mensen één front vormen en dan kunnen ze het door vertragingstactieken en zg. verworven rechten  nog heel lang volhouden.

Vóór Dijkgraaf pleit dat de nood langzamerhand zo groot is dat er wel iets móet gebeuren. Een tweedeling in de maatschappij is één ding maar een tweedeling in het onderwijs zou onaanvaardbaar moeten zijn. Toch gaat het daar aardig op lijken.

 

Als de nood het hoogst is.. Het zou kunnen. Toen in 1672 het Rampjaar zich aandiende, konden de regenten plotseling het adres van Willem III , de latere Koning-Stadhouder,  wèl vinden, terwijl ze voor die tijd de verdediging van het land ernstig hadden verwaarloosd.

Iets dergelijks gebeurde in Engeland in 1939 toen men, van de een op de andere dag, bereid was het leiderschap van Winston Churchill te aanvaarden.

De weg omlaag  is gemakkelijk, dat is wel gebleken,  maar weer omhoog komen gaat moeilijk worden. Oprechte pogingen daartoe verdienen alle steun.

 

J.C. Traas